توافق ابراهیم و تأثیر آن بر اقتصاد سیاسی منطقه خلیج فارس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توافق ابراهیم یکی از مهم ترین توافقات مهم میان کشورهای عربی و اسرائیل در نیم قرن اخیر بوده است. این توافق منجر به عادی سازی روابط میان اسرائیل و دو کشور عربی امارات متحده عربی و بحرین در خلیج فارس شد. شواهد نشان می دهد که مشارکت کنندگان در این توافق برای برقراری ارتباط با یکدیگر دغدغه های اقتصادی و تجاری متعددی داشته اند. امارات متحده عربی و اسرائیل به عنوان مهم ترین پیشگامان این توافق در زمره بازیگران قوی در زمینه اقتصاد سیاسی خاورمیانه محسوب می شوند. ضمن اینکه موقعیت ژئوپلتیک آن ها به عنوان دروازه های اقتصادی خاورمیانه در شرق و غرب این منطقه بر اهمیت توافق عادی سازی روابط میان آن ها افزوده است. به همین منظور، ارتباط گسترده آنها به واسطه توافق ابراهیم می تواند زمینه تحولات اقتصادی-تجاری متعددی را در خاورمیانه فراهم آورد و از این منظر، در خلیج فارس بستر تحولات اقتصادی عمیقی شکل خواهد گرفت. ازاین رو، در نوشتار حاضر در پی بررسی این توافق و پیامدهای احتمالی اقتصادی آن در خلیج فارس خواهیم بود. به همین منظور، در پژوهش حاضر در پی پاسخ به این پرسش هستیم که توافق ابراهیم چگونه بر اقتصاد سیاسی خلیج فارس تأثیر خواهد گذاشت؟ نگارندگان پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل روند مبتنی بر رویکرد تبیینی-تحلیلی و ناظر بر تحلیل روندهای اقتصادی منطقه خلیج فارس به این یافته ها دست پیدا کرده اند که «توافق ابراهیم با تمهید شرایط تحولات سیاسی و اقتصادی در خلیج فارس، زمینه تحولات اقتصادی منطقه ای و فرامنطقه ای متعددی از قبیل شکل گیری شبکه همکاری اقتصادی-تجاری میان شبه جزیره عربستان و زیرمنطقه شرق مدیترانه، امنیت سازی تجاری محورجنوبی خلیج فارس و شکل گیری زنجیره کریدورهای اقتصادی از شرق خلیج فارس تا شرق اروپا را فراهم خواهد کرد» درنتیجه، تغییر محیط اقتصاد سیاسی خلیج فارس مهم ترین پیامد توافق ابراهیم در منطقه خواهد بود.Abraham Accords and its effect on the political economy of the Persian Gulf region
The Abraham Accords has been one of the most important agreements between Arab countries and Israel in the last half-century. This agreement led to the normalization of relations between Israel and the two Arab countries of the United Arab Emirates and Bahrain in the Persian Gulf. The evidence shows that the participants in this agreement had several economic and commercial concerns to communicate with each other. The United Arab Emirates and Israel are considered the most important pioneers of this agreement among the strong players in the political economy of the Middle East. For this purpose, their extensive communication through this agreement can provide the basis for many economic-commercial developments in the Middle East. Therefore, this article will investigate this agreement and its possible economic consequences in the Persian Gulf. For this purpose, in the current research, we are looking for an answer to the question of how the Abraham Accords has affected the political economy of the Persian Gulf. The authors of the current research using the descriptive-analytical method and based on the analysis of the economic trends of the Persian Gulf region have reached the hypothesis that "Abraham accords with the preparation of the conditions for political and economic developments in the Persian Gulf, is the basis for several regional and extra-regional economic developments such as the formation of the economic cooperation network - Trade between the Arabian Peninsula and the Eastern Mediterranean sub-region has provided commercial security for the southern axis of the Persian Gulf and the formation of a chain of economic corridors from the eastern Persian Gulf to Eastern Europe.