ارائه مدل بهبود نوآوری آموزشی معلمان تربیت بدنی با استفاده از روش DEMATEL(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
مدیریت ورزشی سال ۱۵ تابستان ۱۴۰۲ شماره ۲ (پیاپی ۶۱)
248 - 233
حوزه های تخصصی:
مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی عوامل مؤثر بر بهبود نوآوری آموزشی معلمان تربیت بدنی اجرا شد. روش پژوهش از نوع آمیخته (کیفی-کمی) بود که بخش کیفی آن به صورت تحلیل مضامین انجام گرفت. روش پژوهش: جامعه آماری شامل افراد آگاه به موضوع پژوهش بودند که برحسب انتخاب هدفمند، 13 نفر به عنوان نمونه مشخص شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه های نیمه ساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه با توجه به نظر خبرگان بررسی شد. همچنین پایایی این پرسشنامه با استفاده از روش محاسبه آلفای کرونباخ بررسی شد (81/0= α). در قسمت تجزیه وتحلیل کمی تحقیق، از روش دیمتل استفاده شد. تمامی فرایند تجزیه وتحلیل داده های تحقیق در نرم افزار EXCEL انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که 8 عامل کلی شامل مسائل اجتماعی، مسائل انگیزشی، جنبه های نظارتی، زیرساخت ها، دانش تخصصی، حمایت های دولتی، قوانین و مقررات حمایتی و مسائل مدیریتی در جهت بهبود نوآوری آموزشی معلمان تربیت بدنی مهم است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مشخص شد که دانش تخصصی، حمایت های دولتی و زیرساخت ها به عنوان عوامل علی و قوانین و مقررات حمایتی، مسائل مدیریتی، جنبه های نظارتی، مسائل اجتماعی و مسائل انگیزشی به عنوان عوامل معلولی مشخص شد. به عبارتی سرمایه گذاری در خصوص بهبود دانش تخصصی، حمایت های دولتی و زیرساخت ها سبب ارتقای نوآوری آموزشی می شود.