هدف از نگارش مقالة حاضربررسی عوامل مؤثر در رضایت از زندگی شهروندان هجده سال و بالاتر شهر اهواز است که برای تبیین مسئله و تعیین چهارچوب نظری از دیدگاه های جامعه شناسی مرتبط استفاده شد و فرضیات از آن استخراج شد. این تحقیق به صورت پیمایشی است و ابزار جمع آوری اطلاعات آن پرسش نامه است. جمعیت آماری در این تحقیق تمام شهروندان بالای هجده سال شهرستان اهواز است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 385 نفر تعیین شد. این پژوهش در سال تحصیلی 1393-1392 اجرا شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که تمامی متغیرهای مستقل غیر از متغیر احساس تنهایی و متغیر احساس عدالت اجتماعی با متغیر وابسته رابطة معناداری دارند. نتایج به دست آمده از رگرسیون نشان می دهد که فقط دو متغیر وضعیت سلامتی و احساس امنیت تأثیرات معنادار دارند که در مجموع 34 درصد از تغییرات مربوط به رضایت از زندگی را این دو متغیر تبیین می کنند.
