آغاز سال 1275 ق.، آغاز تحول جدیدی در دستگاه اداری ایران بود و آن حذف پست صدراعظمی و تاسیس شورای دولتی متشکل از شش وزارتخانه داخله، خارجه، جنگ، مالیه،
عدلیه و وظایف و اوقاف است. ریاست شورای وزیران به میرزا جعفرخان مشیرالدوله واگذار شد. عمر شورای وزیران در 29 شعبان 1288 ق. با حکم ناصرالدین شاه به پایان رسید. در سال های بدون صدراعظم، چندین دستورنامه و آئینن امه به تصویب شورای دولتی و شاه رسید. در چند سال اخیر، دو دستورنامه مهم را کتابخانه ملی ایران خریداری کرده است که در این مقاله به معرفی آن ها پرداخته می شود. نخستین سند نسخه اصل دستورنامه سال 1279 ناصرالدین شاه و دومین سند جزو اسناد خاندان مستوفی و متعلق به سال 1282 ق. است و حاکی از ضعف شورای دولتی و تلاش شاه برای جایگزین کردن یک هیئت سه نفره به جای آن است.
ایران و توران دارای پیشینة تاریخی و فرهنگی مشترک دارند. این تاریخ مشترک از حدود پانصد سال پیش جدا شده و هر کدام راه مستقلی را در پیش گرفتند. اوضاع اقتصادی جهانی نیز پیوند دهندة این دو شاخه نشده، بلکه آنان را از یکدیگر دورتر کرد. تسلط روسیه و سپس کمونیسم بر نیمی از پیکرة این فرهنگ مشترک، امکان هر گونه پیوند دوبارهای را ناممکن ساخت.