آرشیو

آرشیو شماره ها:
۴۷

چکیده

این یک اصل کلی حقوق بین الملل است که هر نقض تعهدی منجر به تعهد به جبران خسارت می شود. بنابراین تعهد به جبران خسارت در صورت نقض تعهدات حقوق بشری دولت ها نسبت به افراد بشر نیز وجود دارد. این فرض وجود دارد که تخلّف های سنگین و سازمان یافته حقوق بشری همانند سایر تخلّف های حقوق بشری دولت ها را متعهد به جبران خسارت از قربانیان می نماید. در این نوشتار قصد بر آن است که ضمن بررسی حق بر جبران خسارت و اشکال تحقق آن در تخلّف های حقوق بشری، امکان تحقق آن در تخلّف های سنگین و سازمان یافته حقوق بشری در جوامع انتقالی مورد ارزیابی قرار گیرد. از آن جا که در این جوامع به دلیل مشکلات موجود در راه تحقق حق بر جبران خسارت قربانیان از سازوکاری غیرقضایی با عنوان برنامه جبران خسارت استفاده میشود. مدعای محوری آن است که جبران خسارت در برنامه های جبران خسارت متفاوت از جبران خسارت در نظام مسئولیت بین المللی است.

Reparation Programs of Transitional Societies

It is a general principle of international law that any breach of an engagement involves an obligation to make reparation .Thus, there is the obligation to make reparation in case of breach of human rights obligations of states to human beings as well. It is assumed that gross and systematic human rights violations as well as other human rights violations oblige states to provide reparations to the victims. The aim of this paper is to examine the right to remedy and forms of reparation in human rights violations and evaluate its fulfillment on gross and systematic human rights violations in transitional societies. Due to problems in the fulfillment of the right to remedy for victims in transitional societies, it has been used the administrative mechanism as reparation program. The main Thesis is that reparation in reparation program differs from reparation in international responsibility system.

تبلیغات