ضابطه مندی تفسیر ساختاری در تفاسیر المیزان، ألأساس فی القرآن و فی ظلال القرآن (مطالعه تطبیقی سوره شوری) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نظریه «تفسیر ساختاری»؛ به این معنا که میان آیات هر سوره از قرآن یکپارچگی، وحدت محتوایی و مضمونی وجود دارد، بر دو مبنای «توقیفی بودن چینش آیات» و «وحدت موضوعی سور»، استوار است و مانند هر نظریه دیگری مخالفان و موافقانی دارد. علامه طباطبایی مفسر بزرگ شیعه و سیدقطب و سعید حوی از مفسران بزرگ اهل سنت به این نظریه معتقد و بر مبانی آن پایبندند؛ به گونه ای که آثار این اعتقاد به وضوح در تفاسیر ایشان (المیزان، فی ظلال القرآن، ألاساس فی القرآن) مشهود است. این مقاله با هدف دفاع از این نظریه و با تکیه بر روش توصیفی _تحلیلی، به مقایسه تفسیر ساختاری سوره مبارکه شوری و موضوع محوری در نظر گرفته شده برای آن توسط این سه مفسر، پرداخته است. همچنین، این مقاله نتیجه می گیرد که در هر سه تفسیر با وجود اختلاف روش جزئی مفسران، موضوع وحی، به عنوان موضوع محوری سوره شوری معرفی شده است. که این امر به نوبه خود سهمی در اثبات ضابطه مند و غیرسلیقه ای بودن این شیوه از تفسیر را ایفا می کند.The Objectivity of Structural Exegesis in Tafsir al-Mizan, al-Asas fi at-Tafsir, and fi Zilal al-Qur’an (Comparative Study of Surah Shura)
The theory of “structural exegesis” in the sense that there is thematic and conceptual integrity and cohesion among verses of every chapter in the Quran relies on “revelatory arrangement of verses” and “thematic cohesion in the Qur’anic chapters”; and like any other theory, it has some supporters and opponents. Allameh Tabatabaii -Shi’ite great commentator- and Seyed Qotb and Sa’iid Hawwa -two Sunni great commentators- believe in this theory and are committed to its principles so that the effects of this belief is noticeable in their exegeses (Tafsir al-Mizan, al-Asas fi at-Tafsir, and fi Zilal al-Qur’an). This article aims to defend this theory based on descriptive analysis, and it compares the structural exegeses conducted by three abovementioned commentators on the holy Surah Shura as well as its central theme. The results of this study indicate that despite trivial methodological differences, the commentators in all three above exegeses introduce the subject of revelation as a central theme of Surah Shura which confirms the aforementioned interpretative theory as a standard and non-subjective method.
تبلیغات
