مهرزاد حمیدی

هدف پژوهش حاضر، مدلسازی ارتباط شبکه های اجتماعی با بازاریابی اجتماعی در توسعه ورزش همگانی ایران بود. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات، توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی بود. به طور مشخص از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش، مشتریان باشگاه های ورزشی وابسته به اداره ورزش و جوانان شهر تهران بودند که حداقل شش ماه سابقه عضویت در باشگاه داشتند و در شبکه های اجتماعی نیز فعال بودند. از طریق روش نمونه گیری خوشه ای، پنج منطقه از بین مناطق 22 گانه شهر تهران انتخاب شد. از هر منطقه منتخب، هشت باشگاه و از هر باشگاه، ده نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان، 384 نفر تعیین شد. در این پژوهش از سه پرسشنامه شبکه های اجتماعی ویسی (1396)، پرسشنامه بازاریابی اجتماعی دبسی (1398) و پرسشنامه توسعه ورزش همگانی بابایی و همکاران (1398) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با نظر اساتید متخصص مورد بررسی و تایید قرار گرفت و پایایی آن ها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به دست آمد. تحلیل داده ها با کمک نرم افزارهای SPSS نسخه 23 و Smart PLS نسخه 3 در سطح خطای 05/0 انجام شد. با توجه به نتایج تحقیق، مشخص شد که شبکه های اجتماعی بر توسعه ورزش همگانی تأثیر مثبت و معناداری دارد. تأثیر اعتماد و اطلاع رسانی بر توسعه ورزش همگانی مثبت و معنادار بود، اما تأثیر مؤلفه تنوع و گستردگی بر توسعه ورزش همگانی تفاوت معناداری نداشت. بازاریابی اجتماعی بر توسعه ورزش همگانی تأثیر مثبت و معناداری داشت. مؤلفه های هزینه مشارکت، قابلیت دسترسی، پیشنهادها و شرکا بر توسعه ورزش همگانی تأثیر مثبت و معناداری دارند. با این وجود، سایر مؤلفه های عموم مردم، سیاست و ارتباطات اجتماعی بر توسعه ورزش همگانی تأثیر معناداری نداشتند. شبکه های اجتماعی بر بازاریابی اجتماعی تأثیر مثبت و معناداری دارد. در نهایت، با توجه به نتایج تحقیق، می توان گفت که شبکه های اجتماعی بر توسعه ورزش همگانی از طریق بازاریابی اجتماعی تأثیر مثبت و معناداری دارد. به مسئولین ورزش کشور توصیه می شود از ظرفیت های بازاریابی اجتماعی در رابطه بین شبکه های اجتماعی و توسعه ورزش همگانی استفاده نمایند.

هدف مقاله حاضر، تجربه زیسته پناهندگان ورزشکار افغانستانی از موانع مشارکت در ورزش بود. روش پژوهش، کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. ورزشکاران اتباع افغانستانی جامعه هدف این تحقیق را تشکیل دادند. مشارکت کنندگان در این پژوهش ۱۳ نفر بودند که با استفاده از نمونه گیری گلوگه برفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه بود که به صورت میدانی و عمیق انجام شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها و کدگذاری، از روش تحلیل محتوای پنهان استفاده شد. همچنین برای افزایش دقت و اعتبار داده های پژوهش، از چهار معیار گوبا و لینکلن (۱۹۹۴) و به منظور پایایی از پایایی توافق درون موضوعی استفاده شد که پس از بررسی، ۸۵ درصد و پذیرفتنی ارزیابی شد. پس از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها، ۹ مقوله اصلی شامل اقتصادی، نژادپرستی، فردی، فرهنگی اجتماعی، خانوادگی، مدیریتی، رسانه و اطلاعات، قانونی و تعامل قومیتی به عنوان موانع اصلی مشارکت ورزشی پناهندگان افغانستانی در ایران شناسایی و استخراج شدند. درنهایت نیز با تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری، به سطح بندی موانع و تدوین مدل پرداخته شد. نتایج تحلیل نشان داد، موانع قانونی، مهم ترین و اثرگذارترین موانع مشارکت ورزشی پناهندگان افغاستانی در ورزش است؛ بنابراین پیشنهاد می شود با تدوین قانون های جدید، شفاف و به روز در حوزه پناهندگان، شرایط برای فعایت های ورزشی آنان تسهیل شود تا از پیامدهای مشارکت آنان در ورزش، جامعه پناهندگان و هم جامعه میزبان بهره مند شوند. 

هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل حفاظت ورزشکاران نخبه در برابر آزار و اذیت و سوءاستفاده در ورزش ایران بود. روش تحقیق کیفی و از نوع گراندد تئوری با رویکرد استراوس و کوربین بود و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از مطالعات اسنادی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان به دست آمد. جامعه آماری پژوهش شامل ورزشکاران نخبه در رده بزرگسالان، رؤسای فدراسیون های ورزشی، مدیران کمیته ملی المپیک و معاونان وزارت ورزش و جوانان و روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی و هدفمند بود و مصاحبه با 14 نفر از خبرگان تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش کد گذاری باز، محوری و گزینشی استفاده گردید. در اثر تجزیه و تحلیل داده ها 123 مفهوم یا کد باز، 15 مقوله فرعی و 5 مقوله اصلی شناسایی شد. نتایج نشان داد آگاهی، حقوق متقابل و آموزش به عنوان مهم ترین عوامل علی مدل شناسایی شدند. عوامل قدرت رسانه ها، افسر حفاظت و دسته بندی مخاطب به عنوان مهم ترین عوامل زمینه ای شناسایی شدند. عوامل مداخله گر مدل نیز شامل محدودیت، زیرساخت و ناآگاهی مدیران بوده است. در نهایت راهبردها شامل سیاست ها و خط مشی ها، اعتمادسازی، روابط عمومی و رسانه و قانون  پیشنهاد شدند. تأیید نظر اساتید و کسب و تأیید نظر دو نفر از متخصصان نظریه زمینه ای  در زمینه روند پژوهش در جهت افزایش اعتبار تحقیق صورت گرفت. همچنین برای تأیید دقت از بازبینی کدها( پایایی باز آزمون) و  تأیید اساتید پژوهشی استفاده گردید. چنین به نظر می رسد که مدیران با اجرای مدل حفاظت ورزشکاران نخبه در برابر آزار و اذیت و سوءاستفاده می توانند از دستاوردهای آن در سازمان های ورزشی بهره مند شوند.