برون سپاری سرکوب دولتی در ایران (1357-1320) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
حکومت پهلوی دوم علاوه بر نهادهای دولتی و رسمی مانند شهربانی، ژاندارمری و ساواک از شبه نظامیان نیز برای سرکوب مخالفان خود استفاده می کرد و این بکارگیری بازیگران غیردولتی مسلح در سرتاسر این دوره (1320-1357) تداوم داشته است. در واقع زور و خشونت که می بایست در انحصار دولت و نیروهای رسمی دولتی باشد، به بازیگران غیردولتی نیز سپرده می شد. تحقیقات آکادمیک پیشین نقش چنین نیروهای غیررسمی/ نیمه رسمی را در عرصه سیاست و نظامی گری دولت نادیده گرفته اند و یا تداوم این گروه ها در این دوره، مسئله آنها نبوده است. هدف تحقیق پیش رو این است که چرایی تداوم و بقای شبه نظامیان حامی حکومت در عصر پهلوی دوم را واکاوی نماید. به منظور تبیین این موضوع، دیدگاه های برخی از صاحبنظران حوزه شبه نظامیان و بازیگران خشن غیردولتی بعنوان فرضیه های تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است. روش تحقیق، تبیین تاریخی از نوع کارکردی و روش گردآوری داده ها، تلفیقی از کتابخانه ای، اسنادی، میدانی است. این تحقیق ضمن شناسایی سازمان های شبه نظامی عصر پهلوی دوم، با بررسی و تحلیل عملکرد آنها نشان می دهد که در فراز و فرود بحران های سیاسی و امنیتی مختلفی که حکومت پهلوی دوم از آغاز تا پایان با آن درگیر بود، بتدریج برخی مزایای نیروهای شبه نظامی نسبت به نظامیان رسمی و دولتی نیز دخیل بوده اند. این مزایا شامل هزینه پایین در نگهداری و آموزش آنها، کارآمدی بهتر در کسب اطلاعات محلی، توانایی در کمک به تقویت مشروعیت حکومت و قابلیت انکار کردن مسئولیت شبه نظامیان از سوی حکومت بود. بنابراین شاه که در مقاطع مختلف مانند رشد اتحادیه های کارگری، بحران آذربایجان، قدرت گیری حزب توده و جبهه ملی، بسط اقتدارگرایی، تثبیت خودکامگی و سرانجام اعتراضات سراسری در انقلاب اسلامی از این مزایا بهره مند شد، از آنها بعنوان نیروهای مکمل نظامیان استفاده کرد.The Outsourcing of State Repression in Iran (1941-1978)
In addition to government and official institutions such as the police, the gendarmerie, and the National Organization for Security and Intelligence (SAVAK), the second Pahlavi government used militias to suppress its opponents. This use of armed non-state actors continued throughout this period (1942-1979). In fact, force and violence which should have been the monopoly of the state were also entrusted to non-state actors. Previous academic studies have ignored and underestimated the role of such informal/semi-official forces in the politics and militarism of the government. Moreover, these studies have paid little attention to their persistence. Therefore, the purpose of the present study was to explain why pro-government militias continued to exist in the second Pahlavi period. To explain this issue, the views of experts in the field of militias were used as the research hypotheses. The research method was functional-historical explanation and library, documentary, and field methods were used for data collection. The present study examined the performance of militias during the events and political developments of this period. The research showed that during the various political and security crises that the Pahlavi government was involved in from the beginning to the end, gradually, some of the advantages of the militias over the official and government military were realized. These advantages included the low cost of managing and training them, local and specialized knowledge, strengthening the legitimacy of the government, and their deniability. Therefore, the government insisted on strengthening and developing the militias.
تبلیغات
