معیار پذیرش روایات در اندیشه وحید بهبهانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پیروزی مکتب اجتهاد بر مکتب اخباری گری، بیش از هر چیز، متأثر از قدرت علمی و خطابه و شاگردپروری وحید بهبهانی است. اجتهادی که وی طرح ریزی کرد، هرگز ادامه الگوی فکری محقق اردبیلی نبود؛ بلکه با توسعه در پذیرش روایات همراه بود. وی در مواجهه با اخباری گری، اجتهاد را که زاییده نیاز جامعه علمی بود، به رسمیت شناخت و به جای تأکید بر معلوم الصدوربودن مصادر روایی، بر معلوم الإعتباربودن روایات مصنفات امامیه تأکید کرد. پرسش اصلی این پژوهش این است که مهم ترین مبانی وحید بهبهانی در مواجهه با حدیث چه بوده و چگونه به رویکرد خود دست یافته است؟ نظریه انسداد، مهم ترین ابزار وی در گسترش دایره پذیرش اخبار بوده است؛ براین اساس، علاوه بر خبر صحیح، حجیت اخبار موثق و حسن و قوی را توجیه کرده و برای اثبات وثاقت راوی، ظن را، هرچند ضعیف، کافی دانسته است. این نظریه، با استقبال متأخران از وی مواجه نشد. دیگر ابزار مهم وحید بهبهانی برای گسترش دایره پذیرش روایات، جبران ضعف سند با عمل اصحاب، بوده است. به این ترتیب، وی با طرح نظریه انجبار، از میان اقسام چهارگانه احادیث (صحیح، حسن، موثق و ضعیف) فقط روایات ضعیف غیرمنجبر را حجت ندانسته است.The Criteria for the Acceptance of Ḥadīths in Vaḥīd Bihbahānī’s Viewpoint
The victory of the School of Ijtihād over the Akhb ā rīs school is above all influenced by the scholarly power, eloquence, and mentorship of Vaḥīd Bihbahānī. The type of Ijtihād formulated by him was never a continuation of Muḥaqiq Ardibīlī’s thought pattern, but rather accompanied by developments in the acceptance of repots. In facing the Akhb ā rīs , he acknowledged Ijtihād as an offspring of the needs of the scholarly community, putting emphasis on the credibility of Im ā mī books instead of the apparent reliability of narrational sources. The main question of this research is to recognize Vaḥīd Bihbahānī ‘s main criteria in dealing with Ḥadīth , and to investigate how he formulated his approach. The theory of Blocking ( ʾInsidād ) was his most important tool in expanding the scope of accepting reports. Based on this theory, he would justify the authority of reliable, good, and strong reports as well as that of authentic news. Similarly, he would even consider suspicion enough to prove the reliability of the narrator. Later experts did not approve of this theory. Another important tool employed by Vaḥīd Bihbahānī in expanding the scope of accepting narrations was to compensate for the weakness of the document through the actions of Aṣḥāb (companions). Therefore, by proposing the theory of ʾInib ā r , he considered only weak non-compelled reports as invalid among the four categories of Ḥadīth (authentic, good, reliable, and weak).
تبلیغات
