هدف تحقیق حاضر، شناسایی قوتها، ضعفها، فرصتها و تهدیدهای استعدادیابی در ورزش قهرمانی کشور و بررسی تنگناها و چالشهای فرا روی آن بود. برای گردآوری دادهها، به بررسی اسناد و مدارک، مطالعة ادبیات پیشینة تحقیق، نظرسنجی و برگزاری جلسات شورای راهبردی پرداخته شد و از پرسشنامههای محققساخته و تحلیل SWOT استفاده شد. در بخش نظرسنجی، 256 نفر از اعضای جامعة آماری شامل 13 نفر از مدیران و اعضای هیأت اجرایی کمیتة ملی المپیک، 5 نفر از مدیران آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک، 9 نفر از مدیران حوزة ورزش قهرمانی و 9 نفر از کارشناسان مرکز استعدادیابی سازمان تربیت بدنی، 52 نفر از رؤسای فدراسیونهای ورزشی، 30 نفر از مدیران و رؤسای پایگاههای قهرمانی و استعدادیابی مراکز استانهای کشور، 52 نفر از مربیان تیمهای ملی، 20 نفر از نخبگان و 86 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاهها مطلع در ورزش قهرمای بهعنوان نمونه انتخاب شدند. با استفاده از روش دلفی، برگزاری جلسات شورای راهبردی و چندین مرحله تحلیل راهبردی، 4 قوت، 13 ضعف، 4 فرصت و 7 تهدید تأیید و براساس آزمون آماری فریدمن رتبهبندی شدند. علاوهبر این، نتایج نشان داد استعدادیابی در ورزش قهرمانی کشور با تنگناها و چالشهایی همچون نگاه مدیران و مسئولان ورزش کشور به ورزش مدارس به عنوان پایة ورزش قهرمانی، فعالیت پایگاههای قهرمانی و مراکز استعدادیابی، حضور بخش خصوصی در استعدادیابی ورزش قهرمانی، فعالیت باشگاههای ورزشی در پرورش استعداد، تأثیر مسائل سیاسی بر عملکرد سازمانها و نهادهای مجری استعدادیابی، فقدان نظام جامع حمایت از ورزشکاران و مربیان نخبه، فقدان شایستهسالاری در تعیین مدیران و مربیان ورزشی کشور، فقدان طرح یکپارچه، اجرایی و ساختارمند در استعدادیابی وضعیت اقتصادی معیشتی خانوادههای دارای استعداد، محدودیتهای حاکم بر فعالیتهای ورزشی بانوان، امکانات و تجهیزات مناسب برای استعدادیابی و آمایش و قطببندی ورزشها در نقاط مختلف کشور مواجه است. تدوین برنامة راهبردی و انتخاب راهبردهای مناسب بهمنظور استفادة حداکثر از قوتها و فرصتها و برطرف ساختن ضعفها و تهدیدها و کمک به کاهش آثار برخی از این تنگناها و چالشها بر عملکرد استعدادیابی در ورزش قهرمانی پیشنهاد میشود.
