بررسی تطبیقی شرط تبانی در عقد نکاح از منظر فقه فرقین و آثار حقوقی آن در نظام خانواده
آرشیو
چکیده
مقاله حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای، موضوع «شرط بنایی در عقد نکاح از منظر فقه فریقین و آثار حقوقی آن در نظام خانواده» را بر پایه قوانین مدنی ایران و افغانستان مورد بررسی قرار داده است. داده های تحقیق نشان می دهد بسیاری از فقهای امامیه و حنابله، با استناد به آیات و روایات، شرط بنایی را معتبر و لازم الوفا می دانند. در مقابل، اکثر فقهای اهل سنت و برخی از فقهای امامیه، با ارائه دلایلی، بر عدم اعتبار این شرط تأکید می کنند. قانون مدنی ایران، که بر مبنای فقه امامیه تدوین شده، به تبعیت از نظر فقهای امامیه، اعتبار شرط بنایی را تأیید کرده است و آن را لازم الوفا می داند و در صورت تخلف، حق فسخ عقد را برای مشروط له (کسی که شرط به نفع اوست)، به رسمیت می شناسد. از سوی دیگر، قانون مدنی افغانستان، که مبتنی بر فقه حنفی است، به طورکلی شرطی را که دلالت صریح قرآنی نداشته و مخالف اهداف ازدواج باشد، فاقد ضمانت اجرایی می داند. بااین حال، آنچه در عمل در جامعه مشاهده می شود، این است که شرط بنایی عموماً از ضمانت اجرایی کافی برخوردار نیست و در بیشتر موارد، پس از ازدواج، طرف مقابل (مشروط علیه) به تعهدات و توافقات صورت گفته پایبند نمی ماند. همچنین در محاکم قضایی، اثبات وجود شرط بنایی به عهده مشروط له است که این امر نیز خود چالش هایی را در پی دارد.A comparative study of the collusion condition in the marriage contract from the perspective of different jurisprudence and its legal effects in the family system
The present article has been analyzed in an analytical-critical method based on the studies of library sources, "Construction condition in the marriage contract from the point of view of the parties and its legal effects in the family system" based on the civil law of Iran and Afghanistan. The data shows that many Imamiyyah and Hanbali jurists, citing verses and traditions, consider the construction condition as valid and necessary. However, most Sunni jurists and some Imami jurists prove the invalidity of that iqama. The Civil Code of Iran, which was compiled based on the source of Imami jurisprudence, in accordance with the jurists, validates the validity of the condition of construction and considers it to be lam alufa, and in case of violation, it gives women the option of termination. But the civil law of Afghanistan, which is based on Hanafi jurisprudence, generally says that a condition that is against the Qur'an and the goals of marriage has no enforceable guarantee. What is evident in the society, the condition of construction does not guarantee implementation; In most cases, after the conditional marriage, he does not fulfill the obligations and agreements made. In judicial assemblies, it is the responsibility of the probationer to prove the construction condition.
تبلیغات
