پژوهش های جغرافیایی

بخش کنگاور از توابع شهرستان کرمانشاهان‘ بر سر راه همدان به کرمانشاه و بین شهرستانهای همدان ‘ تویسرکان ‘ نهاوند ‘ قروه و بخش های خدابنده لو و صحنه واقع شده است و فاصله آن از شهر کرمانشاه وهمدان تقریبا به یک اندازه است. کنگاور بطور کلی ناحیه ای است متشکل از دشت و کوهستان‘ قسمت جنوبی آن اراضی هموار وبخش شمالی کوهستانی است. اراضی پایکوهی و زمینهای آبرفتی دشت کنگاور حاصلخیز و آب وهوایش معتدل و کوهستانی است. با ارتفاع گرفتن از دشت وورود به کوهستان بر طول مدت زمستان و شدت سرما اضافه شده در عوض تابستان معتدل می گردد. ریزشهای جوی از اوائل فصل پاییز با بارندگی شروع می شود. در آذرماه قلل کوهستان را برف می پوشاند و در فصل زمستان دشت و کوهستان را برف فرا می گیرد. در اوایل بهار نسبه بارانی می بارد ولی تابستان ها خشک و آفتابی و باران ناد راست. مقدار ریزشهای جوی این ناحیه بطور کلی بین 400 تا 500 میلی متر سالیانه تغییرمی یابد. همین مقدار ریزش جوی و ساختمان آهکی اغلب کوهها سبب گردیده است که مخازن چشمه هایی فراوان در این ناحیه بوجود آید. و مجموعا سرچشمه شعبات رودهایی بشوند که از دامنه کوهها وارد دشت می شوند و بمصرف زراعت می رسند . همچنین دشت آبرفتی کنگاور که از متلاشی شدن سنگهای آهکی و دگرگونی تشکیل شده است در دل خودمخازن عظیم آب را ذخیره می کند بحدی که در پست ترین ناحیه دشتی در عمق 15 متر بزرگترین مخازن آب ظاهر می شود. باید گفت که در این دشت یکی از سفره آبهای بسیار غنی مملکت ما قرارداد و بطور کلی عمده دهات پرجمعیت و پرمحصول کنگاور از برکت همین سفره آب زیرزمینی بوجو د آمده اند. رودخانه گاماسی آب از حوالی این ناحیه می گذرد و از آبهای نفوذی ناحیه کنگاور و یا از مازاد آب نهرهای کوچکی که از کنگاو وارد آن می گردند تغذیه می شود. پوشش گیاهی این ناحیه از نوع مدیترانه ای و در وضع فعلی جز سنگهای ساختمانی منابع معدنی مهمی ندارد.