سعیده خجسته

پیشینه و اهداف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش خودکنترلی هیجان بر ارتباطات جمعی و رفتارهای نابهنجار در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی انجام شد. روش ها : روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح های پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم ناحیه 2 شهر کرمان، در سال تحصیلی 1402-1403 بودند. تعداد 30 نفر از دانش آموزان با استفاده از روش در دسترس انتخاب و در مرحله بعد با استفاده از روش انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون و همکاران (1983) و ارزیابی رفتاری راتر  (1967)  و پکیج مداخله تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرایند گروس (2007) در 8 جلسه 75 دقیقه ای ارائه شد. لازم به ذکر است که هر دو گروه پرسشنامه های مهارت اجتماعی ماتسون و همکاران (1983) و ارزیابی رفتاری راتر (1967) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. مشارکت کنندگان گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش داده شدند، در حالی که در این مدت گروه کنترل در کلاس های آموزش خودکنترلی هیجانی شرکت نداشتند. بعد از پایان آموزش از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد. داده های جمع آوری شده، با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکنترلی هیجان بر ارتباطات جمعی و رفتارهای نابهنجار در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی اثربخش است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود، استفاده از آموزش مهارت های خودکنترلی هیجانی در کارگاه های آموزشی و تربیتی بیش از پیش مورد توجه معلمان، مربیان پرورشی و والدین قرار گیرد.

پژوهش با هدف اثربخشی مداخله مثبت اندیشی بر فرسودگی تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر کرمان انجام شد. روش مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. ابتدا به 100 نفر از دانش آموزان به صورت در دسترس پرسشنامه فرسودگی تحصیلی و درگیری تحصیلی داده شد و از میان آنها 40 نفر به عنوان نمونه (افرادی دارای درگیری تحصیلی پایین تا متوسط و فرسودگی تحصیلی بالا) انتخاب شدند و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش از دو پرسشنامه درگیری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی و همچنین بسته استاندارد آموزشی مثبت اندیشی استفاده شد. مشارکت کنندگان گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش داده شدند؛ درحالی که در این مدت گروه کنترل در کلاس های مثبت اندیشی شرکت نداشتند. قبل از شروع آموزش از هر دو گروه آزمایش و کنترل پیش آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته های اجرای دو پرسشنامه نشان دادند آموزش مثبت اندیشی بر فرسودگی تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان تأثیر معناداری دارد؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت آموزش مثبت اندیشی باعث بهبود فرسودگی تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان شده است. همچنین، آموزش مثبت اندیشی در دانش آموزان باعث حذف افکار منفی و پرورش افکار مثبت شده است، سطح انرژی و توانمندی دانش آموزان را افزایش داده و این امکان را برای دانش آموز فراهم کرده است تا با رهایی از تفکر منفی، شکست را به موفقیت و تهدید را به فرصت تبدیل کنند.  

این تحقیق با هدف تاثیر استفاده از تلفن همراه بر یادگیری سازمانی معلمان دوره ابتدایی کرمان انجام گرفت. تحقیق نیمه تجربی و با گروه کنترل و آزمایش انجام شد.جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر کرمان به تعداد642 نفر بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس 50 نفر از معلمان انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 25 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری داده ها، پرسشنامه یادگیری الکترونیکی سازمانی هافسکی و همکاران (2009) بود که توسط آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله تکمیل گردید. داده ها با روش تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS23تحلیل شد. نتایج نشان داد فناوری اطلاعات تلفن همراه بر یادگیری سازمانی معلمان و مولفه های آن شامل(مهارت و ارتباط پیوسته،انگیزش، دسترسی به فناوری، توانایی یادگیری از طریق رسانه و موفقیت در یادگیری الکترونیکی) موثر است. بنابراین تلفن همراه می تواند ابزاری مناسب در یادگیری برتر در همه سازمان ها خصوصا سازمان های آموزشی باشد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی استفاده از شبکه های اجتماعی (تلگرام و اینستاگرام) بر عملکرد تحصیلی و دلبستگی به مدرسه دانش آموزان ناحیه 2شهرستان کرمان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه یازدهم متوسطه ناحیه 2کرمان بود. نمونه این پژوهش 40 نفر از جامعه بود که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد.ابزار اندازه گیری داده ها دو پرسشنامه استاندارد عملکرد تحصیلی فام و تیلور(1990) و پرسشنامه دلبستگی به مدرسه بری، بتی و وات(2004) بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها، نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه گواه و آزمایش از نظر آماری در سطح معناداری 0.05< P وجود دارد و همچین استفاده از شبکه اجتماعی بر عملکرد تحصیلی و دلبستگی به مدرسه تاثیر معناداری دارد.معلمان دانش آموزان را با معایب و تهدید های استفاده از شبکه های مجازی آشنا کنند و همچنین با ایجاد فضای شاداب در محیط مدرسه باعث ایجاد شور و اشتیاق و در نهایت افزایش دلبستگی دانش آموزان به مدرسه شوند

مقدمه:امروزه آگاهی از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی یکی از الزامات موفقیت دانش آموزان محسوب می شود. یادگیری خود تنظیمی یک مهارت عملکرد تحصیلی یا ذهنی نیست، بلکه یک فرایند خود هدایت گری است که یادگیرندگان می توانند مهارت های ذهنی شان را در مهارت های تحصیلی بکار گیرند. روش ها:این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان پسر ودختر پایه ششم ابتدایی شهرستان فهرج می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی از پایه ششم انتخاب و بر اساس شماره کلاس در دو گروه آزمایش و شاهد (هر گروه 25 نفر)گمارده شدند. ابزار گردآوری در این پژوهش پرسشنامه تفکرانتقادی ریکتس (2003)وپرسشنامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ (1970 )که قبل و بعد از آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در بین دانش آموزان گروه گواه و آزمایش توزیع شد.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS23 انجام شد. یافته ها:یافته های پژوهش حاکی از تاثیر مثبت و معنادار آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر تفکر انتقادی و سلامت روان دانش آموزان است. نمرات میانگین تعدیل شده تفکر انتقادی )خلاقیت)و سلامت روان بربهبود( نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی) تأکید میکند، گروه آزمایش که مورد آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی قرار گرفته اند در مقایسه با گروه کنترل که تحت آموزشی قرار نداشته اند، از میزان تفکر انتقادی بالاترو سلامت روان بهتری برخوردارند. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد می شود در کتاب راهنمای تدریس معلم درسی برای آگاهی دانش آموزان، آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی گنجانده شودو توصیه می گردد که مولفین و نویسندگان کتاب های درسی، الگوهای تدریس را که بر اساس یادگیری خودتنظیمی بنا شده است، در کتاب های دانش آموزان بیشتر مورد بحث قرار دهند.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مجازی با استفاده از سامانه شاد بر انگیزه پیشرفت و مدیریت زمان در دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره متوسطه دوم در ناحیه 2 شهرستان کرمان بود. افراد جامعه شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره متوسطه دوم ناحیه 2 شهرستان کرمان به تعداد 5500  نفر بودند که از این تعداد 40 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به عنوان نمونه پژوهش جای گماری شدند. ابزار گردآوری داده در پژوهش پرسشنامه انگیزه پیشرفت (ACMT) مبتنی بر روش تکمیلی جملات با تجدیدنظر دکتر وی. پی. باهارگاوا (1994) و پرسشنامه استاندارد مدیریت زمان مورهد و گریفین(1989) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش توصیفی از مقیاس های واریانس، انحراف استاندارد و میانگین استفاده شد و در بخش استنباطی جهت سنجش تاثیر برنامه شاد از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش سامانه شاد بر افزایش انگیزه پیشرفت دانش آموزان و مدیریت زمان تاثیرگذار بود. به عبارتی استفاده از سامانه شاد موجب افزایش انگیزه پیشرفت در دانش آموزان شد. همچنین استفاده از سامانه آموزشی شاد به مدیریت زمان بیشتر در دانش آموزان کمک کرد و باعث شد که بهتر از گذشته زمان و وقت خود را مدیریت نمایند و به بهترین نحو از آن استفاده نمایند. بنابراین استفاده از سامانه شاد در دوران آموزشی پسا کرونا و حتی آموزش حضوری نیز، در کنار انواع روش های تدریس به عنوان یک نرم افزار کمک آموزشی دیگر پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: شن بازی درمانی روشی است غیرکلامی، نمادین، و بر اساس تجربه های خلاق افراد که در آن دانش آموز با ساختن دنیای خیالی خود در شن ها، تعارض ها، تمایل ها، و هیجان های خود را بیان می کند. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شن بازی درمانی بر اضطراب و انگیزه پیشرفت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی انجام شد. روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 99-98 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 50 دانش آموز از جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه (25 دانش آموز در هر گروه) جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها در این مطالعه از دو مقیاس اضطراب بک (1990) و انگیزه پیشرفت هرمنس (1970) استفاده شد. در مرحله پیش آزمون، هر دو گروه با استفاده از ابزارهای ذکر شده مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس برنامه شن بازی درمانی به مدت سه هفته، طی 9 جلسه 45 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. داده های جمع آوری شده با تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار SPSS23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد میزان اضطراب گروه آزمایش بعد از انجام فعالیت های شن بازی، کاهش یافته (0/01>,P 8/235 F=) و میزان انگیزه پیشرفت این گروه، افزایش یافت (0/01 >865 ,P /3 F=). نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه می توان نتیجه گرفت که کودکان از طریق شن بازی می توانند رفتارهای مناسب تر و اجتماعی تری را ابراز کنند و از آن به عنوان معبری برای تخلیه احساسات و کاهش رفتارهای مضطرب خود، استفاده کنند. همچنین شن بازی درمانی باعث می شود دانش آموزانی که انگیزه و علاقه ای نسبت به یادگیری دروس ندارند، فرصت های آموزشی و یادگیری جدیدی را به دست آورند که همین موضوع موجب افزایش انگیزه پیشرفت در آنها می شود.

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با اعتماد به نفس و سلامت روان اعضای هیئت علمی و دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر کرمان انجام شد. روش: روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مطالعه، اعضای هیئت علمی و دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز کرمان بودند. نمونه بررسی 28 عضو هیئت علمی مرکز کرمان و 150 دانشجو بود که دانشجویان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه شناسایی و تحلیل فرصتها و آسیبهای شبکه های اجتماعی در فضای مجازی، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ و پرسشنامه اعتماد به نفس آیزنک بود. یافته ها: بین اعتماد به نفس، نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، کارکردهای اجتماعی و افسردگی، رابطه وجود دارد. نظرات نسبت به استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر حسب جنسیت و رشته تحصیلی یکسان است و بین استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و سلامت عمومی، اعتماد به نفس، نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی و افسردگی رابطه معناداری وجود دارد؛ اما بین استفاده از شبکه های اجتماعی و کارکردهای اجتماعی رابطه معنادار وجود ندارد. نتیجه گیری: آگاهی بخشی و ترغیب دانشجویان به مشارکت در فعالیتهای اجتماعی و طراحی و راه اندازی شبکه اجتماعی بومی به منظور افزایش آگاهی دانشجویان و اعضای هیئت علمی پیشنهاد می شود. <br /> 

چکیده در چند سال اخیر شبکه های اجتماعی مجازی با محبوبیت جهانی کم نظیری رو به رو شده اند و جوانان زیادی عضو این شبکه های اجتماعی مجازی شده اند. شبکه های اجتماعی مجازی در پذیرش و دست یابی افراد جامعه به ویژه جوانان به نگرش ها و رفتارها نقش تعیین کننده ای ایفا می کنند و به عنوان یکی از کارگزاران اصلی ایجاد تغییرات اجتماعی به شمار می آیند. تحقیق حاضر در همین راستا و برای بررسی رابطه شبکه های اجتماعی مجازی با هویت ملی و دینی و سلامت روان دانش اموزان متوسطه دوم ناحیه 1 کرمان صورت گرفته است. روش تحقیق همبستگی است و با استفاده ازابزار پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزن متوسطه ناحیه 2شهرستان کرمان مشغول به تحصیل هستند. حجم نمونه بر اساس فرمول مورگان 364 نفر انتخاب و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی اطلاعات جمع آوری شده اند. یافته های تحقیق نشان می دهد که از میان متغیرهای زمینه ای؛ متغیرهای سن، جنس، مقطع تحصیلی و قومیت با هویت جمعی و سلامت اجتماعی رابطه معناداری دارند. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد که متغیرهای عضویت در شبکه های اجتماعی مجازی، میزان استفاده از اینترنت، میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی عضویت در گروه هاو نوع اخبار با ابعاد هویت ملی و دینی و سلامت رواناز نظر اضطراب و افسردگی و نشانه های جسمانی و کار کرد اجتماعی رابطه معناداری دارند.