ارزیابی میزان مطابقت روایات تفسیری ابن عباس با روایات اهل بیت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عبدالله بن عباس، صحابی برجسته پیامبر و از سرآمدان تفسیر است. باتوجه به تصریح خود او به علم آموزی؛ به ویژه یادگیری تفسیر از حضرت علی، و همچنین اشاره عالمان به این مسئله به هنگام تبیین جایگاه وی در تفسیر، این مقاله با به کارگیری روش کتابخانه ای، تجزیه و تحلیل آماری متن و اسانید، به بررسی میزان مطابقت روایات تفسیری وی با روایات ائمه با تأکید بر جامع البیان طبری و نورالثقلین حویزی می پردازد. بررسی ها نشان می دهد در 80درصد روایات، مطابقت یا به نحو تطابق کامل و یا در قالب روابطی همچون عام و خاص، مطلق و مقید، مبین و مجمل وجود دارد. این تطابق در حوزه های مختلف، اعم از کلامی، فقهی و ادبی و در موضوع هایی همچون عدم رؤیت جسمانی خداوند، حلیت متعه و جواز مجاز و غیره، دیده می شود. در تحلیل سندی نیز روشن می شود که بیشتر این تطابق ها در طریق سعید بن جبیر، علی بن ابی طلحه، ضحاک بن مزاحم، عطاء و مجاهد وجود دارد. گفتنی است، در میان ائمه، بیش ترین تطابق روایات ابن عباس با روایات امام صادق است.An Evaluation of the Correspondence between Exegetic Traditions of ibn Abbas and Ahl al-Bayt
Abd Allah ibn Abbas is a grand companion of Prophet Muhammad (PBUH) and one of the pioneers in exegesis. With regard to his emphasis on seeking knowledge especially learning exegesis from Imam Ali (PBUH) and also the scholars’ mention on this point when explaining his status in exegesis, this article explores the extent of correspondence between his exegetic traditions and the those of Ahl al-Bayt with emphasis on Jame’ al-Bayan Tabari and Noor ath-Thaqlayn Howayzi using library research method and statistical analysis. The results showed that in 80 percent of the traditions, there is either total correspondence or semi correspondence between their traditions through relations such as general-specific, absolute-bounded, and clear-ambiguous. This correspondence exists in different fields including Kalami, Fiqhi, and literary, as well as in subjects such as non-visibility of God, legitimacy of Nikah Mut’ah (temporary marriage), permissible authorization and so on. Document analysis also revealed that most of this correspondence exists in the method of Sa’iid ibn Jobayr, Ali ibn Abi Talheh, Zahhak ibn Mozahem, Ata’, and Mujahid. It is noteworthy that the traditions of ibn Abbas have the most
تبلیغات
