هانیه یاوری

هدف از انحام این پژوهش، بررسی پیش بینی بی صداقتی تحصیلی بر اساس مجذوبیت تحصیلی، اهداف پیشرفت و باورهای ضمنی هوش در دوران شیوع کرونا ویروس(کووید-19) بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 بودند. حجم نمونه 200 نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ، فیدل و اولمن(2007) و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به مقیاس بی صداقتی تحصیلی(ADS) ویترسپون، مالدونادو و لاسی(2010)، سیاهه مجذوبیت تحصیلی(SEI) سالملا-آرو و آپادایا(2012)، پرسشنامه تجدیدنظر شده اهداف پیشرفت(AGQ-R) الیوت و مورایاما(2008) و مقیاس باورهای ضمنی هوش(ITIS) عبدالفتاح و یاتس(2006) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین مجذوبیت تحصیلی، اهداف پیشرفت و باورهای ضمنی هوش با بی صداقتی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که 3/64 درصد واریانس بی صداقتی تحصیلی به وسیله مجذوبیت تحصیلی، اهداف پیشرفت و باورهای ضمنی هوش تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که مجذوبیت تحصیلی، اهداف پیشرفت و باورهای ضمنی هوش سهم معنادار در پیش بینی بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان دارند.

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر،بررسی اثربخشی یادگیری سازگار با مغز بر کارکردهای روزانه حافظه و کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری بود.روش پژوهش: اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع نیمه آزمایشی مبتنی بر طرح پیش آزمون ﭘﺲآزﻣﻮن با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان ابتدایی مبتلا به ناتوانی های یادگیری شهر همدان در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه آماری مشتمل بر 30 نفر بود که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند (هر گروه 15 نفر). ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و سپس، گروه آزمایش در معرض هشت جلسه شصت دقیقه ای مداخله یادگیری سازگار با مغز قرار گرفت. بعد از اتمام جلسات آموزشی، از دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کارکردهای روزانه حافظه گیورتن، مجروس، لیجیون و کتل (2018)، پرسشنامه کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریچ (1997) و ناتوانی های یادگیری کلورادو ساخته ی ویلکات، بوادا، ریدل، چابیلداس، دفریس و پنینگتون (2011) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: بر اساس تحلیل کوواریانس مشخص شد که نمرات کارکردهای روزانه حافظه و کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری پس از مداخله یادگیری سازگار با مغز در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بهبود یافت (05/0>P). نتایج: یادگیری سازگار با مغز تأثیر بسزایی در کارکردهای روزانه حافظه و کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان داشت و بر این اساس، به مربیان و متخصصان در حوزه ناتوانی های یادگیری پیشنهاد می شود که از این روش مداخله در جهت بهبود مشکلات دانش آموزان مبتلا ناتوانی های یادگیری بهره بگیرند.

مقدمه: تاب آوری آموزشی از جمله عوامل بسیار مهمی است که بر نتایج آموزشی تأثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل تاب آوری آموزشی دانشجویان علوم پزشکی انجام گرفت. روش کار: روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. نمونه مطالعه را 433 دانشجوی کارشناسی تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده مرحله ای و از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان انتخاب شدند. پرسشنامه های جهت گیری مذهبی، خوش بینی آموزشی، درگیری آموزشی و تاب آوری آموزشی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. داده ها به وسیله تحلیل معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل اولیه از برازش مطلوبی برخوردار است. در این مطالعه همه مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم بجز مسیر مستقیم جهت گیری مذهبی بر درگیری آموزشی، معنادار بودند. نتیجه گیری: بنابراین، در تدوین برنامه های آموزشی جهت بررسی وضعیت تاب آوری آموزشی بهتر است که جهت گیری مذهبی، درگیری آموزشی و خوش بینی آموزشی مورد اهداف بررسی قرار بگیرند.

هدف پژوهش بررسی اثربخشی آموزش امید بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه بوده است. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 1396-1395 به تعداد 3800 نقر بودند. به روش نمونه گیری تصادفی ساده 30 نفر انتخاب، و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) جایگزین شدند. برای انجام پژوهش ابتدا در شرایط یکسان از هر دو گروه پیش آزمون با استفاده از  پرسشنامه ی سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش (2006) به عمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش امید قرار گرفتند. هر هفته یک جلسه90 دقیقه ای به طول انجامید. پس از اتمام جلسات آموزشی بر روی گروه آزمایش از هر دو گروه در شرایط یکسان پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کووایانس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد ، در نتیجه آﻣﻮزش امید بر سرزندگی تحصیلی داﻧﺶآﻣﻮزان دﺧﺘﺮ موثر بوده است. با توجه به اثربخشی آموزش امید می توان از آن در جهت افزایش سرزندگی تحصیلی داﻧﺶآﻣﻮزان دﺧﺘﺮ استفاده کرد.