بهزاد محمدی اورنگی

این مطالعه باهدف بررسی ارتباط بین مهارت حرکتی (ظریف و درشت) با عملکرد تحصیلی (خواندن و ریاضی) با در نظر گرفتن نقش میانجی توانایی شناختی (سرعت پردازش و حافظه کاری) انجام شد. نمونه موردبررسی 200 کودک (50 درصد دختر) شش و هفت ساله از شهر تهران بودند که در سال تحصیلی 98-97 به صورت در دسترس در این مطالعه شرکت کردند. مهارت حرکتی ظریف و درشت با استفاده از آزمون برونینکس اوزرتسکی-دو، پیشرفت تحصیلی با آزمون موفقیت فردی وکسلر و توانایی شناختی با مقیاس هوش وکسلر ارزیابی شد. نتایج ارتباط مثبت بین همه زیر مؤلفه های مهارت حرکتی، توانایی شناختی و پیشرفت تحصیلی را نشان داد (پی<05/0). تجزیه وتحلیل مدل سازی معادلات ساختاری نیز آشکار کرد که سرعت پردازش و حافظه کاری با تأثیرپذیری از مهارت های حرکتی ظریف و درشت عملکرد تحصیلی را ارتقا می دهند. ازاین رو سرعت پردازش و حافظه کاری در این زمینه نقش میانجی دارد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که در سال های ابتدایی مدرسه و در سنین پیش دبستان توجه به مهارت حرکتی می تواند نقش بسزایی در ارتقا عملکرد تحصیلی افراد داشته باشد. ازاین رو اهمیت ارتقا مهارت حرکتی بیش ازپیش نمایان می گردد.

خلاقیت یکی از مهم ترین متغیرهایی است که موفقیت ورزشی یک فرد را تضمین می کند و همچنین برای ادامه فعالیت بدنی در افراد مبتدی مهم است. هدف این مطالعه نقش استراتژی های آموزشی یادگیری حرکتی بر خلاقیت تیمی فوتبالیست های مبتدی بود. شرکت کنندگان این مطالعه 66 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه های تهران بودند (49/27±68/2) که داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند. همه آن ها مبتدی بودند که با نظر متخصص این موضوع تائید شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در گروه های آموزش خطی، غیرخطی و افتراقی جای داده شدند و به مدت سه ماه هر هفته دو جلسه تمرین کردند. هر گروه توسط مربی خاص خودش تمرین داده شد. پس از مداخلات هر گروه یک بازی انجام دادند و خلاقیت شرکت کنندگان با تحلیل فیلم و نظر دو متخصص بررسی شد. نتایج با توجه به نادر بودن اعمال شناسایی شده به صورت توصیفی گزارش شده است. یافته ها نشان می دهد خلاقیت گروهی که به روش غیرخطی تمرین کردند بیشتر از دو گروه دیگر است و همچنین خلاقیت گروه افتراقی بیشتر از گروه خطی بود. این نتایج با استناد به دیدگاه پویایی بوم شناختی استفاده از دست کاری قیود را برای ارتقا خلاقیت تیمی به خاطر اکتشافی بودن و کمک به حل چالش های حرکتی مفید می داند و برای مربیان، معلمان و مدرسان تربیت بدنی توصیه می شود. البته استفاده ازاین روش نیاز به تخصص و خلاقیت خود مربی هم دارد.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیرپذیری تبحر حرکتی از وضعیت تغذیه در رده های سنی مختلف مردان (کودکان، نوجوانان و جوانان) بود. جامعه آماری تحقیق برای کودکان کلیه دانش آموزان سنین 10-7 سال، برای نوجوانان کلیه دانش آموزان 15-12 سال و برای جوانان کلیه دانشجویان 20-18 سال دانشگاه تهران به غیراز دانشجویان تربیت بدنی بود. نمونه تحقیق در هر یک از گروه های سنی 90 نفر بود؛ که از 4 مدرسه ابتدایی و 4 مدرسه دبیرستان شهر تهران و دانشجویان پسر دانشگاه تهران به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و مقایسه ای بود و ابزار اندازه گیری تن سنجی و آزمون برونینکس- اوزرتسکی بود. نتایج تحقیق نشان داد بین گروه های سوءتغذیه، تغذیه متوسط و تغذیه مناسب در تبحر حرکتی سنین نوجوانانی و بزرگ سالی تفاوت معناداری وجود نداشت اما بین گروه های تبحر حرکتی سنین کودکان تفاوت معنادار بود. علاوه بر این بین تبحر حرکتی گروه های سنی مختلف تفاوت معناداری نبود. با توجه به این نتایج به نظر می رسد وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی تأثیر دارد و این مسئله در تحقیق حاضر در سنین کودکی مشاهده شد؛ بنابراین کودکان آسیب پذیرترین قشر در این زمینه محسوب می شوند و توجه به وضعیت تغذیه کودکان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به نظر می رسد، تمرینات هوازی با شدت های مختلف سبب بهبود سطوح SOD و TNF-α میشود، گرچه شدت تمرین در تمرینات تناوبی عامل موثری در تغییرات سطوح هر دو متغیر بوده است.

در این مقاله، تأثیر بازی های بومی محلی بر تبحر حرکتی در کودکان 13-10 ساله شهر تهران باهوش هیجانی بالا و پایین بررسی شده است. 30 کودک با میانگین سنی (04/1 ± 46/11) از بین مدارس منطقه هفت تهران به روش هدفمند و بر اساس نمره کلی هوش هیجانی حاصل از پرسشنامه شوت و همکاران انتخاب شدند. شرکت کنندگان به دو گروه 15 نفره باهوش هیجانی بالا و پایین تقسیم شدند، به طوری که تفاوت معنی داری در تبحر حرکتی دو گروه وجود نداشت. برای سنجش تبحر حرکتی از آزمون برونینکس-اوزرتسکی دو استفاده شد. مداخلات تمرینی به مدت هشت هفته در یک سالن ورزشی به طور یکسان برای دو گروه انجام شد. این تمرینات در هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه بود که 20 دقیقه ابتدایی به گرم کردن، 15 دقیقه پایانی به سرد کردن و 55 دقیقه باقی مانده مداخلات بازی محور بود. نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که بین دو گروه بعد از مداخله اختلاف معنی داری وجود دارد. کودکان باهوش هیجانی بالا تبحر حرکتی بالاتری داشتند. ازاین رو، بر اساس مزیت بازی های حرکتی انتخاب شده، به کارگیری این روش تمرینی در مدارس می تواند کمک کننده باشد. همچنین مربیان ورزشی می توانند هوش هیجانی را به عنوان یک متغیر مؤثر دررسیدن کودکان به سطوح بالای عملکرد ورزشی در نظر بگیرند.

هدف این پژوهش مقایسه تأثیر بازی های بومی محله ای و مداخلات منتخب حرکتی بر عزت نفس دختران چاق پیش دبستانی شهر تهران بود. 30 دختر چاق به روش هدفمند انتخاب و به گروه های کنترل، مداخله منتخب حرکتی و بازی های بومی محلی تقسیم شدند. برای تعیین چاقی از نمودارهای سازمان بهداشت جهانی و برای سنجش عزت نفس از آزمون عزت نفس کوپر اسمیت استفاده گردید. گروهای آزمایش به مدت نه هفته هر هفته دو جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرین کردند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس و ال اس دی نشان داد. مداخلات در گروههای آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری بر عزت نفس داشته اند؛ اما در مقایسه باهم دیگر تفاوت معنادار نبود. بازی های بومی محلی و منتخب حرکتی بر کاهش مشکلات کودکان چاق از جمله بهبود عزت نفس مؤثر است. این موضوع تأییدی بر نقش فعالیت بدنی بر کاهش مشکلات افراد چاق می باشد. البته برای یافتن بهترین نوع تمرینی بهتر است مداخلات گوناگون باهم مقایسه شوند.

هدف پژوهش حاضر ، بررسی تأثیر تمرین ریتمیک ایروبیک با موسیقی بر تبحر حرکتی و هوش هیجانی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی و مقایسه ارتباط تبحر حرکتی با هوش هیجانی در این کودکان قبل و بعد از تمرین بود . نمونه پژوهش 30 کودک با اختلال هماهنگی رشدی بودند که به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. این افراد به مدت هشت هفته تحت تمرین های ایروبیک قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در پس آزمون، هوش هیجانی و تبحر حرکتی تحت تأثیر ورزش ایروبیک، پیشرفت معناداری داشتند. همچنین، ارتباط بین تبحر حرکتی با هوش هیجانی پس از تمرین نسبت به قبل تمرین پیشرفت کرد. ازآنجایی که تمرین ایروبیک به دلیل مشارکت گروهی، ایجاد شادی و هیجان در کودکان و افزایش هماهنگی نسبت به مداخلات تمرینی دیگر بهتر است، پیشنهاد می شود برای افزایش تبحر حرکتی و متغیرهای مؤثر در تبحر حرکتی مانند هوش هیجانی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، از تمرین ایروبیک استفاده شود.

هدف این مطالعه بررسی رابطه مهارت حرکتی ظریف و درشت با پیشرفت تحصیلی در کودکان هفت ساله بود. همچنین در یک مدل واسطه رابطه مهارت حرکتی و پیشرفت تحصیلی با میانجی گری هوش هیجانی مورد آزمایش قرار گرفت. شرکت کنندگان 200 نفر کودک (100 دختر و 100 پسر) هفت ساله از شهر تهران بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. مهارت حرکتی ظریف و درشت با استفاده از آزمون برونینکس اوزرتسکی-2، هوش هیجانی با پرسش نامه هوش هیجانی شوت و پیشرفت تحصیلی با آزمون موفقیت فردی وکسلر ارزیابی شد. نتایج نشان داد مهارت حرکتی ظریف و درشت، هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی با یکدیگر رابطه مثبت دارند. تجزیه و تحلیل مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد مهارت حرکتی از طریق یک مسیر غیرمستقیم و به واسطه هوش هیجانی در پیشرفت تحصیلی تأثیر مثبت دارد. این نتایج حاکی از اهمیت حیاتی تأکید بر مهارت های حرکتی ظریف و درشت برای موفقیت تحصیلی سال های ابتدایی مدرسه است.

قیود فردی از عواملی هستند که می توانند بر رشد حرکتی تأثیر بگذارند؛ بنابراین، هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بهره هوشی و هوش هیجانی با تبحر حرکتی در پسران 14-10 سال است. همه پسران 14-10 سال شهر تهران جامعه پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه آماری، 120 کودک برای بهره هوشی و 90 کودک برای هوش هیجانی بودند که به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند و تبحر حرکتی آن ها با آزمون برونینکس- اوزرتسکی- دو بررسی شد. نتایج نشان داد که ارتباط تبحر حرکتی با هوش هیجانی بسیار بالا است. همچنین، بین شرایط هوش هیجانی، بالا و پایین، بالا و متوسط و پایین و متوسط، در تبحر حرکتی تفاوت معنادار وجود دارد. علاوه براین، ارتباط تبحر حرکتی با بهره هوشی بسیار پایین است و بین گروه های بهره هوشی تفاوت معناداری وجود ندارد. با توجه به نتایج این پژوهش، بهره هوشی تأثیری درتبحر حرکتی ندارد؛ اما مطالعات محدود در این زمینه انجام پژوهش های بیشتری را می طلبند. کودکان با هوش هیجانی بالاتر تبحر حرکتی بالاتری دارند که این شاید به دلیل ادراک هیجانی، تسهیل هیجانی، شناخت هیجانی و مدیریت یا مهار هیجانی بالا در این کودکان باشد.

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر تمرین ریتمیک ایروبیک با موسیقی بر تبحر حرکتی، اضطراب و افسردگی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش 60 کودک (30 پسر و 30 دختر) با اختلال هماهنگی رشدی بودند که به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. برای تشخیص اختلال از پرسش نامه تشخیص اختلال هماهنگی رشدی، از مقیاس مارچ و همکاران برای اضطراب، از مقیاس افسردگی دوران کودکی لانگ و تیشر برای سنجش افسردگی و از آزمون برونینکس اوزرتسکی دو برای تبحر حرکتی استفاده شد. ورزش ایروبیک طی هشت هفته آموزش داده شد. برای بررسی اثرات تمرین ایروبیک بر متغیرهای وابسته، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر سه فاکتور اضطراب، افسردگی و تبحر حرکتی، گروه تجربی در پس آزمون پیشرفت داشته است ( P<0.001 ) ؛ اما در گروه کنترل پیشرفت معنادار نیست ( 0.05 > P ). همچنین گروه آزمایش دختران نسبت به گروه آزمایش پسران پیشرفت بیشتری داشته است. در تفسیر این نتایج می توان گفت تأثیر ورزش ایروبیک بر تبحر حرکتی، اضطراب و افسردگی به دلیل مهیج بودن، شادبودن و به چالش کشاندن کودک از طریق ترکیب حرکات است؛ بنابراین پیشنهاد می شود برای ارﺗﻘﺎی ﻣﻬﺎرت ﺣﺮﮐﺘﯽ و همچنین کاهش اضطراب و افسردگی ﮐﻮدﮐﺎن در ﻣﺪارس از ﺑﺮﻧﺎﻣه تمرینی ایروبیک در ﺳﺎﻋﺎت تربیت بدنی و ورزش اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین تبحر حرکتی با بهرة هوشی و مقایسة تبحر حرکتی در رده های سنی مختلف بود. جامعة آماری پژوهش را کلیة پسران 10 7 سال و 15 12 سال و نیز تمامی دانشجویان پسر 21 18 سال دانشگاه تهران تشکیل دادند. نمونة پژوهش در هر یک از گروه های سنی برابر با 120 نفر بود که به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد که ارتباط تبحر حرکتی با بهرة هوشی در سنین کودکی و جوانی بالا است؛ اما در سنین نوجوانی بسیار پایین می باشد. میانگین تبحر حرکتی نوجوانان نیز پایین تر از کودکان و جوانان است؛ بنابراین، می توان ادعا نمود که بهرة هوشی با تبحر حرکتی ارتباط دارد؛ اما این ارتباط در سنین مختلف با یکدیگر متفاوت می باشد ( در این زمینه نیاز به پژوهش های بیشتر است).