تحلیل گفتمان دولت های سازندگی تا اعتدال: واکاوی نظری خلأ گفتمان حکمرانی در دولت های جمهوری اسلامی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این پژوهش درصدد است با ایجاد درک جدیدی از حکمرانی در معنای اصیل آن گفتمان دولت های سازندگی تا اعتدال را تحلیل کرده و خلأ الگوی حکمرانی مطلوب را به مثابه گفتمانی برآمده از حکومت در جمهوری اسلامی ایران واکاوی کند. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موف، زمینه ها و ابعاد گفتمان حکمرانی ناظر بر منطق عمل دولت های جمهوری اسلامی ایران بررسی شده است تا فهمی نو از آرایش نیروهای مؤثر در شکل دهی عرصه عمومی حاصل شود. در دوره های مختلف پس از انقلاب اسلامی، عناوین گفتمانی گوناگونی شامل سازندگی، اصلاحات، عدالت محوری و اعتدال گرایی بر عرصه عمومی و همچنین عمل دولت ها تأثیر گذاشته اند ولی هر یک با انتخاب عناصر ناهمگون گفتمانی در برقراری حکمرانی متناسب و مطلوب ناکام بوده اند. به عنوان دستاورد اصلی پژوهش می توان به دو گزاره اشاره کرد: نخست: گفتمان حکمرانی در ایران در عین حال که دارای خلأ در ایده و بافت خود است؛ متناسب با دولت ها به عنوان کانون اصلی گفتمان زایی تشدید شده است و گفتمان های دولت های پس از جنگ، هر یک با به کارگیری اصول حکمرانی ناهمگون و نا متناسب با سیاست های کلی جمهوری اسلامی ایران فاصله داشته اند. دوم: خلأ گفتمانی بیش از هر چیز به علت عدم گذار از وضعیت حکومت به حکمرانی بوده است. نداشتن الگوی مطلوب حکمرانی و وام گیری از عناصر غیر بومی گفتمانی در گفتمان های دولت های پس از جنگ تحمیلی بارز است.Discource Analysis of the 5th to 12th Governments: Theoretical Analysis of the Gap of Governance Discourse in the Islamic Republic of Iran’s Governments
This research, by creating a new understanding of governance in its original concept, analyzed the discourses of the 5th to 12th governments in Iran, and the gap of governance model as a discourse of the state in the Islamic Republic of Iran. In this research, using Laclau and Mouffe's discourse analysis method, the contexts and dimensions of governance discourse on the government’s logic of actions in the Islamic Republic of Iran have been studied to obtain a new understanding of the arrangement of effective forces in shaping the public sphere. As a result, in different periods after the Islamic revolution, various discourse subjects including construction, reform, justice-oriented, and moderation, eclipsed the public sphere as well as the action of the governments. But each of them has failed because of choosing heterogeneous discursive elements in the establishment of appropriate and desirable governance. As the main finding of the research, two propositions can be mentioned; first, the discourse of governance in Iran, while having a gap in its idea and contexture, is intensified by the governments as the main focus of the discourse generation, and the discourses of the post-war governments by applying the asymmetric and disproportionate principles of governance, have been far from the general policies of the Islamic Republic of Iran. Second, more than anything, the lack of discourse occurred due to the lack of transition from state to governance. The lack of a desirable model of governance and borrowing from non-domestic discourse elements is obvious in post-war governments’ discourses.
تبلیغات
