میثم شعبانی نیا

مقدمه و هدف: بی تردید تغییرات هورمونی بلوغ به طور چشم گیری بر پاسخ های فیزیولوژی به فعالیت ورزشی و عملکرد بدنی جوانان تأثیر می گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت بلوغ در دختران ورزشکار و غیروزشکار 9 تا 12 سال شهرستان اهواز بود. روش شناسی: به همین منظور تعداد 80 نفر دختر شاغل در رشته ژیمناستیک، 125 نفر از رشته شنا به عنوان ورزشکار و تعداد 50 نفر بدون سابقه ورزشی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه در این پژوهش شرکت کردند. برای بررسی وضعیت بلوغ شرکت کنندگان از طریق نمونه گیری خونی ناشتایی هورمون های LH و FSH در آزمایشگاه موردبررسی قرار گرفتند همچنین جهت بررسی داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معنی داری 05/0 استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میزان هورمون FSH (640/0 F= و 726/0 P=) و LH (640/0 F= و 726/0 P=) دختران ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش به لحاظ شاخص های هورمونی بلوغ، رشته های ورزشی ژیمناستیک و شنا باعث تقدم و یا تأخیر در بلوغ نمی شوند و برخی از تغییرات نابهنگام بلوغ ممکن است ناشی از وضعیت اجتماعی-اقتصادی، تغذیه و شرایط خانوادگی باشد.

بهینه کردن نتایج تمرین و بهبود پاسخ، نیازمند انتخاب محرک مناسب و از اهداف هر برنامه تمرینی است. به نظر می رسد پیش آماده سازی ناشی از ایسکمی و تزریق مجدد (IRPC) می تواند محرکی مناسب برای افزایش پاسخ های انقباضی زیربیشینه باشد. ازاین رو این پژوهش در نظر دارد تأثیر پیش آماده سازی و فراپیش آماده سازی ناشی از ایسکمی و تزریق مجدد (IRRPC) را بر نیروی زیربیشینه ایستا و پویای مردان جوان بررسی کند. بدین منظور 20 مرد جوان دانشجوی دانشگاه شهید رجایی تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه کنترل (با میانگین سن 42/1±20 سال، قد 66/5±34/174 سانتی متر و وزن 12/6±1/71 کیلوگرم) و آزمایش (با میانگین سن33/1±5/20 سال، قد 88/4±2/176 سانتی متر و وزن 09/7±45/74کیلوگرم) جای گرفتند. شرکت کنندگان حرکت جلوبازو دمبل لاری تک دست با وزنه 8 کیلوگرمی با بیشترین تکرار ممکن را برای حرکت پویا و بیشترین زمان نگهداری انقباض در زاویه 90 درجه را برای حرکت ایستا انجام می دادند. رکوردهای پیش آزمون و پس آزمون برای دو دست جمع آوری شد. در گروه آزمایش قبل از پس آزمون، دست برتر فرد به مدت 3 دقیقه تحت محدودیت نسبی جریان خون (BFR) قرار می گرفت و بعد از 1 دقیقه تزریق مجدد، حرکت اجرا می شد. برای بررسی تفاوت های بین دو گروه از آزمون تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. طبیعی بودن توزیع داده ها نیز از طریق آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مشخص و سطح معنا داری آماری 05/0P ≤ تعیین شد. نتایج نشان داد IRPC افزایش معنا داری (001/0=P و 071/14=F) در رکورد ایستای فرد ایجاد کرد، ولی IRRPC تأثیر معنا داری نداشت. این افزایش ممکن است نتیجه پیش جبرانی نسبی ایسکمی موقت ناشی از انقباض های ایستا باشد. از طرفی IRPC و IRRPC در مقدار پاسخ های انقباضی پویا، تفاوت معنا داری ایجاد نکرد. ازاین رو پیشنهاد می شود برای افزایش نیرو و تعویق خستگی در انقباض های زیربیشینه ایستا از IRPC استفاده شود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات فشار خون، ضربان و شاخص اکسیژن مصرفی قلب و ارتباط آن با نیمرخ چربی های بدن در دانشجویان فعال و غیرفعال است. به این منظور ده دانشجوی فعال (میانگین سن 21 سال، وزن 1/68 کیلوگرم و قد 1/174 سانتی متر) و ده دانشجوی غیرفعال (میانگین سن 5/21 سال، وزن 07/73 کیلوگرم و قد 177 سانتی متر) به صورت تصادفی از بین دانشجویان پسر دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی که برای شرکت در پژوهش داوطلب شده بودند، انتخاب شدند. شرکت کنندگان تست کانینگهام فالکنر را شامل دویدن روی نوار گردان با شیب20 درصد و سرعت km/hr9/12 تا رسیدن به واماندگی انجام دادند. ابتدا فشار خون سیستولی (SBP) و دیاستولی (DBP) و ضربان قلب (HR) در حالت نشسته، حاصل ضرب دوگانه (DP)، شاخص های چربی خون و احشایی، نسبت چربی و نمایه توده بدن پیش از فعالیت اندازه گیری شد. در ادامه نیز BP و HR در حالت نشسته و DP هر شرکت کننده بلافاصله پس از تست و 3 دقیقه بعد دوباره سنجیده شد. برای تحلیل آماری از آزمون های تحلیل واریانس و کواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد بازیافت HR (006/0=P و 012/6=F)، SBP (02/0=P و 353/4=F) و DP (004/0=P و 38/6=F) در افراد فعال بهتر صورت می گیرد. اصلاح نتایج با شاخص های اضافه وزن و چربی های خون، ارتباط بین برخی از این عوامل با بازیافت نامناسب در افراد غیرفعال را تأیید کرد. ازاین رو نظر به این یافته ها می توان گفت آمادگی و فعالیت بدنی بر بازیافت بهتر شاخص های همودینامیک بعد از فعالیت ورزشی تأثیر مثبت دارد، هرچند تفاوتی در مقادیر استراحت و فعالیت مشاهده نشد. اضافه وزن و دیس لپیدمیا می تواند بخشی از تفاوت های بین افراد فعال و غیرفعال را در این زمینه توضیح دهد. ازاین رو کنترل این عوامل با فعالیت ورزشی و رژیم غذایی مناسب توصیه می شود.

هدف از این تحقیق، مقایسه و روایی سنجی روش های منتخب برآورد درصد چربی بود. بدین منظور30 دانشجوی دختر غیرفعال دانشگاه شهید رجایی با میانگین سنی 91/1±93/20 سال، قد57/4±73/164 سانتی متر و وزن 02/8± 65/56کیلوگرم به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در قالب طرح متقاطع در چهار روز مجزا و در هر روز به طور تصادفی در یکی از حالت های مختلف چهارگانه (کالیپرهای دیجیتال، هارپندن، پلاستیکی و دستگاه بایوایمپدانس الکتریکی) برای محاسبه درصد چربی قرار گرفتند. اندازه گیری ها از سه ناحیه سه سر، فوق خاصره و ران صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی تفاوت معناداری را بین کالیپر هارپندن با پلاستیکی (045/0p=) و کالیپر دیجیتال با پلاستیکی (003/0p=) نشان داد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بالاترین ارتباط بین کالیپر هارپندن و دیجیتال (898/0 =r و 000/0 = p) وجود دارد. همچنین بالاترین ضریب رگرسیون به کالیپر دیجیتال (817/0=β) و بعد از آن به بیوایمپدانس الکتریکی اختصاص داشت (244/0=β). کالیپر پلاستیکی نیز کمترین ضریب رگرسیونی را نشان داد ) 14/0= β). شایان ذکر است که میزان همپوشانی متغیرهای پیشگوی کالیپر هارپندن (839/0 = R 2) بود. بنابر نتایج مذکور، توصیه می شود نخست از کالیپر هارپندن برای تخمین درصد چربی استفاده شود. درصورت عدم دسترسی به این کالیپر، به ترتیب می توان از کالیپر دیجیتال و بیوایمپدنس الکتریکی استفاده کرد. همچنین از کالیپر پلاستیکی، باید با احتیاط استفاده کرد.