مقایسه تأثیر تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی های کوچک و تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی بازیکنان نوآموز فوتبال عراقی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش مقایسه تأثیر تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی های کوچک و تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی بازیکنان نوآموز فوتبال عراقی بود روش شناسی: روش تحقیق نیمه تجربی و طرح تحقیق به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه های کنترل و تجربی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کودکان 10 تا 12 سال شهر بغداد تشکیل دادند. 45 نفر بر اساس معیارهای ورود و خروج و به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. نمونه ها در سه گروه 15 نفره (یک گروه کنترل و دو گروه تجربی) به صورت تصادفی ساده تقسیم شدند. آزمون ها شامل آزمون ۲۷/۵ متر (سرعت)، ۹×۴ متر (چابکی)، پرش سارجنت (پرش عمودی)، ولز (نشستن و رساندن)، ایستادن روی یک پا (ایستادن لک لک یا استروک) بود. پروتکل تحقیق شامل برنامه های آموزشی به مدت 10 هفته و 60 دقیقه در روز و هفته ای 4 بار بود. جهت تجزیه وتحلیل داده های تحقیق از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 با سطح معنی داری 05/0>P در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فوتبالیست های نوآموزی که تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی های کوچک را دریافت کرده بودند نسبت به افرادی که تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت را دریافت کرده بودند، تعادل، توان، سرعت، انعطاف بهتری گزارش کردند (001/0>p)؛ ولی در متغیر چابکی تفاوت معنی دار نبود (00/1=p). نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که تمرینات کوتاه مدت مبتنی بر بازی های کوچک نسبت به افرادی که تمرینات سنتی مبتنی بر مهارت را دریافت کرده بودند در تمامی متغیرها به جز چابکی بهتر بودندComparison of the Effects of Short-Term Small-Sided Games-Based Training and Traditional Skill-Based Training on Selected Physical Fitness Indicators in Novice Iraqi Youth Football Players
Purpose: The aim of this study was to compare the effects of short-term training based on small-sided games with traditional skill-based training on selected physical fitness indicators among novice Iraqi youth football players.Methodology: The research employed a quasi-experimental method using a pre-test–post-test design with control and experimental groups. The statistical population consisted of children aged 10 to 12 years in Baghdad. A total of 45 participants were selected voluntarily and based on inclusion and exclusion criteria through convenience sampling. The participants were randomly assigned into three groups of 15 (one control group and two experimental groups). The tests included the 27.5-meter sprint test (speed), the 4×9 meter shuttle run (agility), the Sargent jump test (vertical jump/power), the Wells sit-and-reach test (flexibility), and the one-leg standing test (balance; also referred to as the Stork test). The intervention protocol consisted of training programs lasting 10 weeks, with sessions held four times per week, each lasting 60 minutes. Univariate analysis of covariance (ANCOVA) was used for data analysis. All statistical operations were conducted using SPSS version 25, with a significance level set at p < .05.Findings: The results indicated that novice football players who received short-term small-sided games-based training showed significantly better balance, power, speed, and flexibility than those who received traditional skill-based training (p < .001). However, there was no statistically significant difference between the groups in agility (p = 1.00).Conclusion: It can be concluded that short-term training based on small-sided games was more effective than traditional skill-based training in all variables except agility.
تبلیغات
