حمیرا سجادی

کیفیت زندگى یکى از اجزاء ذهنى رفاه محسوب مى شود. کیفیت زندگى در سالمندان به معناى تاکید بیشتر بر سیاست اجتماعى و اصلاح اهداف اجتماعى به منظور ایجاد زندگى مولد براى سالمندان است. یکى از راه هاى بهبود کیفیت زندگى استفاده از انواع حمایت هاى اجتماعى و رفاهى مى باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسى کیفیت زندگى سالمندان سازمان تامین اجتماعى و سازمان بازنشستگى کشورى طراحى شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعى مقایسه اى مى باشد که در آن 150 سالمند مستمرى بگیر(75 نفر در گروه تامین اجتماعى و 75 نفر در گروه بازنشستگى کشورى) از لحاظ کیفیت زندگى با هم مقایسه شدند. ابزار گرد آورى داده ها در این مطالعه چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگى لیپاد بود. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار آمارى SPSS و با آزمون هاى آمارى آنالیز واریانس یکطرفه، ضریب همبستگى پیرسون و تى تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت بین کیفیت زندگى کل و ابعاد آن در بین دو صندوق از نظر آمارى معنى دار نداشت و تنها در بعد عملکرد ذهنی روانى تفاوت معنى دار آمارى مشاهده شد. همچنین بین سن، وضعیت تاهل، وضعیت تحصیلى و جنس سالمندان با کیفیت زندگى شان ارتباط آمارى معنى دار مشاهده شد (05/0 P <). اما ارتباط بین وضعیت مسکن و درآمد سالمندان با کیفیت زندگى شان از نظر آمارى معنى دار نبود (05/0 P >). نتیجه گیری: در این مطالعه به لحاظ نوع سازمان مستمرى دهنده تفاوتى در کیفیت زندگى سالمندان مورد بررسى مشاهده نشد. "

" هدف: پژوهش حاضر، با این رویکرد که پاسخگویی مناسب به نیازها و مشکلات دختران و زنان معلول، مستلزم شناسایی اولیه این نیازها و مشکلات است، هدف اصلی خود را تعیین نیازها و مشکلات دختران و زنان دچار معلولیت جسمی - حرکتی، در شهرستان تهران قرار داد. روش بررسی: نوع این مطالعه توصیفی است. نمونه مورد بررسی 216 دختر و زن دارای معلولیت هستند که با روش انتخاب تصادفی منظم از بین 1395 نفر مراجعه کنندگان مرکز بهزیستی شهرستان تهران انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از روش مصاحبه و ابزار پرسشنامه محقق ساخته 82 سوالی انجام شد. پرسشنامه بر اساس مرور منابع و نتایج جلسات بحث گروهی متمرکز تنظیم گردید و پس از تعیین روایی محتوی و پایایی آن (با آلفا کرونباخ 0.76) به اجرا در آمد. یافته ها: بررسی نیازها و مشکلات دختران و زنان دارای معلولیت جسمی - حرکتی، به طور کلی اولویت های آنان را در هر زمینه مشخص کرد. اولویت نیاز آموزشی. آموزش جامعه و آموزش حرفه ای. نیاز اشتغال: سرویس رفت و آمد و وجود سهیمه خاص برای اشتغال. نیاز به تشکیل خانواده: فراهم آمدن امکان شناخت بیشتر همسر آینده توسط خانواده؛ مشاوره ی قبل از ازدواج، رفت و آمد: مناسب سازی پیاده روها و معابر عمومی، وجود سرویس رفت وآمد خاص متناسب با نوع معلولیت؛ نیاز به خدمات توانبخشی: نیاز به وسایل کمک توانبخشی و خدمات آموزشی؛ گذراندن اوقات فراغت: کمک های مالی برای استفاده از امکانات ورزشی - تفریحی، وجود مکان های ورزشی متناسب معلولیت آنان؛ برقراری ارتباط: آگاهی دیگران به توانایی های افراد معلول در کنار محدودیت، برخورد عادی و بدون ترحم از سوی دیگران و همراهی یکی از نزدیکان هنگام حضور در جمع. اولویت مشکلات در زمینه آموزش: جابجایی و رفت و آمد، در دسترس نبودن منابع و امکانات آموزشی؛ اشتغال: جابجایی و رفت و آمد، عدم وجود ضمانت های اجرایی و حمایت از اشتغال معلولان. مشکل زندگی مشترک: دخالت اطرافیان، خشونت همسر، انجام امور خانه داری. خشونت: بی توجهی، رفتار پرخاشجویانه رفت و آمد: نامناسب بودن وسایل نقلیه عمومی با توجه به شرایط و نیازهای فرد، نامناسب بودن پیاده روها و معابر عمومی. مشکل گذراندن اوقات فراغت: نبودن سرویس رفت و آمد خاص برای استفاده از مکان های تفریحی - ورزشی، مشکل مالی برای استفاده از امکانات از این مکان ها. نتیجه گیری: نتیجه نهایی حاصل از این پژوهش، نه تنها نشان دهنده تنوع مشکلات و نیازهای دختران و زنان دچار معلولیت جسمی - حرکتی در جامعه مورد مطالعه است، بلکه تفاوت اولویت این نیازها و مشکلات را در زمینه های آموزش، اشتغال، ازدواج و تشکیل خانواده، رفت و آمد، درمان و توانبخشی، اوقات فراغت، برقراری ارتباط با دیگران، از دیدگاه خود این افراد مشخص می کند. "