آرشیو

آرشیو شماره‌ها:
۵۲

چکیده

فرایند بازنمایی شخصیت در روایت، دارای نمودهای گوناگونی از صورت بندی های مبتنی بر گفتمان است. پژوهش حاضر، برای توصیف عاملان و کنشگران گفتمان، آرای ون لیوون (Van Leeuwen, 1996) در باب گفتمان و کنشگران را در شعر حماسی آرش کمانگیر سروده سیاوش کسرایی به کار گرفته است. کنشگران اجتماعی در شعر آرش کمانگیر مشتمل اند بر آرش، ایرانیان و تورانیان (لشکر دشمن). راوی، در بازنمایی کنشگران اجتماعی –که سه دسته از شخصیت های شعر (آرش، ایرانیان و تورانیان) هستند- رویکرد دوگانه غیرانسان نمایی و انسان نمایی و فروعات این دو رویکرد را به کار گرفته است تا نسبت هایی از قبول و طرد را مبتنی بر مشروعیت و عدم مشروعیت طرح کند. در این میان، قبول و مشروعیت آرش و لشکر ایرانیان، به عنوان فرهنگ «خود» و با دو روش غیرانسان نمایی و انسان نمایی و فروعات این دو انتخاب، اعم از مشخص سازی، تمایزگذاری، نام دهی، مقوله بندی، ارزش گذاری مثبت و طبقه بندی، بازنمایی شده است. در مقابل، طرد و عدم مشروعیت لشکر دشمن به عنوان فرهنگ «غیر و بیگانه» با رویکرد طبقه بندی و ارزش گذاری منفی بازنمایی شده است.

The quality of representation of discourse actors in Arash Kamangir's poetry based on Van Leeuwen's model (1996)

The process of actor representation in narrative involves various aspects of discourse-based formulations. The narrator refers to the actors as subjects to either accept or reject them, encompassing different stances, including acceptance and rejection with their sub-categories. Siavash Kasraei's stance as a subject-narrator towards a character as a subject-situator requires the selection of a specific approach and the rejection of other procedures. The mention or omission of actors in Arash Kamangir's poetry is directly related to the poet's thinking and his evaluation and interpretation of that character. The poet describes and depicts the situation of the character through his own interpretations.

تبلیغات