داوود درویشی سلوکلایی

هدف: دامپینگ یا همان بازارشکنی به عنوان یکی از نتایج منفی تجارت آزاد می باشد و زمانی رخ می دهد که صادرکننده خارجی کالایی را باقیمتی پایین تر از قیمت فروش همان کالا یا کالای مشابه در بازار داخلی خود، در بازار کشور دیگر به فروش برساند. برای بررسی مسئله دامپینگ رویکردهای فراوانی به کار گرفته می شود که یکی از این رویکردها نظریه بازی هاست که در این مقاله به کاررفته است. روش شناسی پژوهش: نظریه بازی یکی از پدیده های پیشرفته علمی است که چارچوب های مستحکمی برای رفتارهای استراتژیک فراهم آورده است. ازآنجاکه برای رفع مشکلات و مسائل تجاری نیاز به داده های فراوانی بوده و با توجه به این که داده ها در دنیای واقعی معمولاً شامل عدم قطعیت هستند؛ بنابراین به کارگیری روش های قطعی در محیط نادقیق واقعی برای تصمیم سازی بهینه مناسب نخواهد بود. ازاین رو، این مقاله بر آن است تا بررسی مسائل دامپینگ و ضد دامپینگ در روابط تجاری کشورها به کمک نظریه بازی ها در محیط عدم قطعیت خاکستری بپردازد. یافته ها: دامپینگ به عنوان یکی از نمونه های رقابت ناسالم و نامشروع در عرصه تجاری کشورها خسارتی را به بخش های تولیدی کشورهای درحال توسعه وارد می کند. ازآنجایی که رقابت سالم در بازار یک کالا باعث مطلوبیت و کاهش قیمت آن کالا می گردد، شکل گیری رقابت سالم نیازمند وجود خط مشی و سیاست مناسب می باشد تا بنگاه های تجاری توانایی بقا در بازار رقابتی را داشته باشند یا در بازارهای مذکور تقویت گردند. اصالت/ارزش افزوده علمی: نظریه بازی ها یکی از زمینه های کاربردی است که در حوزه تصمیم گیری و اقتصادی رشد کرده و نظر محققان زیادی را به خود جلب کرده است، بهره بردن از این تئوری می تواند به دانش حاضر در خصوص کاربرد بیشتر این تئوری در شرایط اقتصادی کشور یاری رسان باشد.

 هدف از این پژوهش ارزیابی عوامل مؤثر بر رضایت دانشجویان رشته ریاضی در محیط یادگیری الکترونیکی است. برای دستیابی به این هدف از روش تحقیق کتابخانه ای و توصیفی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق صاحب نظران، خبرگان ریاضی و برنامه ریزان آموزش الکترونیکی دانشگاه فرهنگیان مازندران بوده و اعضای نمونه 7 نفر از خبرگان با توجه به اهداف و سؤالات تحقیق به صورت هدفمند از بین آن ها انتخاب شدند. بر اساس ادبیات نظری تحقیق و با مشورت خبرگان و صاحب نظران، عوامل و معیارهای کیفیت محیط یادگیری الکترونیکی در چهار بعد اصلی (کیفیت فنی سیستم و زیرساخت تکنولوژی، کیفیت آموزشی، کیفیت اطلاعات و محتوا، کیفیت خدمات) و 24 معیار دسته بندی شدند. وزن هرکدام از این شاخص ها در جامعه موردمطالعه بر اساس پرسشنامه خبرگان با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی تعیین گردید. تحلیل داده های حاصل با استفاده از نرم افزار سوپر دسیژن انجام و عوامل فنی سیستم و زیرساخت تکنولوژی، عوامل تکنولوژی و طراحی آموزشی، عوامل مرتبط با تولید محتوا و عوامل مرتبط با خدمات پشتیبانی در کیفیت محیط های یادگیری الکترونیکی به ترتیب اهمیت ارزیابی شده اند.

هدف : سیستم های مدیریت محیط زیست و مدیریت زنجیره تأمین مکمل یکدیگرند و اجرای آن، نه تنها باعث بهبود زیست محیطی در داخل کشور می شود بلکه می تواند باعث افزایش پایداری و بهبود عملکرد زیست محیطی شبکه تأمین جهانی شود. پژوهش حاضر به ارزیابی مدیریت زنجیره تامین در نظام دارویی بیمارستان های دولتی منتخب استان مازندران می پردازد. روش شناسی پژوهش : به منظور ارزیابی و رتبه بندی عوامل مؤثر بر مدیریت زنجیره تامین در نظام دارویی، پرسشنامه طراحى و توسط متخصصان تکمیل گردید. پس از گردآوری اطلاعات به تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی فازی پرداخته شد. به این منظور با مطالعه پیشینه پژوهش به شناسایى عوامل و مدل های مختلف پرداخته شد و مدل مفهومى پژوهش با نظر خبرگان مشتمل بر چهار دسته معیار اصلی و 16 زیرمعیار ارائه گردید. عوامل نهایی عبارتند از: عوامل مدیریتی و کارکنان، عوامل اقتصادی، عوامل سازمانى و عوامل فرهنگی. یافته ها : نتایج نشان داد که عوامل اقتصادی با وزنی معادل 0.266دارای بیشترین اهمیت از نظر متخصصان و حائز رتبه اول است و پس از آن به ترتیب، عوامل مدیریتی و کارکنان، عوامل سازمانى و عوامل فرهنگی قرار دارند. همچنین در بین زیرمعیارها، عوامل اتخاذ استراتژی تجاری متناسب با اهداف زیست محیطی با وزن 0.0936رتبه اول، طراحی یک طرح کسب و کار رقابتی برای قیمت و کیفیت بهینه با وزن 0.0878رتبه دوم و الگوبرداری از سیاست های تجاری کشورهای پیشرو با وزن 0.0846رتبه سوم را کسب کرده است. اصالت/ارزش افزوده علمی: با توجه به اهمیت معیارهای مرتبط به عوامل در اجرای مدیریت زنجیره تأمین، این مقاله با بررسی عواملی به مدیران کمک می کنند تا الگوی مناسبی جهت برنامه ریزی های آینده شان در خصوص سرمایه گذاری پیدا نمایند.

فناوری، عامل اصلی انقلاب صنعتی چهارم است که تأثیر بسزایی در گردشگری دارد. توسعه فناوری اطلاعات و هوشمند سازی به تحول صنعت گردشگری منجر شده و رقابت زیادی ایجاد می کند و باعث می شود بسیاری از توسعه دهندگان بخش گردشگری برای جذب گردشگر به نوآوری های واقعی بپردازند. ازاین رو، برای بررسی اقتصاد هوشمند در گردشگری این مطالعه سعی دارد تا با استفاده از مدلی مبتنی بر روش تصمیم گیری چند معیاره بهترین-بدترین به ارزیابی شاخص های اقتصاد گردشگری هوشمند در ایران بپردازد. به همین منظور، ابتدا با استفاده از مطالعه ادبیات پژوهش و نظرات خبرگان حوزه گردشگری، ابعاد و شاخص های مؤثر اقتصاد هوشمند در صنعت گردشگری تعیین شده است. بر اساس نظرات خبرگان روش بهترین- بدترین، افزایش جاذبه ها و فعالیت ها مهم ترین معیار در اقتصاد گردشگری هوشمند شناخته شده است. علاوه بر آن، ایجاد بازارهای نو برای فروش محصولات داخلی و بهره گیری از فناوری اطلاعات به ترتیب در اولویت دوم و سوم قرارگرفته اند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که مدیران صنعت گردشگری باید تمرکز خود را به افزایش جاذبه ها، معرفی خدمات مربوط به اطلاعات گردشگری از طریق ابزارهای هوشمند سازی، استفاده از بازارهای آنلاین یا تجارت الکترونیکی و بهره گیری بیشتر از بستر فناوری اطلاعات اختصاص دهند. .