سید رضا حسینی نیا

   ازآنجا که نقش وزارت ورزش و جوانان به عنوان مهم ترین متولی ورزش کشور بر همگان مشهود است، بی تردید، موفقیت عملکرد این سازمان ریشه در عملکرد مجموع ادارات کل تربیت بدنی استان ها دارد. با توجه به اینکه تاکنون تحقیقاتی در مورد توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی در سازمان های ورزشی انجام نشده است، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های خراسان شمالی و رضوی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های خراسان شمالی و رضوی (463N=) بود که 150 نفر از آنها با روش تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تعیین روایی و پایایی، از پرسشنامه های ویژگی جمعیت شناختی، توانمندسازی روانشناختی (اسپریتزر، 1995)، رضایت شغلی ارزیابی سازمانی میشیگان (کامان، فیچمن، جنکینس و کلش، 1979) و کیفیت خدمات داخلی (دی ژی، 2005) استفاده گردید. برای آزمون فرضیه ها از همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که توانمندسازی روانشناختی بر رضایت شغلی تأثیر مستقیم، مثبت و معنی داری دارد. توانمندسازی روانشناختی هم تأثیر مستقیم و هم تأثیر غیر مستقیم بر کیفیت خدمات داخلی دارد. همچنینٍ رضایت شغلی تأثیر مستقیم و معنی داری بر کیفیت خدمات داخلی دارد. در قسمت اثر کل مشخص شد بیشترین تأثیر بر کیفیت خدمات داخلی مربوط به توانمندسازی روانشناختی می باشد. ضریب تعیین متغیرهای درون زا نشان داد که 35 درصد از واریانس کیفیت خدمات داخلی توسط متغیرهای توانمندسازی روانشناختی و رضایت شغلی و 13درصد از کل تغییرات رضایت شغلی توسط توانمندسازی روانشناختی در بین کارکنان تبیین شده است. در نهایت، کلیه شاخص های برازش مدل، نشان دهنده برازش نسبتاً مطلوب مدل بودند.

هدف از این پژوهش، مطالعه مدل تعهد ورزشی بانوان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی بود. کلیه بانوان (۶۰۰۰N=) شرکت کننده در فعالیت های ورزشی شهرداری مشهد جامعه آماری این تحقیق را تشکیل دادند،که از بین آنها ۵۲۶ نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه مدل تعهد ورزشی (اسکانلن، ۱۹۹۳) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تعهد ورزشی و لذت ورزشی با فرصت های مشارکت، سرمایه گذاری شخصی، باور سلامت و محدودیت های اجتماعی ارتباط مثبت و معنا دار وجود دارد، ولی با فعالیت های جایگزین رابطه معنا داری وجود ندارد. آزمون تحلیل مسیر نیز نشان داد که محدودیت های اجتماعی، فرصت های مشارکت، جایگزین های مشارکت، سرمایه گذاری های شخصی و لذت ورزشی به طور مستقیم و غیرمستقیم، ولی باور سلامت فقط به طور غیرمستقیم بر تعهد ورزشی تأثیر داشت. در این مدل لذت ورزشی متغیر میانجی در نظر گرفته شد. در قسمت اثر کل مشخص شد که فرصت های مشارکت بیشترین تأثیر (۳۸/۰=β) را بر تعهد ورزشی داشت. ضریب تعیین متغیرهای درون زا نشان داد که به ترتیب ۶۰ و ۶۱ درصد از واریانس متغیرهای لذت و تعهد ورزشی توسط متغیرهای برون زا قابل تبیین است. درنهایت، کلیه شاخص های برازش مدل نشان دهنده برازش مطلوب مدل بودند.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کیفیت دوست ورزشی بر لذّت، و تعهد ورزشی نوجوانان فوتبالیست بود. نمونة آماری این پژوهش شامل 134 نوجوان (12 تا 16 ساله) شرکت کننده در مدارس فوتبال شهرستان شاهرود بود. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد کیفیت دوست ورزشی، لذت، و تعهد ورزشی استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که تأثیر کیفیت دوست ورزشی، و تعارض ارتباطی، بر لذت ورزشی، معنا دار است اما بر تعهد ورزشی، تأثیر معنا داری دیده نشد؛ هم چنین لذت ورزشی تأثیر مثبت، و معنا داری بر تعهد ورزشی دارد. اثر کل نشان داد که بیشترین تأثیر بر لذت ورزشی مربوط به تعارض ارتباطی، و بیشترین تأثیر بر تعهد ورزشی مربوط به لذت ورزشی می باشد. ضریب تعیین متغیرهای درون زا تعیین کرد که 10 درصد از واریانس لذت ورزشی، و 70 درصد از واریانس تعهد ورزشی، توسط متغیرهای پیش بین تبیین شده است. کلیة شاخص های برازش نیز، نشان از برازش مطلوب مدل دارند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین انگیزه های مشارکت ورزشی و تعهد ورزشی ورزشکاران جانباز و معلول بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه ورزشکاران شرکت کننده (250 نفر) در مسابقات دو و میدانی قهرمانی کشور جانبازان و معلولان تشکیل دادند که 122 نفر به عنوان نمونه آماری تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های ویژگی های جمعیت شناختی، انگیزه های مشارکت ورزشی گیل و همکاران (1983) و تعهد ورزشی اسکانلن و همکاران (1993) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره، t مستقل و برای تعیین روابط بین متغیرها در قالب مدل علّی از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تمام زیرمقیاس های انگیزه های مشارکت ورزشی و تعهد ورزشی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد و انگیزه های کسب سلامتی و شهرت قوی ترین پیش بینی کننده تعهد ورزشی اند. همچنین انگیزه های مشارکت ورزشی تأثیر مثبت و معناداری بر تعهد ورزشی دارند و توانسته اند 34 درصد از واریانس تعهد ورزشی را تبیین کنند. کلیه شاخص ها نیز نشان دهنده برازش مطلوب مدل بودند. به طور کلی نتایج بیان می کند که مسئولان و مربیان باید به منظور تقویت تعهد ورزشی در جانبازان و معلولان به انگیزه های آنها به ویژه انگیزه کسب سلامتی توجه بیشتری داشته باشند.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط بین سبک رهبری خدمتگزار مربیان با اعتماد به مربی و عملکرد ورزشی ادراک شده دانشجویان ورزشکار بود. این پژوهش توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه ورزشکاران رشته های تیمی پسران و دختران (300 نفر) شرکت کننده در مسابقات منطقه 3 دانشگاهی (1392) تشکیل دادند و 220 پرسشنامه برگشت داده شد و به عنوان نمونه مورد تحلیل قرار گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سبک رهبری خدمتگزار (هامرمایستر و همکاران، 2008)، اعتماد به مربی (ژانگ، 2004) و عملکرد ورزشی ادراک شده تیم (گلن، 2003) استفاده گردید. برای تعیین روایی محتوایی این پرسشنامه ها از نظرات 10 تن از اساتید صاحب نظر در این زمینه کمک گرفته شد. پایایی آن ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 94/0، 86/0 و 93/0 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که از بین زیرمقیاس های رهبری خدمتگزار، زیرمقیاس خدمت رسانی تأثیر مستقیم، مثبت و معناداری بر اعتماد به مربی و عملکرد ورزشی داشت. ضریب تعیین متغیرهای درون زا نشان داد که به ترتیب 74% و 23% از واریانس متغیرهای اعتماد به مربی و عملکرد ورزشی توسط متغیرهای برون زا قابل تبیین است. در نهایت، کلیه شاخص های مدل برازش مطلوب داشتند. نتایج تحقیق نشان داد ورزشکاران با مربیان دارای سبک رهبری خدمتگزار، سطوح بالاتری از اعتماد را نسبت به مربی نشان می دهند. همچنین این سبک رهبری می تواند موجب بهبود عملکرد ورزشکاران شود.

هدف از تحقیق حاضر، مطالعه ارتباط بین جو سازمانی با میزان تحلیل رفتگی شغلی معلمان تربیت بدنی مدارس شهر رشت بود. به این منظور 134 معلم تربیت بدنی شهر رشت (جامعه = نمونه) با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد توصیف جو سازمانی (OCDQ-RS) با اعتبار 82/0 = α و پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی مسلش (MBI) با اعتبار 85/0 =α مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و یو من ویتنی در سطح 05/0 P< تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بین جو سازمانی و تحلیل رفتگی (01/0 P< ، 27/0 - = r) و ابعاد جو سازمانی (رفتار متعهدانه معلمان؛ رفتار صمیمی معلمان و رفتار حمایتی مدیران) و تحلیل رفتگی شغلی به ترتیب رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (01/0 P< ، 26/0 - = r ؛ 01/0 P< ، 26/0 - = r ؛ 01/0 P< ، 27/0 - = r) ، ولی بین رفتار دستوری مدیران و رفتار ناامیدانه معلمان با تحلیل رفتگی به ترتیب رابطه مثبت و معنی داری (01/0 P< ، 28/0 = r ؛ 01/0 P< ، 32/0 = r ) مشاهده شد. رابطه بین جو سازمانی باز با دو بعد فرسودگی هیجانی (01/0 P< ، 45/0- = r) و مسخ شخصیت (01/0 P< ، 58/0 - = r) منفی و معنی دار، و با بعد موفقیت فردی معلمان (01/0 P< ، 78/0 = r) مثبت و معنی دار بود.