زهره اسلامی راسخ

این پژوهش به بررسی تأثیر میزان انگیزه ی یادگیری زبان انگلیسی، میزان تماس با زبان انگلیسی و مدت اقامت برروی مهارتهایِ منظورشناسی دانشجویان کُره ای در مقاطع تحصیلات تکمیلی پرداخته است. در این مطالعه تلاش گردید تا سیر متمایز پیشرفت مهارتهایِ منظورشناسیِ 50 دانشجوی کُره ای تحصیلات تکمیلی در ارتباط با عوامل ذکرشده در نظر گرفته شود. داده های لازم، با استفاده از سه ابزار تحقیق، جمع آوری گردیدند: یک پرسشنامه ی کتبی بمنظور کسب اطلاعات زمینه ای، یک آزمون تکمیل گفتمان، و یک نیم آزمون رویکرد/انگیزش. همچنین، از آمار توصیفی و تفصیلی برای تحلیل مجموع داده ها استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر آشکار ساخت که: الف) ارتباط متوسط و مثبتی بین میزان انگیزش و دانش منظورشناسیِ فراگیران زبان انگلیسی بعنوان زبان دوم وجود دارد و ب) میزان تماس با زبان دوم (انگلیسی) و طول مدت اقامت تأثیری ضعیف و غیر معناداری برروی دانش منظورشناسیِ شرکت کنندگان این مطالعه داشته است.

دعوتنامه ی ازدواج به عنوان گونه ای اجتماعی و فرهنگی ویژه، فرصتی شایان توجه را برای مقایسه ی ارزش های فرهنگی اجتماعی منعکس شده در محتوای نوشتاری و ترکیب قسمت های مختلف این گونه در جوامع مختلف زبانی فراهم می نماید. با استفاده ازآموزش گونه ای می توان دانش آموزان را با این گونه و اجزای مختلف تشکیل دهنده ی آن آشنا نمود. آموزش گونه ای این فرصت را به دانش آموزان می دهد که گونه های شناخته شده و بارز در زبان اول و دومشان را مطالعه نموده و اجزای تشکیل دهنده مشترک و همچنین اختصاصی گونه ها را با نگاهی میان فرهنگی و میان زبانی بررسی کنند. تحقیق حاضر بر آن بوده است که دعوتنامه ی ازدواج را به وسیله ی دو روش مکمل و هم پوشاننده ی تحلیل گونه ای و تحلیل انتقادی گفتمان بررسی نماید. تعداد 100 کارت( از هر جامعه 50 کارت) جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل مفایسه ای قرار گرفتند. نتایج تحلیل گونه ای نشان داد که کارت دعوت عروسی در هر دو جامعه زبانی شامل بخش های مشابه و مختلفی در ساختار گونه ای است. نتایج تحلیل انتقادی گفتمان نشان داد که سطح سنتی بودن، مذهبی بودن،، مرد سالاری و سطح تحصیلات از تاثیر گذارترین عوامل بر گونه دعوت نامه ازدواج در هردو جامعه هستند اما شدت تاثیر این عوامل در این دو جامعه زبانی یکسان نیست. نتایج این تحقیق عوامل فرهنگی و اجتماعی حاکم بر دو جامعه ی زبانی ایرانی آمریکایی را مشخص میکند

Recent second or foreign language (L2) research has shown that integration of form-focused instruction into collaborative, communicative activity is highly influential. Sociocultural theory (SCT) provides a praxis-oriented educational ecosystem wherein L2 grammatical knowledge and practical use can be effectively linked. This SCT-inspired study examined the effects of praxis-oriented grammar instruction and mediational feedback within the social media networking (SMN) platform (i.e., Telegram) on L2 learners’ microgenetic development of grammatical knowledge. Participants were 30 EFL learners that were assigned to three different instructional conditions: (i) conventional teacher-fronted instruction as the comparison group, (ii) collaborative instruction attuned to learners’ Zone of Proximal Development (ZPD) in an actual classroom as the first experimental group, and (iii) ZPD-based instruction in virtual Telegram space as the second. The groups were pre- and posttested on a grammar test targeting subject-verb non-inversion in embedded WH-questions, which poses cross-linguistic challenges to Persian L2 learners of English. Collaborative whole-class, dyadic, or triadic talk-in-interactional activities were employed to engage learners in co-constructing educational praxis and providing contingent, ZPD-sensitive graduated mediation in both virtual and face-to-face settings. The results indicated that the two ZPD groups outperformed the comparison group. No significant difference was, however, found between the ZPD groups despite witnessing a developmental trend in favor of the virtual SMN setting. Post-intervention interviews revealed learners’ positive attitudes towards using Telegram affordances for praxis-oriented grammar instruction. Further theoretical and pedagogical implications are discussed.

The major purpose of the present study was to uncover if the structural complexity of type I and type II conditionals can greatly be mitigated by applying the sandwich format of dynamic assessment (DA). More specifically, this study aimed at investigating the contributory role of DA in improving intermediate EFL learners’ acquisition of conditional structures. To this end, a quasi-experimental pretest- posttest design was utilized. From the target population of students studying English at one of language institutes in Isfahan, two intact classes were selected based on a convenient sampling method. The age of the participants was between 19 and 24. Subsequently, they were randomly assigned to two equal groups receiving their instruction through the present, practice, produce (PPP) method, and the treatment group members were exposed to the sandwich format of DA. The findings revealed that the students in the experimental group significantly outperformed those in the control group on the immediate and delayed post-test. The results indicated that interaction, mediation, and feedback were important factors helping EFL students overcome the challenging task of learning conditionals. Notably, the findings may have important implications for EFL, learners, teachers, and materials developers.