تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی ورزشکاران نخبه گلبال (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین های ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی بازیکنان نخبه گلبال انجام شده است. 26 ورزشکار نخبه گلبال با دامنه سنی 25 تا 45 سال آزمودنی های این پژوهش را تشکیل دادند. این بازیکنان به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) و کنترل (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا، تعادل پویا، عملکرد اندام تحتانی، توان اندام فوقانی و عملکرد حرکتی، به ترتیب از آزمون های تعادل ایستای لک لک، تعادل پویای وای، سه پرش تک پا، مسافت پرتاب مدیسن بال و سرعت پرتاب توپ گلبال استفاده شد. هر دو گروه قبل و پس از پایان هشت هفته تمرین، در آزمون های عملکردی شرکت کردند. گروه تجربی تمرین های ثبات مرکزی را با استفاده از توپ سوئیسی به مدت هشت هفته و هفته ای سه روز و گروه کنترل تمرین های عادی گلبال را انجام دادند. برای تحلیل داده ها و با توجه به فرض توزیع طبیعی داده ها، همگنی شیب خطوط رگرسیون، و رابطه خطی بین متغیر کووریت و وابسته، از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین تعدیل شده تعادل ایستای گروه تمرین های ثبات مرکزی (20/3 = M ) با گروه کنترل (35/2 = M ) تفاوت معناداری وجود دارد (59/0 =< 2 η ، 000/0 = P ، 66/33 = (23 ،1) F ). همچنین، بین میانگین تعدیل شده تعادل پویا در گروه تمرین های ثبات مرکزی (8/79 = M ) با کنترل (4/75 = M ) ورزشکاران نخبه تفاوت معناداری وجود دارد (38/0 =< 2 η ، 001/0 = P ، 04/14 = (23 ،1) F ). بین میانگین تعدیل شده سرعت پرتاب، مسافت پرتاب توپ مدیسن بال از جلو و عقب در گروه تمرین های ثبات مرکزی و کنترل نیز تفاوت معناداری وجود دارد  (001/0 = P ). تأثیر مثبت تمرین های ثبات مرکزی بر آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بازیکنان گلبال، بر نقش سازنده این تمرین ها در آمادگی حرکتی تأکید دارد. نتایج پژوهش توصیه می کند از تمرین های ثبات مرکزی درکنار تمرین های عادی گلبال به عنوان شیوه مؤثری برای ارتقای عملکرد حرکتی و پیشگیری از آسیب استفاده شود.