تأثیر طردشدگی در محیط کار بر بی نزاکتی سازمانی با نقش میانجی قصد ترک شغل معلمان تربیت بدنی منطقه سیستان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

پژوهش با هدف بررسی تأثیر طردشدگی در محیط کار بر بی نزاکتی سازمانی با نقش میانجی قصد ترک شغل انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان تربیت بدنی منطقه سیستان (استان سیستان و بلوچستان) به حجم 256 نفر بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه ای تعداد 154 معلم از طریق سه پرسشنامه ی طردشدگی در محیط کار، قصد ترک شغل و بی نزاکتی در محل کار مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای اس پی اس اس (نسخه 21) و لیزرل استفاده شد. بر اساس یافته ها رابطه ی مثبت و معناداری بین طردشدگی در محیط کار، بی نزاکتی سازمانی و قصد ترک شغل وجود داشت، طردشدگی در محیط کار بر بی نزاکتی سازمانی و قصد ترک شغل اثر مستقیم دارد و همچنین اثر میانجی گری قصد ترک شغل در رابطه ی بین طردشدگی در محیط کار و بی نزاکتی سازمانی مثبت و معنادار بود. بنابراین نتایج مدیران مدارس می توانند با ایجاد جوّی صمیمی و همدلانه زمینه لازم را برای پذیرش معلمان و به تبع آن کاهش قصد ترک شغل و بی نزاکتی آنان فراهم کنند.