درخت حوزه‌های تخصصی

از آن زمان که نهضت نوزایش علمى در غرب، آغاز شد تا به حال، نسبت علوم جدید با دین، همواره مورد بحث واقع شده است. امروزه، نفوذ روز افزون رایانه‏ها، ارتباط اجتناب‏ناپذیرى را بین جوامع دینى و تفکر غرب موجب شده است. کنارگیرى از این حرکت شتابنده، نه تنها حریف را از میدان به در نمى‏کند بلکه بر جرأت او مى‏افزاید اما ناپخته عمل کردن نیز مطلوب نیست. این نوشتار، پس از اثبات اصل ضرورت، راهکارهاى صحیح جنبش نام برده، بررسى شده است.

خداباورى نهالى است که در باغ دل هر بشرى، کاشته شده است. اگر این نهال، بارور شود به درختى تنومند تبدیل مى‏گردد که تبر تیز دیو صفتان، در آن کارا نیست. اما بیشتر آدمیان، مقصد خود را ناکجاآباد گمراهى قرار داده‏اند. ریشه‏یابى این مسأله، کاوشى ارزشمند را مى‏طلبید که نویسنده این نوشتار به آن همت گمارد.

یکى از مسائل کلیدى در حوزه مباحث خداشناسى این است که آیا میان واجب تعالى و مخلوقات او سنخیت وجود دارد یااینکه خداوند به عنوان خالق هستى با آفریده‏هاى خود تباین تام دارد و هیچ‏گونه سنخیتى با آنها ندارد؟ این مسئله مهم همواره مورد توجه متألّهان و یکى از دغدغه‏هاى اساسى آنها بوده و هست. در این نوشتار با رویکردى تحلیلى، آراء و اندیشه‏هاى ابنمیمون و قاضى سعید قمى در مورد این مسئله بررسى مى‏گردد و نشان داده مى‏شود که نظریه «تباین تام خالق و مخلوق» این دو اندیشمند متألّه با اشکالات عدیده‏اى روبه‏روست و نمى‏تواند مورد پذیرش قرار گیرد. هدف اصلى این پژوهش بررسى ونقد نظریه تباین تام خالق و مخلوق در پرتو اندیشه‏هاى دو تن از نمایندگان برجسته این دیدگاه است. شیوه بحث نیز بهصورت تطبیقى است؛ بدین صورت که پس از تبیین دیدگاه‏هاى دو طرف و نقد و ارزیابى آنها مقایسه و تطبیقى میان اندیشه‏هاى آنها صورت گرفته و نقاط اشتراک و افتراقشان بیان شده است.