علیرضا آقابابا

در سال های اخیر، سواد بدنی توجه بین المللی را به خود معطوف نموده و بدلیل مرتبط بودن به سیاست آموزشی و ورزشی، سرمایه گذاری فراوانی روی این مدل در کشورهای مختلف صورت گرفته است. علیرغم اهمیت موضوع سواد بدنی، از آن جا که این مفهوم هنوز در مراحل اولیه است، هنوز ابزار دقیقی برای ارزیابی آن در سنین و بین قشرهای مختلف وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی ابزار سواد بدنی ادراک شده در معلمان تربیت بدنی بود. بدین منظور 208 نفر از معلمان تربیت بدنی زن و مرد با دامنه سنی 20 تا 66 سال پرسشنامه سواد بدنی تکمیل نمودند. ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمه نسخه فارسی پرسشنامه تأیید و در ادامه برای تعیین روایی سازه پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقه ای با روش آزمون-آزمون مجدد استفاده شد. نتایج نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از 90/0 می باشد. ضریب آلفای کرونباخ برای سواد بدنی ادراک شده و ابعاد آن بالای 7/0 (مقدار شاخص قابل قبول بودن) به دست آمد. بر اساس نتایج، نسخه فارسی ابزار سواد بدنی ادراک شده در معلمان تربیت بدنی از روایی سازه و پایایی درونی و زمانی مطلوب و قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی سواد بدنی معلمان تربیت بدنی استفاده کرد.

هدف پژوهش بررسی اثر دوران قرنطینه خانگی بر میزان فعالیت های بدنی و خلق وخوی دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی علی مقایسه ای بود که به شیوه میدانی انجام گرفت. در این مطالعه 479 دانش آموز مقطع متوسطه استان کردستان، به شیوه در دسترس و بر اساس حضور در شبکه های اجتماعی از قبیل واتس آپ، تلگرام و... از طریق هماهنگی با مدیران مدارس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود. پایایی پرسشنامه در مطالعه مقدماتی89/0 به دست آمد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری خی دو، آنوا و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان فعالیت بدنی آنان در دوران قبل از کرونا و قرنطینه تفاوت معناداری داشت. میزان خلق وخوی منفی در دوران قرنطینه تحت تأثیر تعداد جلسات تمرینی در هفته قرار داشت. مدیران و معلمین تربیت بدنی می توانند با برنامه ریزی صحیح جهت انجام فعالیت های ورزشی مناسب با رعایت پروتکل ها عواقب جسمانی و روانی دوران قرنطینه را به حداقل برسانند.

بررسی تجربه هیجانی و شناختی ورزشکاران جهت پیشگیری از آسیب پذیری روان شناختی اهمیت زیادی دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ورزشی و آسیب پذیری روان شناختی ورزشکاران در ورزش های فردی و گروهی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ورزشکاران ورزش های انفرادی و گروهی در سال 1398 تشکیل می دادند. نمونه پژوهش 120 نفر از ورزشکاران رشته های ورزش انفرادی بودند که به روش نمونه گیری در دسترس از بین جمعیت ورزشکاران رشته های انفرادی انتخاب شدند. همچنین 120 نفر از ورزشکاران رشته های گروهی بر اساس سن، جنسیت و سابقه ورزشی با ورزشکاران انفرادی همتا شدند و به پرسش نامه محقق ساخته راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ورزشی و آسیب پذیری روان شناختی پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین مؤلفه راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان ورزشی با افسردگی، اضطراب، استرس، رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین مؤلفه راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان ورزشی با افسردگی، اضطراب، استرس و نمره کل پرسش-نامه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد بین ورزشکاران فردی و گروهی در مؤلفه های فاجعه سازی و ملامت دیگران، ملامت خویشتن، نشخوارگری فکری، افسردگی و اضطراب تفاوت وجود داشت. به عبارت دیگر ورزشکاران رشته های ورزشی انفرادی نمرات بالاتری به دست آوردند. سبک هایی که ورزشکاران برای تنظیم هیجانات شان به کار می برند، در تعیین آسیب پذیری روان شناختی آنان اهمیت دارند و تقویت راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجانی باید به عنوان هدفی برای پی ریزی مداخلات و برنامه های آموزشی سلامت روان مورد توجه واقع شود. به طوری که ورزشکاران در مواقع ارزیابی شان از موقعیت ها، بتوانند از راهبردهایی استفاده نمایند که مناسب ترین جو هیجانی را در رقابت ایجاد کند

امروزه استفاده از مواد نیروافزا به دلایل مختلفی توسط ورزشکاران رو به افزایش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی نگرش ضمنی و آشکار دانشجویان زن ایرانی ورزشکار نسبت به داروهای دوپینگی و مکمل بود. برای این منظور 200 دانشجوی ورزشکار دختر داوطلب در این آزمون شرکت کردند. برای بررسی نگرش دانشجویان از ابزار آزمون تصاویر مبتنی بر دوپینگ استفاده شد. نتایج نشان دهنده نگرش منفی نسبت به مواد دوپینگی (52±99/11-) و نگرش مثبت نسبت به مکمل های ورزشی (29±56/1) در هر دو نگرش (ضمنی و آشکار) است. همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بین نگرش ضمنی و آشکار دانشجویان به دوپینگ اختلاف معناداری وجود دارد اما اختلافی در نگرش نسبت به مکمل های غذایی مجاز دیده نشد. به نظر می رسد با برنامه های آموزشی مبتنی بر کنترل و پیشگیری دوپینگ با متد ارزیابی غیرمستقیم نگرش و تفکر ورزشکاران می توان از پیامدهای ناگوار دوپینگ پیشگیری نمود

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرات شیوع کروناویروس 2019 بر میزان فعالیت های ورزشی و خلق و خوی بازیکنان غیرحرفه ای فوتبال در ایران انجام شد. این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع میدانی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه فوتبالیست های غیرحرفه ای زن و مرد در ایران قبل از شیوع بیماری کووید-19 می باشد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد گروه بین المللی پژوهشگران کووید-19 و ورزش استفاده شد که پایایی این پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ (82/0 ) تعیین و روایی نیز پس از بررسی توسط تعدادی از اساتید متخصص در این زمینه مورد تأیید قرار گرفت. پرسشنامه مربوطه با کمک هیأت های فوتبال به صورت الکترونیکی و آنلاین منتشر و تعداد 686 پرسشنامه از کل کشور به روش کاملاً تصادفی و طبقه ای تکمیل و جمع آوری گردید و به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. نتایج پژوهش حاکی از این است که در زمان قرنطینه 84 درصد اماکن سرپوشیده و 6/66 درصد اماکن روباز تعطیل هستند و 7/28 درصد افراد شغل خود را به دلیل شیوع کووید-19 از دست داده اند. همچنین نتایج نشان داد که بین تعداد جلسات، مدت و شدت تمرینات قبل از دوره کرونا و حین دوره کرونا تفاوت معناداری در فوتبالیست ها وجود دارد؛ ولی بین نتایج تست کووید-19 و میزان پایبندی به قوانین و پروتکل های بهداشتی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری اینکه فعالیت های ورزشی و به پیروی از آن خلق و خوی به شدت تحت تأثیر کووید-19 قرار گرفته و کاهش یافته اند.

هدف این پژوهش، تأثیر مراقبه ذهن آگاهی بر وضعیت ذهن آگاهی، حالت اجرای روان (سبک بالی) و عملکرد ورزشی ورزشکاران رشته تنیس روی میز بود. تعداد 30 ورزشکار مرد تنیس روی میز از لیگ والیبال، به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه ذهن آگاهی ورزشی، پرسش نامه اجرای روان وضعیتی و پرسش نامه عملکرد ورزشکاران چاربونیو استفاده شد. گروه تجربی به مدت شش هفته دو جلسه ای، براساس پروتکل ذهن آگاهی ورزشی تحت آموزش های ذهن آگاهی قرار گرفتند. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که وضعیت ذهن آگاهی، روانی اجرا (سبک بالی) و عملکرد، در گروه تجربی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است. با توجه به اثر تمرینات ذهن آگاهی بر وضعیت ذهن آگاهی، سبک بالی و اجرای ورزشکاران، این تمرینات می توانند درکنار دیگر تمرینات و مهارت های روان شناختی برای توسعه عملکرد ورزشی ورزشکاران به کار برده شوند.

هدف از این تحقیق مرور نظام مند و فراتحلیل پژوهش های انجام شده در زمینه شیوع مصرف مواد نیروزا در ورزشکاران ایرانی بود. در این مطالعه مروری و فراتحلیل تعداد 15 تحقیق واجد شرایط برای ورود به این مطالعه انتخاب شدند و تعداد 8078 ورزشکار در بیش از 20 رشته ورزشی در دوره های سنی نوجوانی و جوانی در این 15 مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری و کد گذاری اطلاعات این 15 تحقیق ،با استفاده از نرم افزار CMA همه داده ها کدگذاری و با استفاده از دو مدل ثابت و تصادفی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج فراتحلیل انجام شده در این زمینه نشان داد برآورد نقطه ای مصرف مواد نیروزا بر اساس مدل تصادفی در مردان ورزشکار ایرانی 9/63 درصد و در دامنه ای بین 6/50 تا 3/75 درصد در نوسان است. همچنین شیوع مصرف مواد نیروزا در زنان ورزشکار جامعه ایرانی در یک برآورد نقطه ای بر اساس مدل ثابت برابر با 3/28 درصد و در برآورد دامنه ای در دامنه  3/25 تا 4/31 درصد بود. بیشترین میزان شیوع مصرف این مواد به ترتیب بین ورزشکاران رشته بدنسازی، وزنه برداری، کشتی، شنا و دو و میدانی بود. نتایج این تحقیق نشان داد مصرف مواد نیروزا و دوپینگ واقعیتی انکار ناپذیر بوده و امروز تنها مختص مردان ورزشکار در برخی از رشته ها نیست. دامنه این شیوع در زنان ورزشکار و جمعیت بسیار گسترده ای از ورزشکاران رشته های مختلف می باشد.بنابراین  در صورت عدم توجه مسئولین، سیاستمداران و برنامه ریزان به این موضوع هر روز شاهد آسیب بیشتر جوانان و نوجوانان کشور خواهیم بود.