پژوهش حاضر کیفی و در حیطه مطالعات تفسیری است که با استفاده از راهبرد پژوهش پدیدارشناسی درصدد تبیین تجربه دانشجویان از یادگیری فعال در کلاس معکوس است؛ از این رو واحد تحلیل پژوهش حاضر، شامل کلیه دانشجویان رشته علوم تربیتی در مقطع کارشناسی بود که در نیمسال اول سال تحصیلی 1396-1397 در یک کلاس درس دانشگاهی به روش آموزش معکوس تحت آموزش قرار گرفته بودند که بر اساس ملاک اشباع داده ها، 17 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده که بر اساس روش درون مایه ای رویکرد ون منن مورد تحلیل قرار گرفت و برای اعتباربخشی به داده ها از چهار معیار قابلیت اعتبار، قابلیت انتقال، قابلیت اعتماد و قابلیت تأیید استفاده شد. باتوجه به داده های حاصل شده، دو درون مایه اصلی شناسایی شد که مورد اول یادگیری مستقل بود که شامل دورن مایه های فرعی، توجه به تفاوت های فردی، ارائه بازخورد شخصی، پذیرش مسئولیت یادگیری، ادراک خود و حل مسئله و مورد دوم یادگیری مشارکتی بود که شامل دورن مایه های فرعی، تعاملات، اشتراک تجارب و درگیر شدن در فرآیند یادگیری می شود که می توانند تجربه دانشجویان از یادگیری فعال در کلاس معکوس را منعکس کنند.
