ابراهیم داوودی

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر؛ شناخت میزان تأثیر بکارگیری سامانه رخداد های انتظامی در مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم در فرماندهی انتظامی استان قم است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر ماهیت داده ها، توصیفی- تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل 120 نفر از فرماندهان و مدیرانی هستند که در حوزه پیشگیری از جرم در استان قم فعالیت می کنند. 92 نفر از آنها به عنوان حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی- مورگان ازطریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. با استفاده از دو پرسشنامه محقق ساخته «کاربرد های سامانه رخداد های انتظامی» و «مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم» داده ها جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از محاسبه کجی و کشیدگی توزیع نمرات، آزمون پارامتریک پیرسون و تحلیل رگرسیون، انجام شد. یافته ها: با توجه به مقادیر «43/0=r و 01/0>sig» ضریب محاسبه شده معنادار و رابطه مثبت در سطح 01/0 به دست آمد. بنابراین بین بکارگیری سامانه رخداد های انتظامی با مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم رابطه معناداری وجود دارد و به صورت معناداری با افزایش بهره مندی از سامانه رخداد های انتظامی، کیفیت مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم افزایش پیدا می کند. نتایج: با توجه به یافته های پژوهش، مدیران انتظامی با افزایش شناخت قابلیت های سامانه و مهارت بکارگیری آن می توانند در انجام امور حوزه مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم از این سامانه به نحو مطلوب استفاده کنند، این سامانه درصورت وجود مدیریت واحد، نظارت مستمر و پشتیبانی سخت افزاری و نرم افزاری، ابزاری است که با بهره مندی هرچه بیشتر از آن نقش بسزایی در توانمندسازی فرماندهان و مدیران پلیس ایفا می کند.

زمینه و هدف: باتوجه به گسترش رویکردهای مشارکت محوری در رفع عوامل آسیب زای محلی، شورای معتمدان پلیس از سال 1393 برابر دستورالعمل معاونت اجتماعی ناجا فعال شد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر فعالیت های شورای معتمدان پلیس در پیشگیری از توزیع مواد مخدر در قزوین انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل: 1. فرماندهان و مدیران لایه یک شهرستان و استان، کلانتری های سطح شهر قزوین و مسئولان استان و شهرستان قزوین بالغ بر 54 نفر و 2. شهروندان قزوینی به تعداد 673000 نفر»، حجم نمونه جامعه اول به صورت تمام شمار و جامعه دوم، براساس رابطه کوکران، 384 نفر به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، دو پرسش نامه محقق ساخته «فعالیت های شورای معتمدان» و «پیشگیری از توزیع مواد مخدر» است. برای بررسی روایی ابزار از روایی صوری و پایایی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار 87/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در بخش توصیفی از آماره های فراوانی، میانگین و نسبت و در بخش استنباطی از آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف و رگرسیون ساده و چندگانه استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته های پژوهش، ارتباط معناداری بین متغیر مستقل فعالیت های معتمدان محلی و متغیر پیشگیری از توزیع مواد مخدر در شهر قزوین وجود دارد و به صورت معناداری با افزایش فعالیت های شورای معتمدان، توزیع مواد مخدر کاهش پیدا می کند. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، با افزایش یک واحد بر فعالیت های معتمدان محلی، پیشگیری از توزیع مواد مخدر در شهر قزوین به میزان 828/0 واحد افزایش می یابد، بنابراین اهتمام و حمایت بیشتر از فعالیت های شورای معتمدان پلیس، پیشگیری از توزیع مواد مخدر در سطح شهر قزوین را تقویت خواهد کرد.  

زمینه و هدف: شناسایی موانع موجود و مؤثر بر کیفیّت خدمات انتظامی و افزایش مطلوبیت اجتماعی یکی از ضرورت های فعلی فراجا است. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر شناسایی موانع ارائه خدمات مطلوب انتظامی در کلانتری و راهکارهای مانع زدایی از خدمات مطلوب انتظامی در کلانتری ها بود.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت داده ها، کیفی است. جامعه آماری آن، رؤسای کلانتری های استان مازندران (افسران دارای خدمت بیش از ده سال خدمت) بود. نمونه گیری به صورت هدفمند و با اولویت رؤسای کلانتری های استان مازندران بوده است. نمونه گیری و انجام مصاحبه با مشارکت کنندگان تا رسیدن به اشباع نظری که حدود 23 نفر بوده، ادامه یافت. همچنین برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها براساس تکنیک های روش تحلیل مضمون با استفاده از نرم افزار MAXQDA صورت گرفت.یافته ها: یافته های حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که موانع ارائه خدمات مطلوب انتظامی در کلانتری ها در چهار دسته موانع «قانونی و حقوقی، منابع انسانی، فناوری و تجهیزاتی و موانع ساختاری» طبقه بندی می شود و راهکارهای ارائه شده نیز شامل پنج گونه راهکار «حقوقی و قانونی، آموزشی، منابع انسانی، ساختاری و راهکار آماد و پشتیبانی» است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که راهکارهای آموزشی با توجه به تعداد مضامین استخراج شده به عنوان مهم ترین راهکار مطرح است که شامل سه عامل آموزش امور قضایی، آموزش تخصصی، توانمندسازی و آموزش همگانی بودند. هرکدام از عوامل مذکور شامل راهکارهایی مانند آموزش مستمر و مداوم نیروهای مشاور، ارائه آموزش های تخصصی و دوره ای، برگزاری آموزش های همگانی، نصب بَرنوشته های (بنر) آموزشی در سطح حوزه، ارتقای سطح دانش و معلومات مدیران و مجریان آموزشی، ایجاد فضای مناسب جهت ارائه مشاوره، بهبود دانش انتظاماتی و قضایی، جذب روانشناس برای کوپ ها و غیره است.