نوشته های کوتاه اعم از شعرهای عاشقانه ، درخواست دوستی ، کاریکاتور ، تصاویر اسلحه ، متن های دستکاری شده در دیواره های سرویس های عمومی از مدارس گرفته تا سرویس های بهداشتی شهری که برخی از پیام های آنها نشان از شوخ طبعی مردم نیز دارد ، همه جا دیده می شوند که معمولا بی نام و نشان هستند اما غالبا شخصی و فردی نوشته شده اند . فضای سرویس ها خصوصا داخل اتاقک ها که کاملا خصوصی است ، نوشته ها بیشتر هدف دار هستند و متاسفانه بیشتر ، ارتباطات نوشتاری در فضاهای عمومی است . این تصاویر و دیوارنوشته ها و پیام های نوشته شده در زیر آنها ، بیشتر برای دیده شدن توسط یک شخص از همان جنسیت است . در این مقاله سعی می شود برخی ازپژوهش های انجام شده درایران و کشورهای غربی بررسی شده و چکیده ای از نتایج آنها نیز ارائه شود. هم چنین پیام های نوشتاری مردم نیز بررسی شده و نوشتارهای زنان و مردان مورد مقایسه قرار گیرد و راه حل هائی نیزکه برای جلوگیری از نوشتن در درو دیوار های توالت های و سایر اماکن ، به کار گرفته شده ، مطالبی ارائه شود .