یکی از تصمیمات راهبردی جا انداختن کالا در بازار سبک ورود به بازار است. اتخاذ یک راهبرد رقابتی مناسب بستگی به تصمیم شرکت برای ورود به بازار، قبل یا بعد از رقبا دارد. این مطالعه به دنبال بررسی روابط میان متغیرهای سبک ورود به بازار و جهت گیری راهبردی شرکت هاست. سه راهبرد در این میان تعریف شده است: راهبرد رهبری هزینه؛ راهبرد تمایز نوآوری؛ و راهبرد تمایز بازاریابی. پرسش اساسی در این مطالعه این است که آیا شرکت ها بر اساس سبک ورودشان به بازار، از راهبرد های متفاوتی استفاده می کنند، یا خیر. مدل ارائه شده بر روی 102 نمونه از شرکت های تولیدی فعال در صنعت مواد غذایی با استفاده از مدلیابی معادله ساختاری و بر اساس روش شناسی کمترین مربعات بخشی (PLS) آزمون شده است. یافته های پژوهش حاکی از تأثیر مستقیم سبک ورود به بازار بر روی اتخاذ یک جهت گیری راهبردی معین از سوی شرکت هاست، به طوری که شرکت های پیشگام بیشتر گرایش به استفاده از راهبرد تمایز در دو سطح بازاریابی و نوآوری آن را دارند، در حالی که راهبرد رهبری هزینه بیشتر در بین پیروان مرسوم است.
