بررسی شکاکیت در آثار ناگارجونه از منظر ابن عربی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در مکاتب عرفانی هندی در توانایی معرفتی عقل تشکیک می شود. ناگارجونه با بهره گیری از شک گرایی اوپانیشادها، ماده باوری بودایی و روش استدلالی مارماهی لغزان ضمن تضعیف و تذلیل عقل، روش خاصی برای کشف حقایق هستی ارائه می دهد. پرسش این است که آیا شکاکیت ناگارجونه به نیهیلیسم منتهی می شود؟ با پیگیری ریشه های شک گرایی هند در ریگ ودا و اوپانیشادها و متون اولیه ی بودایی و با تحلیل استدلال های جدلی ناگارجونه درمی یابیم که او ضمن نقد مبناگرایی معرفتی و ردّ اصل علیت و با تأکید بر تمایز محصول عقل و قلب و اهمیت سلوک عملی از نیهیلیسم فاصله می گیرد و به رئالیسم خاص عرفانی دست می یابد. این سلوک ذهنی و روحی باعث می شود سالک، مورد عطای الهی (ابن عربی) قرار گرفته یا برگزیده (ناگارجونه) شود. بنابراین، تشکیک ناگارجونه در توانایی معرفتی عقل مقدمه ای است برای نیل به حکمت حاصل از قوه ای که ابن عربی آن را قلب می نامد. حکمتی ملازم با مابعدالطبیعه ای رئالیستی که طبق آن کل عالم اعراض قائم به حق تعالی به شمار می رود.Studying Skepticism in Nagarjuna's Works from the Perspective of Ibn ʿArabi
In Indian mystical schools, the epistemic ability of reason is doubted. By utilizing the skepticism of the Upanishads, Buddhist materialism, and the method of the slippery eel while weakening and denigrating reason, Nagarjuna offers a unique method for discovering the truths of existence. The question is whether Nagarjuna's skepticism leads to nihilism. By following the roots of Indian skepticism in the Rig Veda, the Upanishads, and early Buddhist texts, and by analyzing Nagarjuna's polemical arguments, we find that while criticizing epistemological foundationalism and rejecting the principle of causality and emphasizing the distinction between the product of the intellect and the heart and the importance of practical conduct, he distances himself from nihilism and achieves a specific mystical realism. This mental and spiritual conduct causes the seeker to be granted divine gifts (Ibn ʿArabi) or chosen (Nagarjuna). Therefore, Nagarjuna's skepticism about the cognitive capacity of reason is a prelude to achieving wisdom derived from a faculty that Ibn ʿArabi calls the heart. A wisdom associated with a realist metaphysics according to which the entire world of phenomena is considered to be ontic qualities of the Almighty
تبلیغات
