امیر ایزدخواه

مسئولیت پذیری اغلب به نوعی ارتباط بین افراد و محیط کار آنها مربوط می شود. هدف از مطالعه حاضر ارائه مدل اثرگذاری مسئولیت پذیری اجتماعی بانوان بر توسعه پایدار در سازمان های ورزشی است. فرضیه اصلی تحقیق وجود رابطه معنی دار میان مسئولیت پذیری اجتماعی بانوان و تحقق اهداف توسعه پایدار در سازمان می باشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است. که به لحاظ اجرایی کاربردی و از لحاظ زمان حال نگر است. 240 نفر از بانوان پرسنل در مجموعه های ورزشی به سؤالات پرسشنامه های استاندارد مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (1991) و توسعه پایدار رضایی (1396) که دارای پایایی مناسب (آلفای کرونباخ 81/0) بود، به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. برای بررسی روابط بین متغیرها از روش مدل سازی معادلات ساختاری (AMOS) بهره گیری شد. یافته های پژوهش نشان داد که بار عاملی "تعهد اجتماعی" (78/0) بالاتر از بقیه ابعاد بود و پس از آن ابعاد "تعهد اخلاقی" با 64/0، "تعهد اقتصادی" با 51/0 و "تعهد قانونی" با 44/0 قرار دارند. همچنین، مسئولیت پذیری اجتماعی بانوان می تواند منجر به تحقق توسعه پایدار در سازمانهای ورزشی گردد. چرا که از بار عاملی 67/0 برخوردار است. در نتیجه تمامی فرضیه های تحقیق تایید می شود و با توجه به آنکه RMSEA معادل 150/2 می باشد، مدل نهایی از برازش کافی برخوردار است. بنابراین پیشنهاد می شود که بانوان شاغل با مقوله مسئولیت پذیری و ابعاد آن آشنا شوند، تعهد و پاسخگویی خود را افزایش و زمینه توسعه روزافزون مسئولیت اجتماعی خود را فراهم نمایند.

هدف پژوهش حاضر، نقش عوامل زمینه ای رسانه های اجتماعی مجازی در تمایل به گذران اوقات فراغت ورزشی بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی بوده، از نظر نوع جزو تحقیقات همبستگی می باشد که به صورت میدانی اجرا گردید. جامعه آماری تحقیق کلیه شهروندان شهرستان سبزوار انتخاب شد و برای نمونه گیری در مجموع 400 پرسشنامه منطبق با نوع روش شناسی مطالعه توزیع شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته تمایل به گذران ورزش و کارکردهای رسانه های اجتماع بهره گرفته شد و در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای و آزمون رگرسیون به شیوه همزمان) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین عوامل زمینه ای رسانه های اجتماعی مجازی با تمایل به ورزش رابطه مثبت و معناداری برقرار است. ضریب همبستگی برابر با 48/0 و ضریب تبیین برابر با 22/0 می باشد و می توان گفت 22 درصد از تغییرات تمایل به ورزش از طریق عوامل زمینه ای رسانه های اجتماعی مجازی تببین می شود. با توجه به اینکه از بین این عوامل مشارکت اجتماعی و اطلاع رسانی بیشترین تاثیر بر تمایل به ورزش را دارا می باشند، می توان گفت در صورتی که رسانه ها بتوانند برنامه های جمعی را در راستای اجرای همایش های ورزشی و پیاده روی های عمومی ورزشی در سطح شهر به عموم مردم اطلاع رسانی نمایند می توانند باعث افزایش انگیزه مشارکت ورزشی مردم می گردند.