فناوری و دانش پژوهی در تعلیم و تربیت

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی با مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان دوره متوسطه دوم انجام شد. پژوهش برحسب هدف، کابردی و با توجه به روش گردآوری داده ها پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. از دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهر فیروزآباد 615 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به منظور جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه مهارت های ارتباطی (کوئین دام، 2004)، پرسشنامه سنجش میزان مهارت های پژوهشی (مختاری و همکاران، 1393) و پرسشنامه یادگیری الکترونیکی (واتکین و همکاران، 2004) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار SPSS23، استفاده شد. نتایج نشان داد بین یادگیری الکترونیکی و مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد و همچنین یادگیری الکترونیکی پیش بینی کننده مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان می باشد.

پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری تدریس تحول آفرین در دانش آموزان متوسطه اول شهر کرمان پرداخته است. روش پژوهش همبستگی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری انتخاب گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهر کرمان به تعداد 1131 نفر بودند، که با توجه به جدول مورگان و براساس نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 285 نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه امید تحصیلی  سهرابی و سامانی (۱۳۹۰) ،پرسشنامه سرسختی تحصیلی بنیشک و همکاران(2005) و پرسشنامه تدریس تحول آفرین بوچامپ و همکاران (۲۰۱۰) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون  و مدل یابی معادلات ساختاری  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تدریس تحول آفرین در رابطه بین امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی نقش واسطه ای دارد. همچنین اثر مستقیم امید به تحصیل با تدریس تحول آفرین، تدریس تحول آفرین با سرسختی تحصیلی و امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی دانش آموزان  مثبت و معنی دار است. بنابراین چنین استنباط می شود تدریس تحول آفرین، ارزش های اصلی و اهداف یکپارچه کلاس درس و دانش آموزان را تشخیص می دهند و به استعدادهای بالقّوه ی دانش آموزان اهمیت می دهد و دانش آموزانی خشنود واثربخشی را پرورش می دهند که علایق دانش آموزان را بالا می برد و آن ها را به نگاهی فراتر از علایق شخصیشان برای گروه تشویق می کند و از این طریق توانایی مقاومت کردن در برابر سختی های تحصیلی و امید به تحصیل را ارتقا می بخشند.

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی شبکه های اجتماعی مجازی بر میزان پرخاشگری و تفکر خلاق دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر یزد است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام می شود و از نظر هدف جزء پژوهش های کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر یزد می باشد که آمار آنان 2300 اعلام شد. برای انتخاب نمونه 30 نفر از دانش آموزان دختر متوسطه دوم، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این تعداد افراد، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پرخاشگری آیزنگ (1978)، پرسشنامه تفکر خلاق هانی (1384) و بسته آموزشی شطرنج محقق ساخته بود. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد شبکه های اجتماعی مجازی بر میزان پرخاشگری و تفکر خلاق دانش آموزان تأثیر معنادار دارد. لذا؛ معلمان و خانواده ها باید ضمن این که آموزش در مورد استفاده درست از شبکه های مجازی به دانش آموزان داشته باشند، خطرات شبکه های محیط مجازی را به آنان یادآور شوند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت موجود در برنامه های درسی و شناسایی نیازهای موجود در جهت افزایش کیفیت نظام آموزشی و برنامه های درسی در عصر پساکرونایی، بود. پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر رویکرد، کیفی با استفاده از روش پدیدارشناسی بود. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید مدیریت آموزشی و برنامه ریزی درسی متخصص در حوزه برنامه درسی هوشمند و آموزش عالی بودند(16 نفر). سؤالات مصاحبه به صورت باز پاسخ (6 سؤال) بود. روایی و پایایی مصاحبه ها به تأیید رسید. از نرم افزار مکس کیودی ای نسخه پرو به منظور تحلیل و استخراج کدها استفاده شد. نتایج نشان داد که هفت مضمون اصلی(سخت افزاری، اهداف، محتوا، ارائه محتوا، مدیریت زمان، فرایندهای یادگیری و ارزشیابی) استخراج گردید. لازمه گسترش یادگیری الکترونیکی، علاوه بر ضرورت توجه به عدالت توزیعی وکاستن از شکاف دیجیتالی در وضعیت سخت و نرم، آمادگی زیرساختی، انسانی ، محتوایی و سازمانی می باشد. برای شکل گیری یادگیری و آموزش با کیفیت، در مثلث با رئوس دانشجو، استاد و محیط ، ضروریست  تعامل بین آنها برقرار شود و شمولیت برخورداری از فرصت های برابر آموزش عالی مجازی در تمامی نواحی کشور با زیرساختهای تثبیت شده و تجهیزات و آموزشهای فنی و پشتیبانی تکمیلی صورت گیرد. مهارت افزایی و انگیزه زایی برای مطلوبیت و اشتیاق استادان و دانشجویان به تکنولوژی های پیشرفته طراحی و تدارک دیده شود .رسالت آموزش عالی در دگرگونی برنامه های درسی با انتقاد از بنیان های فکری کنونی و ایجاد تصویری نوین از محتوا و روش های آموزشی و شیوه های ارزیابی مورد انتظار است. نقش استاد و دانشجو بازتعریف شده و اساتید، فناوری های جدید را با موفقیت مدیریت کرده و خودکارآمدی در دانشجو تقویت شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت تکنولوژِی و کیفیت اینترنت با ماندگاری دانشجو در محیط یادگیری الکترونیکی صورت گرفت. در این راستا پژوهش حاضر از نوع کاربردی، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان الکترونیکی فعال دانشگاه پیام نور استان آذربایجان شرقی بود. نمونه ای شامل 360 نفر از این جامعه به عنوان نمونه پژوهشی در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده در پژوهش پرسشنامه بوسیری(2012) بود. اعتبار محتوایی ابزار پژوهش توسط 5 نفر از اساتید محترم راهنما، مشاور و خبرگان مورد تایید قرار گرفت. به منظور تعیین روایی سازه ابزار اندازه گیری، از روش تحلیل عاملی تایید استفاده شد. پایایی ابزار پژوهش نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ 0.83 برآورد شد. داده های جمع آوری شده در قالب دو دسته تحلیل های آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی و رگرسیون) تجزیه و تحلیل شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون رابطه معناداری بین کیفیت تکنولوژی و کیفیت اینترنت با ماندگاری دانشجو نشان داد. نتایج رگرسیون همزمان نیز نشان داد متغیرهای پیش بین حدود 58 درصد از تغییرات ماندگاری دانشجو را تبیین می کنند. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد با افزایش کیفیت تکنولوژی (آسانی استفاده از تکنولوژِی، مفید بودن، انعطاف پذیری، دسترسی آسان) و کیفیت زیر ساخت اینترنتی (سرعت اینترنت، قطع نشدن صدا یا ارتباط) می توان احتمال ماندگاری دانشجویان را در محیط یادگیری الکترونیکی افزایش داد..

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر واقعیت افزوده، واقعیت مجازی، مولاژ و آموزش سنتی بر میزان بارشناختی در درس زیست شناسی دانش آموزان دختر پایه دهم شهر اراک بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با استفاده از روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه شهر اراک بود که تعداد 113 نفر از آنان (در قالب چهار کلاس درس) به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند و در نهایت جایگزینی کلاس ها در گروه های آزمایش و کنترل به صورت تصادفی صورت پذیرفت. برای اندازه گیری میزان میزان بارشناختی از مقیاس درجه بندی پاس و ون مرینبوئر استفاده شد.. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس یک راهه و نیز جهت مقایسه زوجی گروه ها از تصحیح بنفرونی) و نرم افزار spss نسخه  23 تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد بین بارشناختی دانش آموزانی که با روش واقعیت افزوده، واقعیت مجازی، مولاژ و سنتی آموزش دیده بودند، تفاوت معناداری وجود داشت و از میان این روش ها بیشترین تأثیر در کاهش بار شناختی را واقعیت افزوده و کمترین اثر را روش تدریس سنتی داشت. به عبارتی دیگر استفاده از روش واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و مولاژ در راستای هم و در نهایت آموزش سنتی به ترتیب کمترین میزان بار هنگام ورود اطلاعات به حافظه ی فعال را در دانش آموزان وارد می کرد. بنابر نتایج باید به معلمان آموزش های لازم در جهت استفاده از چنین فناوری های داده شود و واقعیت افزوده و واقعیت مجازی را در متدولوژی تدریس خود به کار گیرند و ضمن اینکه به دیگر امکانات در دسترس، مثل مولاژ ها بی توجه نباشند که در صورت به کارگیری صحیح چنین امکاناتی گاهی همتراز با فناوری ها می توان در کاهش بارشناختی از آن ها سود برد.