رقابت پذیری گردشگری شهری در ایران (با استفاده از مدل یکپارچه دوآیر) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رقابت پذیری بالای مقاصد در بازار گردشگری بین المللی یکی از اصلی ترین عوامل موفقیت در صنعت گردشگری به ویژه گردشگری شهری و بهره مندی از مزایای آن است. بر این اساس، پژوهش حاضر با بهره گیری از مدل یکپارچه دوآیر در پی آن است تا به ارزیابی تعیین کننده های اصلی رقابت پذیری گردشگری شهری ایران مبادرت ورزد. در این پژوهش پیمایش-مبنا پس از انتخاب نماگرها و دسته بندی آن ها در شش گروه با حجم نمونه 129 نفر، پرسشگری و پیمایشی آنلاین و با روش نمونه گیری غیرتصادفی-در دسترس انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان بخش های خصوصی، دولتی گردشگری و اساتید و دانشجویان رشته گردشگری شده است. با شناسایی تعیین کننده های رقابت پذیری گردشگری، رقابت پذیری گردشگری شهری ایران نیز با استفاده از چهار شاخص اصلی OECD مورد تحلیل قرار گرفته است. برای آزمون پایایی پرسش نامه از آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که از شش تعیین کننده اصلی رقابت پذیری گردشگری شهری، منابع ارثی (با میانگین کل 17/4) و شرایط موقعیتی (با میانگین کل 55/3) می توانند به عنوان تعیین کننده های رقابت پذیری گردشگری شهری ایران در نظر گرفته شوند. علاوه بر این از نظر این شاخص ها، رقابت پذیری گردشگری شهری ایران در وضعیت نسبتاً نامناسبی قرار گرفته است. همچنین تحلیل رابطه بین رقابت پذیری گردشگری شهری و شش تعیین کننده نشان داد که منابع ارثی و منابع ایجاد شده نسبت به سایر تعیین کننده ها با شدت بالاتر و به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر رقابت پذیری گردشگری شهری اثرگذارند بر این اساس، حفظ و ارتقای کیفیت محیط زیست کشور، تنوع بخشی و توسعه فعالیت های تفریحی، برگزاری جشنواره ها و نمایشگاه ها، گسترش کمی و کیفی راهنماها و اطلاعات گردشگری و همچنین بازاریابی و تبلیغات گسترده، از پیشنهادهای اصلی این پژوهش به شمار می رود.Urban Tourism Competitiveness in Iran (Applying Dwyer’s Integrated Model)
High competitiveness of the destinations is one of the key factors of success and benefiting from tourism in the international tourism market. Accordingly, this study seeks to identify the determinants of tourism competitiveness in Iran using Dwyer’s integrated model. After selecting the indicators and categorizing them into six groups, a questionnaire was developed and 129 questionnaires were completed through a web survey. The study population included all employees of the public and private tourism sector as well as professors and students of tourism field were selected. In addition to identifying the determinants of competitiveness of urban tourism, competitiveness of urban tourism was analyzed using OECD indicators. In order to test the reliability of the questionnaire, Cronbach's alpha was used. The results revealed that among the six key determinants of competitiveness of urban tourism, only endowed resources (with a total average of 4.17) and situational condition (with a total average 3.55) had relatively favorable conditions. The analysis of the relationship between tourism and six determinants of competitiveness revealed that endowed and created resources have had greater, direct and indirect effect on the competitiveness of urban tourism. Accordingly, protection and enhancement of the environment, the diversification and development of recreational activities, festivals and exhibitions, quantitative and qualitative improvement of tourism guides and information as well as marketing and advertising are suggested as the main recommendations of the study.
تبلیغات
