حسن غرایاق زندی

توانایی تصویرسازی حرکتی بر یادگیری و عملکرد حرکتی در ورزش و نیز باز توانی اثرگذار است. بر این مبنا پرسش نامه های خود گزارشی برای ارزیابی توانایی تصویرسازی حرکتی در بزرگسالان توسعه یافته و نیز در ایران اعتبار یابی شده اند، بااین حال تاکنون ابزاری مناسب برای استفاده کودکان در ایران وجود ندارد. برای پر کردن این شکاف تمرکز پژوهش حاضر بر تعیین ویژگی های روان سنجی پرسش نامه تصویرسازی حرکتی، فرم کودکان بود. 244 نفر از کودکان 7 تا 12 سال (135 پسر، 109 دختر) با روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابتدا تحلیل عامل اکتشافی نشان داد که پرسش نامه شامل سه خرده مقیاس و 12 ماده است که همسو با پیشینه نظری و پرسش نامه اصلی است. در تعیین ویژگی های روان سنجی با نظریه سؤال پاسخ مشخص شد که تمامی سؤالات دارای ضریب تشخیص و ضریب دشواری مناسب و قابل قبولی هستند؛ بنابراین نسخه فارسی پرسش نامه حاضر برای سنجش توانایی تصویرسازی کودکان 7 تا 12 سال فارسی زبان توصیه می گردد.

این پژوهش به منظور بررسی ارتباط مولفه های روانشناختی سرمایه-انسانی و چابکی سازمانی دراداره کل ورزش وجوانان استان خراسان شمالی صورت گرفت. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان این اداره کل، شامل 105 نفر بود، که ازروش نمونه گیری کل شمار استفاده شد. جهت گردآوری داده ها ازپرسشنامه چابکی سازمانی شریفی و ژانگ (2001) و پرسشنامه سرمایه انسانی نادری ( 1390) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها با توزیع 30 پرسشنامه پیش از اجرای تحقیق بااستفاده ازآلفای کرونباخ، برای سرمایه انسانی 895/0 وبرای چابکی سازمانی 812/0 بدست آمد. همچنین روایی آن را 12 نفر از متخصصان تایید کردند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها ازآمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، درصد) وآمار استنباطی(آزمون های کولموگروف - اسمیرنف، t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون وآزمون رگرسیون چندگانه گام به گام) استفاده شد. یافته ها نشان داد: وضعیّت مولفه های روانشناختی سرمایه انسانی کارکنان اداره کل ورزش وجوانان خراسان شمالی بالاتر از سطح متوسط قرار دارد (بامیانگین 443/3) . وضعیّت چابکی سازمانی کارکنان بالاتر از میانگین نظری قرار دارد (بامیانگین 421/3) . بین شاخص کلی روانی سرمایه انسانی و چابکی-سازمانی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (645/0r=) . نتایج رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد توانایی شناختی با ضزیب (457/0 (R=و شایستگی فراشناختی )510/0 (R= توانایی پیش بینی چابکی سازمانی را دارند. باتوجه به نتایج این پژوهش می توان انتظارداشت هرچه مولفه های روانشناختی-سرمایه انسانی در کارکنان بالاتر باشد، چابکی سازمانی نیز در آن سازمان بالا باشد.

زمینه: تفاوت عملکرد قهرمانان ورزشی بیش از زمان های دیگر به آمادگی ذهنی آن ها مربوط می شود و یکی از عوامل مهمی که آمادگی روانی، بدنی و حتی عملکرد را تحت تأثیر قرار می دهد شرایط تنشگر است. با توجه به اینکه tDCS وسیله ای بالقوه برای افزایش عملکرد در بسیاری از زمینه ها فراهم می کند، اما اکتشاف محدودی درزمینه توانش های پیچیده وجود دارد. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای ( tDCS ) ناحیه DLPFC بر عملکرد و توجه دیداری بازیکنان والیبال نشسته تحت شرایط تنشگر انجام گرفت. روش: در این شبه تجربی و با طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون و دوره پیگیری 2، 4 و 6 روزه، 24 ورزشکار لیگ برتری و ملی پوش والیبال نشسته کشور به صورت مشارکت داوطلبانه انتخاب، و به صورت تصادفی در 2 گروه 12 نفری تمرینات tDCS ناحیه DLPFC و تحریک ساختگی قرار گرفتند. تکلیف پژوهش حاضر آزمون سرویس اصلاح شده والیبال ایفرد بود که شرکت کنندگان در پیش آزمون به اجرای 10 کوشش پرداختند که هم زمان با استفاده از دستگاه ردیابی چشم توجه دیداری شرکت کنندگان نیز ثبت گردید. مرحله مداخله در 6 روز متوالی انجام گرفت که در هرروز بعد از تمرینات مورد نظر شرکت کنندگان به اجرای 10 سرویس والیبال می پرداختند. بلافاصله از مداخله پس آزمون اجرا گردید. 48 ساعت بعد از مرحله پس آزمون، مرحله یادداری اول، 48 ساعت پس از مرحله یادداری اول، مرحله آزمون تنش و 48 ساعت بعد از مرحله آزمون تنیدگی، مرحله یادداری دوم انجام گرفت که شرکت کنندگان در هر یک از مراحل به اجرای 10 سرویس والیبال پرداختند که هم زمان با استفاده از دستگاه ردیابی چشم توجه دیداری شرکت کنندگان نیز ثبت گردید. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط نشان داد که تمرینات tDCS ناحیه DLPFC بر بهبود دقت سرویس تحت شرایط عادی و آزمون تنیدگی تأثیر معنی داری دارد (0/01 P<). همچنین نشان داد که تمرینات tDCS ناحیه DLPFC بر افزایش توجه دیداری شرکت کنندگان تحت شرایط عادی و آزمون تنش تأثیر معنی داری دارد (0/01 P<). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج مطالعه حاضر بر اهمیت tDCS ناحیه DLPFC بر بهبود عملکرد و توجه دیداری و حفظ عملکرد و توجه دیداری در شرایط تنشگر تأکید دارد.

مقدمه: انواع مختلف استرس بر اکتساب و یادگیری، موثراست. هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر تمرین اجباری با تردمیل، اعمال استرس محدودیت حرکتی و اعمال استرس+تمرین باتردمیل بر یادگیری و حافظه فضایی و سطح سرمی کورتیکوسترون می باشد. روش شناسی: رت ها به طور تصادفی در چهار گروه (10 رت در هر گروه) در معرض مداخله های تمرین با تردمیل، استرس محدودیت حرکتی، هر دو باهم و یا بدون مداخله به مدت چهار هفته قرار گرفتند. با استفاده از مازآبی موریس، آموزش و آزمون حیوانات طی چند مرحله، انجام گرفت. پس از آخرین جلسه، خونگیری مستقیم از بطن چپ به منظور سنجش کورتیزول انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد در گروه تمرین با تردمیل و نیز گروه استرس، میانگین مسافت طی شده برای رسیدن به سکو بیشتر از گروه کنترل بود (p

مقدمه و هدف: یکی از اهداف اصلی روان شناسی ورزش، شناسایی عوامل روان شناختی مرتبط با عملکرد ورزشی و نیز احتمالات رشد آنهاست. هدف از این پژوهش تعیین تفاوت نیمرخ انگیزشی ( جهت گیری ورزشی، انگیزه ورزشی و منبع کنترل) تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه بود. روش شناسی: در این پژوهش مقطعی 70 تکواندوکار نخبه (قهرمان در مسابقات آسیایی و جهایی؛ میانگین و انحراف معیارسنی: 35/6 ±70/22) و 70 تکواندوکار غیرنخبه (درگیر در لیگ دسته یک؛ میانگین و انحراف معیارسنی= 36/3 ±57/20) شرکت و مقیاس های جهت گیری ورزشی (گیل و دیتر، 1998)، انگیزه ورزشی (مالت و همکاران، 2007) و منبع کنترل (لونسون، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند. نتایج: نتایج نشان داد که تکواندوکاران نخبه دارای منبع کنترل درونی تر و سطوح بالاتری از انگیزه پیشرفت، انگیزه درونی و بیرونی هستند (مجذور سهمی اتا = 25/0). نتایج همچنین نشان داد که بین منبع کنترل بیرونی و بی انگیزگی در تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت معناداری نشان ندارد. نتیجه گیری: نتایج در زمینه کاربرد آنها در فرآیند استعدادیابی و توسعه در ورزش و همچنین توسعه مهارت های زندگی در ورزشکاران مورد بحث قرار گرفته است.

مقدمه: آسیب های ورزشی اغلب با چالش های احساسی و روان شناختی همراهند. روان شناسان و پزشکان تیم باید واکنش های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربه روانی آسیب دیدگی در ورزشکاران آسیب دیده است.روش پژوهش: نمونه آماری پژوهش 32 ورزشکار حرفه ای آسیب دیده ناشی از ضربه روانی هستند که به روش در دسترس و هدفمند و با تأیید متخصصان فدراسیون پزشکی ورزشی انتخاب شدند. ورزشکاران به صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره متشکل از یک گروه درمان و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پس از اعمال درمان، پس آزمون و دو ماه بعد پیگیری اجرا شد. ابزارهای سنجش در این پژوهش پرسشنامه های خشم اسپیلبرگر (STAXI-2)، اضطراب بک (BAI) و افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) بود .داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی شد(0/05< P).یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت میان گروه های آزمایش و کنترل در کاهش مشکلات رفتاری در مرحله پس آزمون و  پیگیری معنادار بود. نتایج پیگیری پس از دو ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در میزان واکنش های روان شناختی تفاوت وجود دارد و اثربخشی درمان بعد از دو ماه باقی مانده بود.نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که درمان رفتاری- شناختی متمرکز بر ضربه روانی، مشکلات روان شناختی ورزشکاران نظیر اضطراب و افسردگی را کاهش می دهد، ولی بر کنترل خشم تأثیری ندارد.

مقدمه و هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر تصویر سازی فعالیت بدنی بر روی درک فشار خستگی و انرژی مصرفی بود. روش شناسی: مطالعه حاضر نیمه تجربی با چهار گروه تجربی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه دانشجویان دانشگاه تهران تشکیل دادند. داده های تحقیق به شیوه در دسترس از 50 نفر از دانشجویان جمع آوری شد. در ادامه شرکت کنندگان به گروه های تصویرسازی (مرتبط لذت بخش، مرتبط انرژیک، غیر مرتبط لذت بخش و غیرمرتبط انرژیک) و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای استفاده شده در این تحقیق شامل پرسش نامه دموگرافیک، مقیاس درک فشار بورگ، متن های تصویر سازی، تردمیل، ضربان سنج بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و متعاقب آن با آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که تاثیر تصویرسازی فعالیت بدنی بر روی درک فشار معنادار بود. همه گروه های تصویرسازی نسبت به گروه کنترل درک فشار کمتری داشتند، اما آزمون بنفرونری نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های تصویرسازی وجود ندارد. به علاوه، مشخص شد که تصویرسازی تاثیر معناداری بر روی انرژی مصرفی افراد ندارد. نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها بر نقش تصویرسازی فعالیت بدنی در حین ورزش به عنوان عاملی جهت کاهش خستگی و لذت بردن هر چه بیشتر از فعالیت بدنی تأکید می کند. بنابراین، تصویرسازی فعالیت بدنی در حین ورزش نقش مؤثری در جهت کاهش خستگی و لذت بردن هر چه بیشتر از فعالیت بدنی دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ارتقای عملکرد ورزشی مبتنی بر ذهن آگاهی (MSPE) بر مهارت های ذهنی، اضطراب رقابتی و عملکرد مهارتی فوتبالیست ها بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون/پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری پژوهش را 30 فوتبالیست با رده سنی 16-12 سال تشکیل میداد که به صورت دردسترس از مدارس فوتبال استان آذربایجان شرقی انتخاب شده و در دو گروه تجربی (ذهن آگاهی) و کنترل (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه تجربی، 6 جلسه (3هفته و هفته ای 2 جلسه) 45 دقیقه ای مداخلات ذهن آگاهی را دریافت نمودند و در گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگرفت. هر دو گروه در شرایط یکسان و با استفاده از پرسشنامه های مهارت های ذهنی، اضطراب رقابتی ورزش و آزمون عملکرد مهارتی فوتبال در مراحل پیش-آزمون و پس آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل در اضطراب ورزشی تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما تفاوت معناداری در مهارت های روانی و عملکرد مهارتی فوتبالیست ها مشاهده شد. پس می توان نتیجه گرفت آموزش مهارت های روانی مانند ذهن آگاهی می تواند یک روش مناسب و مقرون به صرفه برای افزایش عملکرد روانی و جسمانی ورزشکاران شود و زمینه موفقیت ورزشی آنها را ایجاد کند.

تحلیل رفتگی با مجموعه ای از مسائل پزشکی، روان شناختی، هیجانی و مرتبط با عملکرد در ورزشکاران نخبه همراه است که می تواند متأثر از عوامل فردی و مربیگری باشد؛ بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی رابطه کمال گرایی و تحلیل رفتگی با واسطه گری سبک مربیگری در شرایط همه گیری کووید-19 بود. در این پژوهش مقطعی، 258 ورزشکار نخبه (میانگین سنی= 05/22؛ انحراف استاندارد=08/3؛ 148 مرد) مقیاس های کمال گرایی چندبعدی، تحلیل رفتگی ورزشی و سبک مربیگری را تکمیل کردند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم کمال گرایی به تحلیل رفتگی، کمال گرایی به سبک مربیگری کنترلی، سبک مربیگری کنترلی به تحلیل رفتگی و مسیر غیرمستقیم کمال گرایی و ابعاد آن به تحلیل رفتگی با واسطه گری سبک مربیگری کنترلی معنادار بودند. نتایج حاکی از آن است هرچه ورزشکاران توانایی کمتری در سازمان دهی معیارها و انتظارات عملکردی از خود و دیگران داشته باشند و خود را بیشتر مقید به تحقق خواسته های بیرونی بدانند با خطر تحلیل رفتگی بالاتری مواجه هستند، درعین حال، می توان امیدوار بود با ارائه آموزش های مبتنی بر کاهش سبک کنترلی مربیان، تمایلات کمال گرایانه در ورزشکاران تعدیل شده و به کاهش تحلیل رفتگی آن ها در دوران همه گیری کووید-19 منجر می شود.

هدف: هدف این کاوش تجربه ها و شیوه های تدریس دبیران تربیت بدنی در دوران همه گیری کرونا بود. روش شناسی: روش این مطالعه کیفی- تحلیل محتوا بود. برای این منظور داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته و تا زمان اشباع نظری داده ها و با 10 دبیر تربیت بدنی در استان یزد که به صورت هدفمند انتخاب شده بودند، انجام گرفت. همه مصاحبه ها به صورت متن پیاده سازی و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش در 4 بخش آسیب شناسی عدم توجه به درس تربیت بدنی، مشکلات و محدودیت های تدریس، راهکارهای استفاده شده برای تدریس و پیشنهادات برای بهبود وضعیت قرار داده شد. بحث: نتایج نشان داد به دلیل اینکه درس تربیت بدنی بارعملی بیشتری دارد تدریس به صورت مجازی و از راه دور با مشکلات زیاد و متنوعی در همه ابعاد همراه است و کیفیت و کارآمدی آموزش حضوری را ندارد. بنابراین ضروری است معلمان با راهکارها و راهنمایی های که به تفصیل در این پژوهش بحث شده است، کیفیت برگزاری کلاس تربیت بدنی را ارتقاء دهند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخله ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و سطوح ایمنوگلوبین A درکشتی گیران نخبه طی دوره رقابت انجام گرفت. روش : 20 کشتی گیر آزادکار نخبه مرد (سن: 38/2±36/22) در این پژوهش شرکت کردند که به صورت تصادفی در گروه های تجربی (مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی) و کنترل قرار گرفتند. از دو مسابقه رسمی به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. استرس ادراک شده با استفاده از مقیاس کوتاه شده استرس ادراک شده کوهن سنجیده شد. مقادیر بیداری و رقابتی ایمنوگلوبین A بزاقی با استفاده از روش الایزا اندازه-گیری شد. گروه تجربی در 8 هفته مداخله ذهن آگاهی (هفته ای دو جلسه) شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تی مستقل تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از 8 هفته مداخله، استرس ادراک شده در گروه تجربی کاهش داشته است. اما مقادیر بیداری و رقابتی ایمنوگلوبین A در گروه تجربی تفاوت معنی داری را نسبت به گروه کنترل از پیش آزمون تا پس آزمون نشان نداد. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که مداخله ذهن آگاهی می تواند راهبردی برای کاهش استرس ادراک شده در کشتی گیران نخبه طی دوره رقابت باشد. مطالعات آینده با نمونه های بزرگتر و در سایر رشته ها می تواند جامعیت پذیری نتایج را بهتر نشان دهد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه اضطراب بدنی اجتماعی و شرکت در فعالیت بدنی اوقات فراغت جوانان بود. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. 150 نفر (78 زن و 72 مرد) با میانگین سنی 53/2 ± 24 نمونه های تحقیق را تشکیل می دادند. افراد نمونه، پرسشنامه مقیاس اضطراب بدنی اجتماعی موتل و کنروی (2000) و مقیاس ارزیابی رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت بزرگ سالان (ریس و همکاران، 2009) را تکمیل کردند که نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- سیمرنوف تأیید شد. سپس داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، t مستقل و F مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان داد بین اضطراب بدنی اجتماعی و رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت ارتباط منفی معنادار  (001/0 sig= ، 63/0-r=) وجود دارد. همچنین، بین رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت دو گروه (01/0 sig= ، 53/2r=) و بین اضطراب بدنی اجتماعی آنان (001/0 sig= ، 84/2r=) تفاوت معناداری وجود داشت. بدین ترتیب، می توان گفت که افراد با اضطراب بدنی اجتماعی بالا، کمتر در فعالیت بدنی اوقات فراغت مشارکت می کنند. 

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر هشت جلسه آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر کاهش اضطراب قبل از مسابقه پسران نوجوان می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و تجربی بود. جامعه آماری تحقیق را تمامی نوجوانان ورزشکار 14-19 ساله رشته او اسپرت شهرستان شاهرود در سال 1397 تشکیل دادند که براساس تعداد ثبت نام شده ها در تاریخ اجرای تحقیق 63 نفر بودند.  ورزشکاران از طریق «پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی-2 مارتنز و همکاران» (1995) مورد ارزیابی قرار گرفتند و 30 نفر که دارای بیشترین اضطراب بودند، به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و تجربی (ایمن سازی) تقسیم شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و t وابسته استفاده شد. افراد گروه تجربی در طول دوماه، طی 8 جلسه 5/1 ساعته تحت تاثیر متغیر مستقل (آموزش ایمن سازی در مقابل استرس) قرار گرفتند و پس از آن با مقیاس اضطراب حالتی رقابتی-2 مارتنز و همکاران (1995) مورد آزمون قرار گرفتند. روایی و پایایی نسخه فارسی تجدیدنظر شده نیز توسط مهرصفر و همکاران (1395) گرفته شده است. نتایج نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر اضطراب قبل از مسابقه تاثیر معنی داری دارد (05/0>P). به نظر می رسد که آموزش ایمن سازی  در مقابل استرس می تواند با کاهش اضطراب با استفاده از کنترل برانگیختگی فیزیولوژیکی افراد در بالا بردن عملکرد به ویژه در هنگام مسابقات موثر باشد.

شناسایی عوامل مؤثر بر رعایت ارزش های اخلاقی توسط بازیکنان و مربیان در رویدادهای کوچک و بزرگ ورزشی از اهمیت خاصی برخوردار است. از این رو، هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه هوش هیجانی و تصمیم گیری اخلاقی مربیان پایه فوتبال تهران بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بوده و به صورت میدانی انجام گرفته است. آزمودنی های  این پژوهش را کلیه سرمربیان لیگ برتر رده امید، جوانان، نوجوانان و نونهالان در فوتبال تهران (آسیا ویژن ) در سال 1394 تشکیل می دادند که برابر با 62 نفر بودند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه استاندارد تصمیم گیری در وضعیت های دشوار اخلاقی کسول (2003) و  پرسشنامه ه وش هیج انی در ورزش لان و همک اران (2009) با روایی و پایایی مناسب بودند. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین تمامی خرده مقیاس های هوش هیجانی  و تصمیم گیری اخلاقی مربیان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. در نهایت، نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد هوش هیجانی و خرده مقیاس های خودتنظیمی و خوش بینی قادر به پیش بینی تصمیم گیری اخلاقی مربیان می باشند.