دعا در سراسر تمدن انسان و در تمام فرهنگها و ادیان وسیلهاى براى رهایى از گرفتارىها، درماندگىها، تحقق آرزوها و درمان آسیبهاى بدنى و روانى بوده است. در قرآن کریم موارد فراوانى از توسل پیامبران و مردمان به دعا آمده است. در این گزارش با پژوهش در هنگامههاى دعا در قرآن کریم و توجه به آنچه در هنگامههاى رواندرمانى مىگذرد به پرسشهایى چند پاسخ مىدهیم:
1. آیا مراسم دعا با مراحل رواندرمانى مقایسهشدنى است؟ چگونه؟
2. آیا چگونگى و چندى سخن و واژهها در قرآن کریم با آنچه در رواندرمانى به کار مىرود همسانى دارد؟
3. آیا شرایط پذیرش دعا در قرآن کریم، پیامهایى براى افزایش تأثیرپذیرى رواندرمانى دارد؟
براى پاسخ به این پرسشها، نخست باید دیدگاه خود را در رواندرمانى روشن کنیم و سپس آن را با آنچه که در قرآن کریم درباره دعا آمده است مقایسه و آن گاه نتیجهگیرى کنیم.