شیدا شکاری نمین

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگویی برای کاهش شکاف بین نسلی از طریق شبکه اجتماعی اینستاگرام در بین دانش آموزان انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر داده ها، آمیخته و از نظر اجرا، پیمایشی اکتشافی بوده است. جامعه آماری بخش کیفی، خبرگان و صاحبنظران؛ شامل مدیران ارشد آموزش و پرورش و استادان دانشگاهی حوزه فرهنگ و فضای مجازی بوده اند که بر اساس رویکرد هدفمند و به روش گلوله برفی، تعداد 20 نفر از آنان برای مصاحبه انتخاب شده اند و در بخش کمی نیز والدین، مدیران و معلمان مدارس دوره دوم متوسطه شهر تهران شرکت داشته اند. به منظور تعیین حجم نمونه، با استفاده از جدول کرجسی، 163 نفر نمونه انتخاب شده اند و روش نمونه گیری، تصادفی بوده است. همچنین برای تعیین اعتبار یافته ها در بخش کیفی، از سه روش کثرت گرایی و برای تعیین پایایی در بخش کمی از روش آلفای کرونباخ بهره برده شده است. برای تحلیل داده های کیفی از کدگذاری نظری و برای تحلیل داده های کمی، از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شده و نتایج به دست آمده، به شناسایی 65 کد باز، 17 کد محوری و 5 کد انتخابی به عنوان برنامه ها و راهبردهای فرهنگی مؤثر بر کاهش شکاف بین نسلی از طریق شبکه اجتماعی اینستاگرام در بین دانش آموزان انجامیده است. در نهایت نیز عوامل به دست آمده، الگوی مزبور را تشکیل داده اند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که با اجرای راهبردها و برنامه های فرهنگی شناسایی شده می توان شکاف بین نسلی در میان دانش آموزان دوره دوم متوسطه را تاحدی کاهش داد.   

برای شناخت فرهنگ جامعه میزبان می توان از موسیقی نواحی که شباهت بسیاری با فرهنگ آن جامعه دارد سود جست. جذب گردشگر براساس موسیقی محلی با توجه به تنوع قومی در ایران راهکار مناسبی به نظر می رسد اما آنطور که شایسته بوده به آن توجه نشده است. مسئله مورد توجه پژوهش این است که چگونه موسیقی محلی ایران در جذب گردشگران فرهنگی می تواند ثمربخش باشد. این تحقیق با استفاده از روش تئوری زمینه ای ساختارگرا به مطالعه این نوع موسیقی با توجه به جذب گردشگران فرهنگی می پردازد. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه، مشاهده روی خط و جمع آوری مدارک و متون در چارچوب روش تئوری زمینه ای و به وسیله نمونه گیری هدفمند گردآوری شده است. روش نمونه گیری نظری به صورت غیر تصادفی و انتخاب نمونه ها هم سوی هدف پژوهش بوده است. تعداد نمونه ها از ابتدا مشخص نبوده و حین تحلیل داده ها ادامه یافت تا به اشباع نظری رسید. در این راستا از متخصصان موسیقی نواحی ایران و گردشگری مصاحبه به عمل آمده است. داده هایی که از مصاحبه با متخصصان و نخبگان به دست آمد با استفاده از نرم افزار «ان ویو» کد گذاری (باز،محوری و انتخابی) صورت پذیرفت و 37 مفهوم و 6 مقوله خارج شد و «بدل شدن به جاذبه فرهنگی» مقوله مرکزی شد و در نهایت با مدل پارادایمی، تئوری خودبینانه ارائه شد. «ناآگاهی» و «شناخت و مشکلات زیرساختی» از عوامل مداخله گر هستند. طراحی رویدادهایی با محوریت موسیقی محلی، جشنواره های مشترک با دیگر کشورهایی که دارای زبان مشترک هم هستند  به دلیل شباهت های فرهنگی، اجرای موسیقی نواحی در مکان های عمومی و طراحی کردن بسته های سفر با رویکرد موسیقی نواحی از روش های توسعه گردشگری موسیقی است.

مقدمه و هدف پژوهش:دنیای مجازی ، جهانی است که تاثیرات آن بر زندگی همواره مورد توجه و سئوال بوده است و امروزه به دلیل گستردگی بیش از حد آن حساسیت های فراوانی را ایجاد کرده است. از این رو در این پژوهش در تلاش بودیم تا پس از بررسی این گونه از ابزارهای ارتباطی به تاثیر آنها بر روی یک جامعه آماری که در این پژوهش دانشجویان دانشگاه تهران مرکز بوده است ، بپردازیم. روش پژوهش:بر این اساس تعداد 300 پرسش نامه را میان دو گروه از دانشجویان عضو و غیرعضو توزیع کرده و با طرح سئوالاتی مرتبط با شبکه های مجازی و سبک زندگی به بررسی تاثیرات این گونه از ابزارهای ارتباطی بر روی سبک زندگی دانشجویان دانشگاه آزاد تهران مرکز پرداختیم تا به این پرسش بنیادی پاسخ گوئیم که آیا رابطه معنا داری بین عضویت و حضور درشبکه های اجتماعی مجازی(فیس بوک)و سبک زندگی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزوجود دارد؟ با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (فراوانی ، درصد فراوانی ، ضریب و جداول توزیع فراوانی) و بوسیله نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها:در این راستا فرضیه این پژوهش بدین شکل تدوین شده بود که به نظرمی رسد بین عضویت و حضور در شبکه های اجتماعی مجازی(فیسبوک) و سبک زندگی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: تحقیقات نشان دهنده آن است که عضویت در شبکه های مجازی نه به لحاظ مدت آن و به لحاظ شدت فعالیت در آن زمینه ساز شکل گیری سبک ویژه ای از زندگی نبوده است و بدین ترتیب فرضیات این پژهش رد شده و عدم رابطه ی مستقیم میان عضویت در شبکه های اجتماعی و سبک زندگی متمایز اثبات می شود.