مدل یابی تعاملات معلم و دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی با نقش میانجیگری تاب آوری و سازگاری تحصیلی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل علی روابط تعامل معلم و دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی با نقش میانجیگری تاب آوری و سازگاری تحصیلی دانش آموزان(مورد مطالعه دانش آموزان متوسطه دوم شهرشیراز) بود.روش: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان شهر شیراز بود که از این تعداد، ۳۷۳ نفر از آنها بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های تعامل معلم و دانش آموزان مورای و زوویچ (2010)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک(۱۹۸۹)، تاب آوری تحصیلی ساموئلز(۲۰۰۴) بود ضمن اینکه نمره پایان سال تحصیلی 1400-1399 دانش آموزان به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده های جمع آوری شده به روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که از بین متغیرهای پژوهش، بیشترین اثر مستقیم مربوط به تاب آوری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی(۲۵/۰) و کمترین اثرمستقیم مربوط به تعامل معلم و دانش آموزان بر سازگاری تحصیلی(۱۵/۰) است. همچنین از بین متغیرها بیشترین اثر غیرمستقیم مربوط به تعامل معلم و دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی(۰۹/۰) و کمترین اثر غیرمستقیم مربوط به تاب آوری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی(۰۳/۰) است.نتیجه گیری: در نهایت بیشترین اثرکل مربوط به تاب آوری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی(۲۸/۰) و کمترین اثرکل مربوط به تعامل معلم و دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی(۰۹/۰) است.Causal Model of Teacher-Student Interaction on Academic Achievement with the Mediating Role of Resilience and Academic Adaptation
Methodology: Descriptive research method of correlational type and statistical population, including all students The city of Shiraz was from this number, 373 of them were selected based on Karjesi and Morgan's table and using the relative stratified sampling method. The tools used in this research included the questionnaires of teacher-student interaction by Murray and Zovich (2010), academic adaptation by Baker and Seriak (1989), academic resilience by Samuels (2004), while the end-of-year grades of 1399-1400 students where the title was considered as a criterion for academic progress. The collected data were analyzed by path analysis method.Findings: The results showed that among the research variables, the highest direct effect is related to academic resilience on academic progress (0.25) and the lowest direct effect is related to teacher-student interaction on academic adjustment (0.15). Also, among the variables, the greatest indirect effect is related to the interaction of teachers and students on academic achievement (0.09) and the least indirect effect is related to academic resilience on academic achievement (0.03).Conclusion: finally, the greatest total effect is related to academic resilience. On academic achievement (0.28) and the lowest total effect is related to teacher and student interaction on academic achievement (0.09).
تبلیغات
