عادله زهتاب نجفی

حوادث طبیعی از جمله زلزله و پیامدهای ناشی از آن همواره زندگی انسان ها را در معرض خطر قرار داده است و باعث می شود تا فشارهای روانی ،که از مخرب ترین نیروهای مؤثر بر انسان به شمار می آید، به شکل چشم گیری افزایش یابد و زندگی انسان را دچار اختلال سازد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر اضطراب، افسردگی و پرخاشگری دختران دبیرستانی زلزله-زده شهر سرپل ذهاب بود. بدین منظور، تعداد 30 دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان سرپل ذهاب به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه پرخاشگری بود. در بخش آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری با طرح 2×2 استفاده شد. همچنین از آزمون t وابسته برای بررسی اثر تمرین از پیش به پس آزمون استفاده شد. یافته ها نشان داد هشت هفته تمرین هوازی باعث کاهش معناداری در سطوح اضطراب، افسردگی و پرخاشگری (P<0.001) در گروه تمرین شد. اما، در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. در نهایت می توان بیان کرد یک دوره هشت هفته ای تمرین هوازی سبب بهبود اضطراب، افسردگی و پرخاشگری در دانش آموزان دختر پس از تجربه یک زمین لرزه شدید خواهد شد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطة ساده و چندگانة متغیرهای باورهای مذهبی، سخت رویی روان شناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده با رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به «مولتیپل اسکروزیس» شهر تهران است. نمونة پژوهش شامل 100 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکروزیس است که به طور در دسترس انتخاب گردیدند. در این پژوهش، از چهار پرسش نامة دین داری، سخت رویی روان شناختی، مقیاس چندوجهی حمایت اجتماعی ادراک شده، و پرسش نامة رشد پس از سانحه استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی ساده و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که می توان رشد پس از سانحه را بر اساس متغیرهای باورهای مذهبی، سخت رویی روان شناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده پیش بینی نمود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخلات روان شناختی بر کاهش اضطراب صفت رقابتی و ترس از ارزیابی منفی در ورزشکاران بود. بدین منظور نمونه ای 90 نفری به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه اضطراب رقابتی و مقیاس ترس از ارزیابی منفی بود. پکیج آموزشی مداخلات، در طول 12 جلسه 90 دقیقه ای بر گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در کاهش اضطراب صفت نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ها وجود دارد، ولی در کاهش ترس از ارزیابی منفی تفاوت معناداری را نشان نداد. به طور کلی، نتایج حاکی از تأثیر اجرای مداخلات روان شناختی بر کاهش اضطراب رقابتی ورزشکاران می باشد و پیشنهاد می شود به منظور کاهش ترس از ارزیابی منفی ورزشکاران مداخلاتی با تأکید بیشتر بر اصلاح نگرش فرد درباره خود اجرا گردد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی برکاهش اضطراب زنان مطلقه بود. نمونه پژوهش، 40 نفر از زنان مطلقه مراجعه کنده به خانه سلامت تهران بودند که به صورت تصادفی به دو گروه آ زمایش و کنترل دسته بندی شدند، گروه آزمایشی مهارت های زندگی را در طول 7 جلسه هفتگی در یافت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اضطراب بک بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج، حاکی از آن بود که آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش معنادار در میانگین نمرات اضطراب گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید (0/001>P).

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین بخشودگی و رضایت زناشویی در زوجین کرمانشاهی بود.جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زوجین کرمانشاهی بودکه حداکثر پنج سال از زندگی مشترکشان سپری شده بود. تعداد نمونه ها شامل 100 زوج بود( 100 نفر زن و 100 نفر مرد) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب گردیدند. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و مقیاس سنجش بخشش در خانواده می باشد.به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده گردید.یافته های تحقیق حاکی از وجود رابطه معناداری بین بخشش و خرده مقیاسهای آن با رضامندی زناشویی بود. همچنین از بین مولفه های بخشودگی ،درک واقع بینانه و دلجویی کردن پیش بین رضایت زناشویی هستند. در نتیجه بخشش، به عنوان یک عامل مثبت و پسندیده از جمله پتانسیل هایی است که به کارگیری آن موجب حفظ سلامت روحی و فکری زوجین است.