رضا بهنام فر

اهداف: رضایت از رشته تحصیلی و مشارکت در کلاس درس و فرآیند آموزش از عوامل بسیار مهم در موفقیت و کیفیت آموزشی است. دانشجویانی که به رشته تحصیلی خود علاقمند نباشند، از انگیزه کافی برای مطالعه مناسب در رشته خود برخوردار نیستند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر عدم رضایت از رشته تحصیلی در بروز رفتار سکوت کلاسی بود. ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی در سال تحصیلی 94-1393، 382 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی یزد به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای سکوت کلاسی و عدم رضایت از رشته تحصیلی از پرسش نامه پژوهشگرساخته 24سئوالی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون های من- ویتنی، کروسکال- والیس و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دانشجویان از رشته تحصیلی خود رضایت داشته و خود را در کلاس درس، افراد ساکتی نمی دانستند (0001/0=p). همچنین عدم رضایت از رشته تحصیلی بر شکل گیری رفتار سکوت در کلاس درس تاثیر داشت و 227/0 از تغییرپذیری آن را تبیین می کرد (0001/0=p). نتیجه گیری: عدم رضایت از رشته تحصیلی در عدم مشارکت دانشجویان در فرآیند آموزش و بروز رفتار سکوت کلاسی موثر است.

اهداف: در سال های اخیر، علاقه به یادگیری همراه و استفاده از تجهیزات قابل حمل مانند تلفن های همراه افزایش یافته است. فناوری تلفن همراه یکی از نمودهای فناوری اطلاعات و ارتباطات است که مانند سایر فناوری های ارتباطی به حوزه آموزش راه یافته و به عنوان آموزش مبتنی بر تلفن همراه مطرح شده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی کاربرد تلفن همراه در ارایه محتوای آموزشی به دانشجویان بود. روش ها: این پژوهش کاربردی و نیمه تجربی در جامعه دانشجویان رشته مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری اجرا شد. نمونه های پژوهش، با توجه به انتخاب درس خاص، کل دانشجویان ترم چهارم به تعداد 40 نفر بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون محقق ساخته 20سئوالی بود. روایی محتوایی این آزمون با تایید متخصصان این امر و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 18 و آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های T مستقل و T وابسته) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمرات پاسخ های صحیح در گروه کنترل و گروه آزمایش، در مرحله پیش آزمون و همچنین مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری نداشت. میانگین نمرات در گروه کنترل ، در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با هم تفاوت معنی دار داشت (015/0=p). در گروه آزمایش نیز میانگین نمرات در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون دارای تفاوت معنی دار بود (003/0= p). نتیجه گیری: انتقال مطالب درسی از طریق تلفن همراه و در قالب پیامک، در یادگیری دانشجویان موثر است؛ هرچند این نوع انتقال محتوای آموزشی، برتری خاصی نسبت به روش سخنرانی ندارد.

پژوهش حاضر، به منظور بررسی تأثیر فن آوری اطلاعات و ارتباطات در یادگیری دروس علوم و جغرافیا انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر ساری در سال تحصیلی 91-1390 به تعداد 48963 نفر که در 72 مدرسه مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می دادند. از میان مدارس مجهز به فن آوری اطلاعات و ارتباطات، دو مدرسه و در هر مدرسه دو کلاس پایه پنجم به روش تصادفی ساده به عنوان گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شدند. پس از برگزاری پیش آزمون، محتوای درسی در هشت جلسه با استفاده از فن آوری اطلاعات و هم چنین به صورت سنتی به ترتیب برای کلاس های گروه آزمایش و گروه کنترل ارایه گردید و در نهایت، آزمون پیشرفت تحصیلی با سؤال های یکسان، از گروه ها به عمل آمد. جهت گردآوری داده ها از آزمون های پیشرفت تحصیلی مورد تأیید گروه های آموزشی مربوطه استفاده و اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج به دست آمده، حاکی از تأثیر فن آوری اطلاعات در افزایش یادگیری دروس علوم و جغرافیا بود.

B>اهداف: آموزش و پرورش در قرن بیست و یکم، 4 مولفه «یادگیری برای دانستن»، «یادگیری برای عمل کردن»، «یادگیری برای زیستن» و «یادگیری برای باهم زیستن» را مدنظر دارد. امروزه، آموزش فراگیر یکی از بارزترین و پرکشمکش­ترین موضوعات پیش روی سیاست­گذاران و متخصصان آموزشی در سراسر جهان است. هدف از این پ ژوهش بررسی میزان موفقیت طرح آموزش فراگیر از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهرستان ساری بود. روش ها: این مطالعه توصیفی در سال 1389 در معلمان دوره ابتدایی عادی، استثنایی و رابط شرکت کننده در طرح آموزش فراگیر در شهرستان ساری انجام شد و همه 60 نفر معلم به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، ویراست دوم پرسش نامه «سازمان پژوهش آموزش و پرورش استثنایی» بود. با کمک نرم افزار SPSS 18 از روش­های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل T تک نمونه­ای و آزمون فریدمن برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد . یافته ها: اجرای طرح آموزش فراگیر در اداره امور مدرسه، رشد اجتماعی، رشد عاطفی، جایگاه و موقعیت اجتماعی، خودشناسی دانش­آموزان با نیازهای ویژه، تعامل دانش­آموزان با نیازهای ویژه با سایر دانش­آموزان و نوع رفتار دانش­آموزان عادی، موفق بود، اما در امور آموزشی دانش­آموزان با نیازهای ویژه، موفقیت چندانی نداشت. نتیجه گیری: اجرای آموزش فراگیر در رشد ابعاد مختلف آموزشی دانش­آموزان با نیازهای ویژه مفید است.