بیماران روان پزشکی

هدف: هدف این پژوهش مقایسه هوش هیجانی بیماران روانزشکی و افراد بهنجار و بررسی اثر هوش هیجانی بر عملکرد شناختی بود. روش: این پژوهش از نوع طرح های علی- مقایسه ای بود. تعداد ۲۵ بیمار اسکیزوفرن منفی، ۲۵ بیمار اسکیزوفرن مثبت، ۲۵ بیمار افسرده و ۲۵ نفر بهنجار که بر اساس جنسیت، سن و سواد همتا شده بودند در این مطالعه شرکت کردند. نمونه بالینی به شیوه نمونه گیری در دسترس از میان بیماران بیمارستان های اعصاب و روان شهر شیراز انتخاب شد. علائم مثبت و منفی بیماران با استفاده از مقیاس آندریازن و الزن (١۹٨۲) ارزیابی شد. کارکردهای شناختی با استفاده از آزمون های استروپ، دسته بندی کارت های ویسکانسین و آزمون سیالی کلامی اندازه گیری شد. از پرسشنامه ویژگی های هوش هیجانی پترایدز و فورنام (۲۰۰۱) برای سنجش هوش هیجانی آزمودنی ها استفاده شد. آزمودنی ها به دو گروه با هوش هیجانی بالا و هوش هیجانی پایین تقسیم شد. یافته ها: یافته ها حاکی از معنادار نبودن تفاوت هوش هیجانی بین گروه های بیمار بود، اما تفاوت هوش هیجانی هر سه گروه بیمار، با گروه بهنجار معنادار بود. از طرف دیگر میزان هوش هیجانی (بالا و پایین) اثری بر عملکرد آزمودنی ها در آزمون های شناختی نداشت. نتیجه گیری: بین سلامت روان و هوش هیجانی ارتباط وجود دارد، اما علی رغم وجود مناطق مغزی مشترک که در ارتباط با هوش هیجانی و فعالیت های شناختی قرار دارند، میزان هوش هیجانی بر اختلالات شناختی اثر قابل ملاحظه ای ندارد

هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی و ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی در یک نمونه از بیماران سرپایی روان پزشکی در مرکز روان پزشکی شفا رشت در سال 1393-1392 انجام شد. روش : 131 بیمار مبتلا به اختلال روان پزشکی (57 زن و 74 مرد)، با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و مقیاس رضایت از زندگی را به همراه پرسش نامه های اضطراب بک، افسردگی بک، مقیاس 21 گویه ای افسردگی، اضطراب و استرس، مقیاس ناامیدی بک، مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت و مقیاس دلیلی برای زندگی تکمیل کردند. یافته ها : تحلیل داده ها نشان می دهد که ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی تک بُعدی است و براساس نتایج یافته های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی، مدل ساختار عاملی با یک بُعد دارای بهترین برازندگی خواهد بود. همسانی درونی مقیاس برابر با 75/0 و پایایی بازآزمایی برابر با 64/0 است. تفاوت معناداری بین رضایت از زندگی مردان و زنان مشاهده نشد. نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان می دهند که مقیاس رضایت از زندگی، یک ابزار قابل اعتماد و معتبر برای اندازه گیری رضایت از زندگی در میان بیماران سرپایی و بیماران روان پزشکی بعد از ترخیص است.

اهداف: بیماری کووید ۱۹ موجب ایجاد نگرانی و استرس در افراد مختلف شده است. یکی از گروه های حساس جامعه در این همه گیری، افراد مبتلا به اختلال روان پزشکی هستند. در این مطالعه به بررسی عوامل عمده نگرانی در بین این بیماران و خانواده های آنان، طی و پس از بستری پرداخته شده است و هدف آن بهبود مراقبت و خدمت رسانی به این بیماران و مراقبین آنان با توجه به این نگرانی هاست. مواد و روش ها: در این مطالعه به صورت تلفنی با ۴۸ بیمار مبتلا به اختلال روان پزشکی، بستری در بازه زمانی اوایل اسفند تا اواسط اردیبهشت سال ۹۹ در بیمارستان روان پزشکی ایران، تماس گرفته شد و یک پرسش نامه در ارتباط با همه گیری بیماری کرونا و مشکلات ناشی از آن، طی و پس از بستری، تکمیل شد. یافته ها: عدم امکان ملاقات با خانواده و نگرانی از ابتلا به کووید ۱۹، اصلی ترین نگرانی های بیماران هنگام بستری و تأثیر منفی قرنطینه در عود بیماری روان پزشکی، بیشترین عامل نگرانی آنان پس از ترخیص بوده است. در مورد مراقبین بیماران، نگرانی از ابتلای بیمار به کووید ۱۹ و همچنین عدم دسترسی به پزشک معالج، بیشترین نگرانی هنگام بستری و عدم امکان حضور به دلیل نگرانی شخصی از ابتلا به کووید ۱۹، بیشترین نگرانی مراقبین این بیماران پس از ترخیص است. نتیجه گیری: همه گیری کووید ۱۹ موجب بروز چالش هایی در درمان بیماران روان پزشکی شده است. در این میان ارائه راه حل هایی همچون اختصاص فضایی ایمن جهت ویزیت بیماران، آموزش استفاده از وسایل بهداشتی و خودمراقبتی و امکان ویزیت بیماران از طریق مجازی پیشنهاد می شود.

مقدمه: عده ای از زائران به علت بیماری، کهولت سن و یا عود بیماری، دارای توانایی و استطاعت جسمی -روانی لازم برای به جا آوردن اعمال سنگین حج نیستند و بعضی از آنان قبل از موعد به ایران باز گردانده می شوند که عوارض فردی، اجتماعی و اقتصادی بسیاری به همراه دارد. لذا بررسی علل بازگشت این بیماران به ایران می تواند کمک بسیار مؤثری به تصمیم گیران حوزه سلامت حج زیارت در کاهش بار اقتصادی و اجتماعی حاصل از این موضوع بنماید. هدف از این مطالعه بررسی علل بازگشت زائران بیمار به ایران در موسم حج 89 است. روش ها: در این مطالعه مقطعی در سال 89 که در بخش روان پزشکی بیمارستان های هلال احمر ایران در مکه و مدینه در ایام حج تمتع در کشور عربستان سعودی انجام شد، همه بیمارانی که براساس یک مصاحبه دقیق روان پزشکی و معیارهای DSMIV-TR در وضعیت حاد تشخیص داده می شدند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس، نوع اختلال، زمان ارجاع و بیمارستان محل بستری همه بیماران ثبت و پس از ورود به نرم افزار spssنسخه 17 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در مجموع 106 مورد بیمار اعزام شده به ایران در حج تمتع 89، بیماری های روانی با فراوانی 4/26 درصد، بیشترین علل اعزام ایران در طول ایام حج تمتع سال 1389 بود. بیشترین فراوانی اختلال مربوط به دمانس با 2/41 و دلیریوم حاد با 4/38 درصد بود. نتیجه گیری: بیماری های روانی بیشترین علل بازگشت زائران قبل از موسم حج در حج 89 بود که دقت عمل بیشتر پزشکان در غربالگری و تشخیص شدت این بیماری ها در هنگام معاینه در ایران و تأیید استطاعت و تحت نظر داشتن این بیماران در استفاده به موقع از داروها می تواند کمک مؤثری در کاهش هزینه ها و بار بیماری این بیماران در ایام حج باشد.