محمدرضا بارانی

آیین های مربوط به جشن در زندگی انسان اهمیت خاصی دارند. به ویژه، اگر این آیین ها جایگاه دینی داشته باشند در همبستگی و پایداری مردم تأثیرگذارند. به دلیل الگو بودن معصومان (ع) برای شیعیان و همچنین آمیختگی این آیین ها با باورهای نادرست، بررسی و شناخت آیین های جشن در سیره معصومان (ع) از جایگاه مهمی برخوردار است. این نوشتار در پی آن است که با روش گردآوری کتابخانه ای در منابع تاریخی و روایی و با رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی هویت فرهنگی آیین های جشن در سیره معصومان (ع) بر پایه شاخص های مفهومی سه گانه شادی، آراستگی و شادباش  گویی بپردازد. دستاورد پژوهش نشان می دهد معصومان (ع) آیین های جشن ها را با اهداف دینی مانند یکتاپرستی، هم گرایی اجتماعی، شادمان  سازی، انگیزه  بخشی و یاری دیگران فرهنگ سازی می کردند و در این میان به آیین های عرفی مردم نیز توجه داشتند. توجه به برخی آیین ها در جشن غدیر مانند عبادت کردن، تنها در سیره نظری امام صادق (ع) و شادباش گویی، تنها در سیره عملی پیامبر(ص) را می توان در زمره آیین های جشن شیعی دانست.