ایمان شیرزاد

مقدمه: هدف از این تحقیق ارائه مدلی کاربردی به منظور ارتقای اخلاق ورزشی و تدوین کدهای اخلاقی به عنوان راهنمای رفتاری مربیان ورزش است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آمیخته و نحوه جمع آوری داده ها میدانی است. برای تدوین کدهای اخلاقی برای مربیان ورزش، مصاحبه ای بین 13 نفر (نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی) از مربیان تیم های ورزشی لیگ برتر، یک و دوی فوتبال (به ویژه مربیان اخلاق مدار) انجام، سپس پرسشنامه مستخرج از مصاحبه کیفی در اختیار 30 تن از مربیان فوتبال قرار گرفت. در نهایت برای تعیین تناسب مدل پیشنهادی، پرسشنامه 23 گویه ای محقق ساخته در اختیار تعدادی از صاحب نظران حوزه اخلاق ورزشی ویژه مربیان قرار گرفت و مدل نهایی ارائه شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که شش عامل یا کد اخلاقی اصلی برای اخلاق ورزشی مربیان وجود دارد که به ترتیب بار عاملی شامل عوامل مرتبط با توجه و تمرکز با بار عاملی 86/0 دارای بالاترین اولویت، عوامل مرتبط با عدالت و رفتار منصفانه با بار عاملی 84/0، عوامل مرتبط با امانتداری با بار عاملی 83/0، عوامل مرتبط با مراقبت و مسئولیت پذیری و جوانمردی با بار عاملی 70/0، عوامل مرتبط با صلاحیت فنی با بار عاملی 62/0 و عوامل مرتبط با اعتقادات و ارزش ها با بار عاملی 54/0 با اولویت ششم است. نتیجه گیری: در نهایت پیشنهاد می شود که با در نظر گرفتن عوامل استخراج شده به عنوان الگویی کاربردی، منشوری برای کدهای اخلاقی مربیان ورزش تدوین و به عنوان ضابطه قانونی معرفی شود.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودکارامدی بر رضایت شغلی کارکنان فدراسیون های ورزشی موفق کشور است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد متناسب با مبانی نظری و تأیید خبرگان و متخصصان و برای سنجش خودکارامدی عمومی در تحقیق حاضر از مقیاس استاندارد خودکارامدی عمومی شرر استفاده شد که مشتمل بر 17 سؤال است. همچنین به منظور سنجش رضایت شغلی از مقیاس رضایت شغلی عمومی ویس و همکاران استفاده شد که دارای ابعاد سه گانه عوامل درونی، عوامل بیرونی و عوامل عمومی رضایت شغلی و مشتمل بر 20 سؤال است. به منظور تعیین پایایی آزمون از روش آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی از نظرهای متخصصان و استادان راهنما و مشاور استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات بدین ترتیب بود که خودکارامدی عمومی با عوامل درونی و بیرونی رضایت شغلی آنها رابطه معناداری نشان داد، درحالی که این اثرگذاری بر عوامل عمومی رضایت شغلی معنادار نبود. همچنین مؤلفه های کارامدی توانستند تا 26 درصد پیش بینی مناسبی برای رضایت شغلی داشته باشند.