احمد حجاریان

مقدمه : امنیت به صورت مستقیم و غیرمستقم، بر تمامی جوانب زندگی جوامع اثرگذار است. یکی از مهم ترین ابعاد امنیت، امنیت اجتماعی است که شامل امنیت مالی، جانی، شغلی و شغلی، اخلاقی و غیره می شود. بررسی و سنجش شاخص های امنیت اجتماعی مسئله اساسی پژوهش حاضر است. پژوهش حاضر دارای ماهیتی توسعه ای-کاربردی و روشی توصیفی- تحلیلی می باشد و با هدف ارزیابی مؤلفه های مؤثر بر امنیت اجتماعی کلان شهر اصفهان انجام شده است. داده و روش : داده های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی میدانی در سطح خانوار جمع آوری گردید. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران معادل 315 خانوار برآورد شد. با بهره گیری از روش های کمی و آماری از جمله رگرسیون چندگانه در محیط نرم افزار SPSS، معادلات ساختاری در محیط نرم افزار LISREL و تحلیل چند متغیره فازی در محیط GIS، به بررسی میزان امنیت اجتماعی و اولویت بندی مؤلفه های مؤثر در منطقه مدنظر پرداخته شده است. یافته ها : یافته ها نشان می دهد از لحاظ برخورداری از شاخص های امنیت اجتماعی، به ترتیب اولویت در کلان شهر اصفهان، شاخص های مالی، شغلی، جانی و فرهنگی با 511/0، 456/0، 287/0 و 266/0 درصد بیشترین نقش را در امنیت اجتماعی کلان شهر اصفهان دارند که نشان گر مهم بودن بعد امنیت مالی نسبت به بقیه ابعاد است. نتیجه گیری : کلان شهر اصفهان دارای امنیت اجتماعی متوسط رو بالا می باشد به طوری که بیشترین مساحت مربوط به طبقه زیاد و بسیار زیاد با مقدار 151 کیلومتر مربع می باشد.

کشاورزی، محور استقلال و توسعه هر کشور محسوب می شود. به دلیل ویژگی های بارز بخش کشاورزی، این بخش را می توان محرکه اقتصاد در چارچوب توسعه اقتصادی دانست. به منظور تحقق توسعه پایدار کشاورزی، بایستی ضمن تعیین بخش های پایه به منظور سرمایه گذاری بهینه، چالش های و پتانسیل های پیش روی این بخش نیز شناسایی شوند. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل مضمون، بسترهای توسعه کشاورزی شناسایی شدند. اطلاعات بر اساس مصاحبه های نیمه ساختاریافته از اساتید و خبرگان دانشگاهی، کارشناسان و ذینفعان دارای تخصص در موضوع کشاورزی و مطالعه منابع و اسناد جمع آوری شده اند. یافته ها نشان می دهد از میان 145 کد باز 29 مفهوم پایه ای شناسایی شد که در 9 دسته مضامین سازمان دهنده قابل تقسیم بندی هستند. این مفاهیم در 9 دسته شامل: ساختاری و زیربنایی، بازاریابی، سیاست گذاری، عوامل آموزشی و ترویجی، اقتصادی، مشارکت، منابع آبی، نگرشی و حمایتی به عنوان مضامین سازمان دهنده موضوع پژوهش تقسیم بندی شدند. نتایج تحلیل ها حاکی از این است که باید به مشارکت اعضا، توانمندسازی کشاورزان، تغییر نگرش نسبت به خام فروشی محصولات، ارتقا منابع آبی، بهبود زیرساخت ها و سیاست گذاری جامع و کامل در جهت توسعه کشاورزی توجه نمود. اشتغال و بیکاری که از موضوعات بسیار مهمی در نواحی روستایی می باشد از طریق کشاورزی و توسعه آن می تواند به طورکلی حل گردد.

رویکرد کیفیت محیط شهری به عنوان یکی از نوین ترین پارادایم های باززنده سازی نواحی شهری، تأثیر شگرفی در کیفیت زندگی و پایداری ساکنان آن دارد که تلفیق آن با رویکردهای خلاقانه ای نظیر برندسازی شهری، می تواند باعث رشد و تعالی نواحی شهری و افزایش ضریب رقابت پذیری شهر شود. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، تحلیل و ارزیابی کیفیت محیط شهری کلانشهر اصفهان از منظر برند سازی شهری است که برای این منظور، مناطق شهری کلان شهر اصفهان به عنوان مورد مطالعاتی انتخاب شد. پژوهش حاضر، بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش از نوع توصیفی-همبستگی و نحوه گردآوری داده ها بصورت اسنادی و میدانی می باشد. حجم نمونه آماری شامل شهروندان ساکن مناطق پانزده گانه کلان شهر اصفهان که حجم نمونه با توجه به جمعیت 3072642 سال 1395برابر 337 پرسشنامه برآورد و با توجه به جمعیت هر منطقه توزیع شده است. در پژوهش حاضر برای تحلیل داده ها از آزمون کولموگروف–اسمیرنف و نیز روش معادلات ساختاری در محیط نرم افزارSmart PLS استفاده گردید. نتایج بدست آمده از پژوهش، نشان از تأثیرگذاری مثبت، قوی و معنی دار متغیر برندسازی بر کیفیت محیط شهری با ضریب تأثیر (833/0) است، بدین معنی که با تغییر یک واحد در عوامل و شاخص های برندسازی شهری، متغیرهای کیفیت محیط شهری نیز به صورت زیادی در جهت موافق تغییر می کنند.

الگوی نظام های بهره برداری یکی از مباحث اصلی در توسعه بخش کشاورزی است. نیاز به مواد غذایی با رشد روزافزون جمعیت بیشتر می شود و در این وضعیت برای تأمین غذا و خودکفایی کشاورزی باید به یکی از مسائل بنیادی کشاورزی یعنی نظام های بهره برداری، توجه خاصی مبذول شود. به همین منظور هدف از این پژوهش، سنجش پایداری نظام های بهره برداری در استان چهارمحال و بختیاری است. جامعه آماری پژوهش مورد نظر را بهره برداران خرد دهقانی و تعاونی تولید روستایی استان چهارمحال و بختیاری تشکیل داده اند. با توجه به گستردگی جامعه آماری، حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران در مجموع، 750 بهره بردار بود. به منظور مقایسه دو نظام بهره برداری، حجم نمونه در نظام بهره برداری خرد دهقانی 380 و تعاونی تولید 370 بهره بردار تعیین شد. ابزار اصلی تحقیق، پرسش نامه محقق ساخته است که داده های آن با استفاده از مدل ویکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد تعداد تعاونی های پایدار، نیمه پایدار و ناپایدار در نظام های بهره برداری تعاونی تولید به ترتیب هفت، ده و چهار تعاونی است. همچنین نظام بهره برداری خرد دهقانی در شهر فرخشهر و سامان، پایدار، در سودجان، شیخ شبان، بن، دستنا، بلداجی، فرادنبه، حیدری و آلونی، نیمه پایدار و در نافچ، شمس آباد، آورگان، گندمان، کنرک، امام قیس، دهنو، بهشت آباد، گهرو، تیشنیز و جونقان، کاملاً ناپایدار است.

مسکن در بسیاری از موارد، مهمترین عامل تاثیرگذار و اساسی در میزان رضایتمندی یک فرد از سکونت در یک محله، مسکن و شرایط محیطی آن می باشد. از سیاست های پایداری در اکثر کشورهای جهان و به ویژه ایران، احداث مجموعه های مسکونی در راستای رفاه و نگهداری از جان شهروندان و به حداقل رساندن آسیب های احتمالی در حوزه انسانی است. آنچه در تناسب با سیاست مطرح شده اهمیت دارد، موقعیت و انتخاب محل مناسب جهت مجموعه های مسکونی پایدار است. پژوهش حاضر با هدف جانمایی مجموعه های مسکونی پایدار با رویکرد پایداری در سطح شهر اصفهان تدوین شده است. بدین منظور 13 شاخص مکان یابی مجموعه های مسکونی پایدار در قالب شش معیار کلی (جمعیتی، عملکردی، کالبدی و طبیعی- محیطی)، انتخاب و با بهره گیری از مدل فرآیند تحلیل شبکه ای(ANP) ضریب اهمیت معیارها و زیرمعیارها مشخص و ضرایبِ به دست آمده در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) در لایه های اطلاعاتی تأثیر داده شد. با همپوشانی آنها، پهنه های مستعد جهت ساخت مجموعه های مسکونی پایدار شناسایی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد از بین معیارهای کلی، معیار فیزیکی با وزن 371/0 و از بین شاخص ها، شاخص اجتماعی فرهنگی با وزن 071/0 کمترین ضرایب اهمیت را به خود اختصاص داده اند. نتایج حاصل از تحلیل ترکیبی -GIS ANP نشان داد که مناطق غربی و شرقی شهر اصفهان (مناطق4و 7و 8 و 12 و 15 ) مستعد مجموعه های مسکونی است.در خصوص بهترین نقاط برای ساخت مجموعه های مسکونی پایدار در سطح شهر اصفهان، نتایج تحلیل ترکیبی -GIS ANP نشان داد مناطق غربی و شرقی، بیشترین مکان مستعد برای ساخت سکونت گاه های پایدار را به خود اختصاص داده اند. همچنین نواحی مرکزی بیشترین مکان های نامناسب را از نظر الگوی همجواری به خود اختصاص داده اند.