ساخت نظریه حکمرانی اخلاقی براساس نهج البلاغه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: ساختار حکمرانی در تعالی و توسعه جوامع حائز اهمیت بسیار است؛ ازآن رو که فقدان و ضعف نظریه پردازی و الگو سازی بومی در عرصه حکمرانی و به کارگیری الگو های حکمرانی غیر هم سنخ، بدون توجه به زیرساخت های فلسفی و فکری آن و یا الگوسازی بر مبنای مفروضات و الگوواره های نامأنوس با خلقیات جامعه و گاه متعارض با روح تاریخی فرهنگی اجتماع، بستر ناکارآمدی و انحطاط دولت ها را فراهم می کند. هدف این پژوهش کشف نظریه حکمرانی در کتاب شریف نهج البلاغه است.روش: این پژوهش کیفی است و در آن، از رویکرد حکمی اجتهادی استفاده شده است. راهبرد (روش) حکمی اجتهادی که با کمک روش شناسی اسلامی به تولید علوم انسانی و اجتماعی می پردازد، هم در بعد حکمی و استدلالی و هم در بعد اجتهادی، اسلامی است. داده ها با کدگذاری از متن کتاب نهج البلاغه استخراج و در قالب جدول مضامین ارائه شده و برای اعتباریابی مضامین کشف شده از روش ژرف کاوی متن محور (مقابله و مقایسه مضامین با متون) بهره گرفته شده است.یافته ها: الگوی حکمرانی اخلاقی بر پایه ساخت اخلاقی شامل سه رکن حکمرانی یعنی شهروندان، کارگزاران حکومتی و ساخت نظام حکمرانی (سیاستگزاری و اجرا) است. بی شک، بن مایه شکل گیری حکمرانی اخلاقی، ساخت انسان اخلاقی است. در الگوی حکمرانی اخلاقی، این انسان گاه در نقش یک فرد و شهروند و گاه یک فعال اجتماعی و کارگزار حکومتی حضور دارد. امام علی (ع) در فرازهای فراوانی از نهج البلاغه این دو ساحت را با ویژگی های جزئی آن توصیف کرده است. ساحت سوم در الگوی حکمرانی اخلاقی، ناظر بر رسمیت بخشیدن به جریان حکمرانی فراتر از سطح فرد است. این سطح ناظر بر ماهیت خط مشی گذاری و ساختار اجرایی است.نتیجه گیری: مضامین به دست آمده از متن نهج البلاغه، دو الگوی حکمرانی مطلوب (علوی) و نامطلوب (اموی و سوء) را ترسیم می کند. براساس رویکرد حکمی اجتهادی، این دو نوع حکمرانی را می توان به عنوان الگوی محقق (حکمرانی سوء) و الگوی مطلوب (حکمرانی اخلاقی) تصور نمود. از نگاه امام علی (ع) و اسلام نبوی، اخلاق امری کلیشه ای نیست بلکه اساس و متن حکمرانی است و ماهیت این حکمرانی، حاکی از نقش اخلاقیات در تنظیم گری روابط بین شهروندان و حاکمان است. [1] ParadigmConstructing the Theory of Ethical Governance Based on Nahj al-Balagha
Background and Objective: Governance structures play a critical role in the advancement and development of societies. The absence or weakness of indigenous theorizing and modeling in governance, along with the application of incompatible governance models without considering their philosophical and intellectual underpinnings, or modeling based on unfamiliar frameworks at odds with a society's ethos, often leads to state inefficiency and decline. This study aims to uncover the theory of governance within the revered text of Nahj al-Balagha.Methodology: This qualitative research employs a philosophical-jurisprudential approach. The philosophical-jurisprudential method, rooted in Islamic epistemology, develops human and social sciences by employing both philosophical reasoning and jurisprudential methodology. Data were extracted through coding from the text of Nahj al-Balagha and presented in a table of themes. The validity of these themes was established through in-depth, text-oriented analysis and comparison with other texts.Findings: The ethical governance model is built upon a moral foundation encompassing three pillars of governance: citizens, government officials, and the governance system (policy-making and execution). The cornerstone of ethical governance is the formation of ethical individuals. In this model, individuals take roles as citizens, social activists, or government officials. Imam Ali (AS) describes these roles and their detailed characteristics in various parts of Nahj al-Balagha. The third dimension of this governance model institutionalizes governance beyond the individual level, focusing on the nature of policymaking and the operational structure.Conclusion: Themes derived from Nahj al-Balagha outline two governance models: the ideal (Alawite) and the undesirable (Umayyad and corrupt). Using the philosophical-jurisprudential approach, these two models can be conceptualized as the realized model (corrupt governance) and the ideal model (ethical governance). From the perspective of Imam Ali (AS) and Prophetic Islam, ethics is not a superficial aspect but the essence of governance, regulating relationships between citizens and rulers.
تبلیغات
