بازاندیشی در نسبت نولیبرالیسم و مسائل برآمده از روابط کار شرکتی در ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نولیبرالیسم به یکی از پرکاربردترین مفاهیم حوزه ی علوم اجتماعی انتقادی تبدیل شده است. گرایش فعالان و نظریه پردازان اجتماعی و سیاسی به یافتن متحدانی ملی و فراملی نیز سبب تقویت این تصور شده که نولیبرالیسم روندی است واحد که یک به یک کشورهای گوناگون جهان را درمی نوردد و تفاوت های زمینه ای اجتماعی و نهادی آن ها را در دستور کار خردکننده ی خویش حذف و ادغام می کند. این مقاله با مرور پاره ای از نظرگاه های مهم مطرح شده از سوی اصحاب اقتصاد سیاسی در ایران و با واکاوی آن چه در چارچوب روابط شرکتی در ایران پس از انقلاب رخ داده و می دهد، به بازاندیشی انتقادی درباره ی ایده ی سیطره ی نولیبرالیسم می پردازد. نتایج این مطالعه از آن حکایت دارند که روایت های عام و معطوف به عالم گیری نولیبرالیسم برای آغاز احتجاج در باب روندهای رخ داده در اقتصاد سیاسی ایران مفید هستند، اما بدون رجوع به جزئیات متنوع موضوعی و زمینه ای، خروجی تحلیل های ارائه شده متضمن هیچ ادای سهمی از جهات علمی و تحلیلی نخواهد بود. این مقاله با تمرکز بر روابط شرکتی در ایران، نشان می دهد که برای تشریح دقیق تر الگوی شکل گیری و بسط این روابط مبتنی بر استثمار، نه تنها باید از قرائت عام ارائه شده از نولیبرالیسم مبنی بر برون رفت حداکثری دولت از صحنه های سیاست گذاری و اجرا و جایگزینی آن با بازار آزاد خودتنظیم گر فاصله گرفت، بلکه باید بر شناخت هرچه دقیق تر دینامیسم هایی پای فشرد که دولت را در هیأت مهم ترین منتفع آن روابط استثماری، در میانه ی میدان سیاست گذاری برای تولد و تداوم این گونه از روابط کار نگاه می دارد.Neoliberalism and the Triangular Employment in Iran: A critical Reflection
The concept of neoliberalism has shaken the world of critical social sciences. The emergence of a global cause for creating an anti-neoliberal front has reinforced the notion that the neoliberal juggernaut is about to annihilate all contextual and institutional differences.
Through a detailed use of four critical approaches to the Iranian political economy, this study examines the capacities of the aforementioned global account of neoliberalism to explain the complexities of triangular employment.
According to the results, the triangular employment in Iran is unequivocally market-oriented, but the seemingly aloof stance of the state is of more analytical value in this case. Here the Iranian state uses the element of free-market to play the role of a party who could enjoy the inexpensive services of "Sherkati-ha" while remains unaccountable about their neglected rights and inadequate compensations. Hence, the global hegemony of neoliberalism is partially relevant in the case of "Sherkati-ha”. Yet, it is the state that not only keeps the macro-power of policy-making in modalities of precarious employment but also saves financial resources to keep its parasitic networks of waste and rent-seeking alive.