راضیه شیخی

پژوهش با هدف بررسی تأثیر طردشدگی در محیط کار بر بی نزاکتی سازمانی با نقش میانجی قصد ترک شغل انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان تربیت بدنی منطقه سیستان (استان سیستان و بلوچستان) به حجم 256 نفر بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه ای تعداد 154 معلم از طریق سه پرسشنامه ی طردشدگی در محیط کار، قصد ترک شغل و بی نزاکتی در محل کار مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای اس پی اس اس (نسخه 21) و لیزرل استفاده شد. بر اساس یافته ها رابطه ی مثبت و معناداری بین طردشدگی در محیط کار، بی نزاکتی سازمانی و قصد ترک شغل وجود داشت، طردشدگی در محیط کار بر بی نزاکتی سازمانی و قصد ترک شغل اثر مستقیم دارد و همچنین اثر میانجی گری قصد ترک شغل در رابطه ی بین طردشدگی در محیط کار و بی نزاکتی سازمانی مثبت و معنادار بود. بنابراین نتایج مدیران مدارس می توانند با ایجاد جوّی صمیمی و همدلانه زمینه لازم را برای پذیرش معلمان و به تبع آن کاهش قصد ترک شغل و بی نزاکتی آنان فراهم کنند.