عاطفه ابطحی نیا

نحوه پراکنش فضاهای ورزشی در مناطق مختلف شهر می تواند در الگوی مطلوب و کارایی عملکردی شهر تأثیر مستقیم داشته باشد؛ از سوی دیگر، توزیع مناسب کاربری ورزشی باعث افزایش قدرت انتخاب و استفاده از فضاهای ورزشی می شود و د رنتیجه مطلوبیت زندگی افزایش می یابد. با توجه به نقش بنیادی زنان در افزایش بهره وری و توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور، حضور زنان در فعالیت های ورزشی اهمیت بیشتری پیدا می کند. ﺷﻬﺮ ایرانشهر با ﺳﺮانه فضای ورزشی 28/0 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﺑﺮای ﻫﺮ ﻧﻔﺮ، از ﺗﻮزیﻊ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻓﻀﺎی ورزشی ﺑﺮﺧﻮردار ﻧیﺴﺖ؛ به طوری که تفاضل ﺳرانه فضای ورزشی بین وضع موجود و استاندارد سرانه در ایران و جهان به ترتیب 33/0 و 72/1 مترمربع است. این ﺗﺤﻘیﻖ با ارائه اﻟﮕﻮی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺳﺘﻘﺮار و ﺗﻮزیﻊ ﺑﻬینه فضاهای ورزشی ایﻦ ﺷﻬر است. اطلاعات مورد نیاز ایﻦ ﭘﮋوﻫﺶ کﻪ به روش ﺗﻮﺻیﻔی- ﺗﺤﻠیﻠی و از نوع کاربردی است، به صورت میدانی و کتابخانه ای جمع آوری شد و با استفاده از آن ها، ﭼﮕﻮﻧﮕی توزیع اماکن ورزشی ﺷﻬﺮ ایرانشهر ﺑﺮرﺳی و ﺗﺤﻠیﻞ ﺷﺪه و ﺿﻤﻦ ﺗﺮﺳیﻢ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد، ﭼﮕﻮﻧﮕی وﺿﻊ ﻣﻄﻠﻮب آن ﺑﺎ ﻣکﺎن یاﺑی فضاهای جدید ورزشی اراﺋﻪ شده است. ﺑﺪیﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺑﺘﺪا ﻣﻌیﺎرﻫﺎی ﺗﺄﺛیﺮﮔﺬار در مکان یاﺑی فضاهای ورزشی ﺷﻨﺎﺳﺎیی و پس از گردآوری اطلاعات و آماده سازی لایه های مربوط به هر معیار، نقشه های فاکتور فازی تهیه شد. لایه های اطلاعاتی بر مبنای مدل های هم پوشانی فازی با یکدیگر تلفیق و در نهایت از ترکیب نتایج حاصل از این مرحله، گزینه هایی به عنوان مکان مطلوب پیشنهاد شد که به 5 طبقه بسیارمناسب تا بسیار نامناسب تقسیم بندی شد. مناسب ترین مکان برای ساخت اماکن ورزشی شامل بخش وسیعی از شمال محله زکریای رازی، مرکز محله 3 شهری، قسمتی زیادی از مرکز 4 شهری، جنوب مرکز فردوسی، مرکز 5 شهری و بخشی از مرکز زیباشهر است. بر اساس وسعت، مناطق بسیارمناسب معادل 16/20 درصد و مناطق بسیارنامناسب معادل 59/19 درصد از کل فضای شهر است.

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی بر بهزیستی فضیلت گرای ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در مسابقات والیبال قهرمانی کشور انجام شد. روش ها: پژوهش انجام شده توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور در سال 1398 بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس، 99 نفر از میان آن ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی- فرم کوتاه (1996)، بهزیستی فضیلت گرا (واترمن و همکاران، 2010) و حمایت اجتماعی (واکس و همکاران، 1986) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که حمایت اجتماعی بر کیفیت زندگی تأثیر مستقیم و معناداری داشت، کیفیت زندگی نیز بر بهزیستی فضیلت گرا اثر مستقیم و معناداری داشت؛ همچنین حمایت اجتماعی بر بهزیستی فضیلت گرا تأثیر مستقیم و معناداری داشت. نتایج بیانگر تأثیر غیرمستقیم و معنادار حمایت اجتماعی بر بهزیستی فضیلت گرا بواسطه کیفیت زندگی بود. نتیجه گیری: یافته ها بیانگر اهمیت نقش کیفیت زندگی به عنوان میانجی در ارتقای بهزیستی فضیلت گرای ورزشکاران جانباز و معلول بود؛ بنابراین ضمن تقویت کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی می توان بهزیستی فضیلت گرای ورزشکاران را توسعه داد؛ از این رو سازمان های بهزیستی و امور جانبازان و ایثارگران و نهادهای ورزشی به عنوان متولیان حمایت از ورزشکاران معلول و جانباز می توانند در بهبود تعاملات اجتماعی و در نهایت بهزیستی فضیلت گرای این افراد نقش آفرینی کنند.